"Benden seni özgür bırakıp gitmeni isteyeceksin ama bu mümkün değil"
"Neden? Polise ihbar etmeyeceğim benden ne istiyorsun!"
"Seni bırakamam bu zamana kadar işlerimde bir pürüz çıktığında hemen hallederdim. Ama ben kararımı sana bir şans vermekte kı...
Derinleşiyor,derinleşiyor yaralar daha da derinleşiyor Sanki geri alamayacağım kırık cam parçaları gibi derinleşiyor Kalbim her gün daha da acıyor.
~Taehyung-Stigma~ ____________________💦
Gün ışığı camdan yansıyıp gözlerime ulaşarak uyanmamı sağlamıştı. Yataktan doğrulup kalkmıştım. Adımlarımı banyoya yönlendirdim. Banyoya gidip ihtiyaçlarımı giderip çıktım.
Giysi dolabıma ilerleyip içinden ince siyah bir askılı atlet çıkardım. Üstünede beyaz, omuzlarıma kadar açık, yarım hırkamı çıkardım. Koyu mavi pantolonumuda alıp yatağımın üzerine koydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerimdekileri çıkarıp, yatağın üzerine bıraktığım giysilerimi giymiştim. Hırkamın bir düğmesini açık bırakıp aynaya ilerledim.
Yüzüme baktığımda düne nazaran daha iyi görünüyordum. Dudaklarıma hafiften kırmızı bir rujumu sürdüm. Fazla belli etmesede yüzüme az da olsa canlılık katmıştı. Dışarı çıkmadığım sürece makyaj yapmazdım. Bu ruj yeterliydi.
Saçlarımı tarayıp odadan çıkmış, aşağı iniyordum. Merdivenlerden inip sola döndüm ki başımı sert bi şeye çarptım. Bir adım geri çekilip başımı kaldırdığımda bu Ali'ydi. Sert kaslı göğsüne çarpmıştım. Alnımı tutarken başımı uzun boyu yüzünden yukarı kaldırmak zorunda kalmıştım.
"Aaa! Şey özür dilerim, ben göremedim..." Sözümü kesti.
"Sorun değil."
Kendimi geri çekmek istedim. Ama ellerinin ne zaman belime gittiğini bile anlayamamıştım. Belimdeki ellerini daha da sıkılaştırıp bir adım daha yaklaştı. Çarpmanın etkisinden bir kaç tutam saçım dudaklarımın üzerinde yer edinmişti.
Ali sağ elini kaldırdı. Dudaklarımın üzerindeki saç tutamını kulağımın arkasına koydu. Elini çekmemiş yanağımı avucuna almıştı.
"Abi?"
Yavuz'un sesini duyup irkilerek bir adım geri çekildim. Ali elini yanağımdan ayırıp kendine çekmişti. Ali'nin bakışları umarsızca Yavuz'a çevrilmişti.
"Söyle."
"Baran..." İsmini duyduğu anda yüz kasları gerilmiş dişlerini sıkmıştı.
"Baran, mekanı yaktırmış."
"Şerefini sik..!" gözleri bana çevrildiğinde sözlerini yarıda kesti.
"Ne zaman?"
"Az önce abi. Çalışanlardan ikisi yaralı biri de..." Diyip cümlenin devamını getiremeden hüzünle gözlerini kaçırmıştı. Bunun anlamı... biri ölmüştü!
Ali yumruk yaptığı elini sıkarken, damarlarının daha da belirginleşmesine neden olmuştu. Çok sinirlenmişti. Baran kimdi, böyle bir şeyi neden yapmış olabilirdi ki?
