ÜSTEĞMENİN KIZI

33. "Aşk?" Batu ve Baran

Şunu söylemek istiyorum:

Bu bölümün hikâyeye tam olarak bir katkısı yok. Yani hikaye akışında herhangi bir rolü olmayan bir bölüm. Eğer aranızda da homofobik veya LGBT'ye karşı anitpatisi olan varsa bırakabilir. Her ne kadar bu bölümde ağırlık gösterse de kitabın genelinde çok bahsedilmeyecek bir çift olacaklar. Yine de bırakın, derim.

Ve bugün ekstra bir bölüm daha atacağım. Ona da dikkat.

Her neyse. Keyifli okumalar.

"Bu saçma okula hâlâ niye geliyoruz?"

"Üstelik Umay'ın gitmesine bir hafta kalmamış gibi."

"Niye Fizik bu kadar saçma?"

"Bana bir şey kaldı mı?"

Baran, mırıltılı konuşmasıyla Batu'ya sorduğunda, sırıtarak saçlarını karıştırıp cevap verdikten sonra bize dönmüştü. Bugün Emir en arkada, ben ve Karan onun önündeki sırada, Batu ve Baran ise bizim önümüzde oturuyordu.

"Bir dahakine sıramı sana vereceğim."

Baran sırıtıp uykulu hali ile başını iyice kollarını gömerken gözlerimi ondan çekip durmadan avuçlarındaki elimi okşayan Karan'a çevirdim.

"Yanımda sessiz sessiz oturmanı bile özleyeceğim."

Bir şey demeden ona bakarken istemsizce gülümsemiştim. Gözlerine bakıp bana olan sıcak bakışlarını izlerken Batu da konuşmaya başlamıştı.

"O değil de... Biz niye Diyarbakır'da ev aldık lan? Babası Şırnak'ta değil miydi?"

Bir de bu konu vardı! Resmen beni birkaç günde bir görebilmek için ev almışlardı. Koskoca ev la bu, boru değil.

"Biz Diyarbakır'a gideceğiz. Babam da bizden iki gün sonra gelecek."

Karan hâlâ daha beni izlerken sağ eli ile saçlarımdan bir tutam alıp okşamaya başladı. "Neden burada görev yapmıyor?"

İç çektim. "Daimi görev yerini İstanbul olarak değiştirmek istemişti ama sanırım işlemler tamamlanamadan görev çıktı. Şimdi yeniden değiştirmesi için de bir süre daha geçmesi gerekiyor ve ne kadar olur bilmiyorum ama üniversitesi sınavından önce olmaz."

Karan sanki bunu biliyor gibi tepki vermezken diğer üçlüden şaşkınlık dolu nidalar çıkmıştı.

"Ne?"

"Çüş!"

"Oha!"

Birkaç saniyelik sessizlikten sonra Baran atıldı. "Karan konuşmayınca bana da söz kalıyor."

Batu ona kısa bir an gülüp yeniden bize dönerken sorgulayıcı bakışlarımı fark edince boğazını temizleyip Emir'e laf attı. İkisi minik bir tartışmaya girince zil de çalmıştı. Hoca gelene kadar dururum diye düşünüp, Bismillah diyerek başımı Karan'ın göğsüne yasladım. Elleri havda kalıp bana şaşkınca bakarken böyle bir hareket beklemediği aşikardı. Diğerlerinin ve özellikle sınıftakilerin şaşkın bakışlarını fark etsem bile umursamadan başımı çekmeyip kollarımı gövdesine doladım.

Burada geçirdiğim vakit sınırlıyken ve bir dahaki görüşmemiz de muhtemelen gidişimden bir hafta sonra olacaktı. Buna göre burada ve özellikle Karan'ın boynunda geçirdiğim vakitlerin kıymetini bilmeliydim.

"Gidecek ya? Son dakika golleri bunlar." Baran'ın sözlerine karşın gülerken o da birkaç saniye bana sırıtmış sonrasında başını kollarına gömerek uyumaya devam etmişti. Dün akşam, belki de sabaha kadar ortak grubumuzda, o ve Batu mesajlaşmıştı. Açıkçası bir süreden sonra takip etmeyi bırakıp uyumuştum ve anlaşılan onların yarın okul olduğundan haberleri yoktu. Batu biraz daha dinç dursa bile Baran resmen ayakta uyuyordu.