ÜSTEĞMENİN KIZI

29. "Tehlike"

Medya: Yakında fanı olacağım kişi dmmdkdkdmös Belki bir ihtimal Karan.

Ellerim ceplerimde eve doğru yürürken bir yandan da yerdeki kaldırım taşlarına bakıyordum. İç geçirip sıkılarak bu sefer de etrafımdaki tabelaları okumaya başladım. Tabii ki yine sıkılmıştım.

Bugün pazartesiydi ve Karan'la neredeyse bir haftadır sevgiliydik. Açık konuşmak gerekirse okuldakilerin fark etmemesi beni rahatsız etmişti. Sonrasında da kızlar tuvaletinde biri sormuş ve ben 'Evet' cevabını da verince diğer arkadaşına nispet yapar gibi 'Ben biliyordum' demişti. Demek ki önceden de yakındık. Bu rahatsız edici bile olsa iyi vakit geçirmiştim şimdiye kadar.

Bugün ise çocuklar birlikte bir yere gideceklerini ancak benim gelmemem gerektiğini söylemişlerdi. Kuşkulanacak bir tarafı yoktu çünkü annemden üç gün sonra doğum günüm olduğunu öğrenmiştiler. Ne için gelmemem gerektiği açıktı.

Sıkıntıyla nefesimi bırakıp yürümeye devam ederken hissettiğim rahatsızlıkla kaşlarım çatıldı.

Ben...

Takip mi ediliyordum?

Kaşlarım daha çok çatıldı ve durup caddeden geçmek için döndüğümde, okulun çıkışında gördüğüm siyah arabayı fark ettim. Kırmızı ışık birazdan yanacağı için bakmamda bir sakınca yoktu ve siyah filmle kapatıldığı için içini göremiyordum.

Nefesimi bıraktım. Pek eğlenceli şeyler olmayacaktı.

Kırmızı ışık yanınca karşıya geçip yürümeye devam ettim. Muhtemelen annem evde değildi ve gidip gitmemek arasında kalmıştım. Kim olduklarını bilmiyordum ve evimi göstermem ne derece mantıklı olurdu emin değilim. Belki de babamın işleriyle alâkalıydı?

Terörist ve benzeri herhangi kimseler olabilir miydi?

Bu düşünce kasılmama sebep olurken dudaklarımı dişledim. Bilerek hızlı yürümüyordum yoksa fark ettiğimi anlayabilirlerdi.

Belki benim için burada değillerdir?

Bu düşünce beni biraz olsun rahatlatırken araba biraz daha hızlanarak yanımdan geçti. Tam paranoyak olduğum için kendime kızacak ve beni takip etmedikleri için mutlu olacakken bu sefer araba durdu.

Yutkundum. Adımlarım daha da yavaşlarken arabanın kapıları açıldı. Üç kişi karşımda boy gösterirken kısa bir an etrafıma baktım. Burası ne ara bu kadar tenhalaşmıştı?!

Bir kez daha yutkunup onlara döndüm. Sivil giyiniyorlardı ve üçünün de yüzü peçe ile kapalıydı.

Beynimde neon renkleri ile TERÖRİST yazısı çıkarken onları incelemeye devam ettim. Otuzlu yaşlarda görünüyordu vücut hatları. İkisi güçlü görünürken birinin çok az göbeği vardı.

Derin bir nefes aldım ve bana doğru adım attıkları gibi yerimden kımıldamadan pozisyonumu aldım. Eğer kaçmaya çalışırsam arabaları vardı. Sürücü koltuğundaki inmemişti ve ben bu şehri pek iyi bilmediğim için çıkmaz sokaklardan herhangi birine girebilirdim. Öte yandan saçlarım salıktı ve bir adım uzağıma geldikleri gibi tutup çekebilirdi.

Kısaca yerimde kalarak direnecektim.

Bir adam kolumdan tutmak için yaklaştığında, beklemden kolunu çevirdim. Elbette gücüm yetmezdi bu yüzden kaçmak için zaman bulmaya çalışacaktım.

Koluna bacaklarımı dolayıp onu düşürdükten sonra bana atılan başka bir adamın karnına tekme attım. Bu yere düşmeme sebep oldu ve üçüncüsü saçlarımı tuttu. Umursamadan yerden kalkan adamın çenesine sertçe vurdum. İnleyerek yere düştüğünde, saçımı tutarken beni zapt etmeye çalışan adamın koluna tutunup bacaklarımı boynuna dolayarak yere düşürdüm. Tabi kafası kaldırım taşına çarptığı için kanamaya başlamıştı ve o büyük bir küfürle başını tutup inlemişti.