TUTSAK

39-✴İHANET✴

Zaman gittikçe derinleşiyor
Senin geçmişin ve geleceğin arasında kaldım.

Beni bırakma
İnanıyorum buna, koşmaya başla
Sen benim kalp atışımsın, hiç sona ermeyen...

BTS ~ Dont Leave Me~
_________________💦

Çimenlerin üzerinde sırt üstü uzanmış, kollarımı başımın altından bağlamıştım. Gözlerimi kapatarak dinlenirken Yavuz'un konuşmasıyla gözlerimi açıp sol dirseğimin üzerine yaslanıp ona baktım.

"Efsun bence öyle uzanmamalısın malum eteğin kısa biri fotoğrafını çekip Ali'ye atarsa çok sinirlenir."

Hafiften kaşımı çatarak ona cevap verecektim ki yanımda oturmuş bizi izleyen Gizem'in konuşmasıyla açmış olduğum ağzımı kapattım.

"Birinin onun fotoğrafını çekme cesaretinde bulunacağını sanmıyorum. Söz konusu Ali."

"Ya ben çekme cesaretinde bulunarak atarsam nolur?" Yavuz'un sorduğu sorunun ardından tekrar Gizem'e baktım.

"O zamanda seni Efsun'un gazabından kim koruyabilir." Gizem'in söylediğiyle gülerek Yavuz'a baktım.

"Gizem haklı öyle bir şey yaparsan bir daha seninle konuşmam Yavuz."

Yavuz sinirle bir nefes verip, yaslandığı ağaçtan uzaklaşarak arkasını dönerek bizden biraz uzaklaştı. Onun bu haline Gizem ile beraber gülüp tekrar uzandım.

"Sen de yanımda uzan Gizem."

Gizem beni onaylayarak hemen yanı başıma uzandığında başımızı birbirine yaslayarak gözlerimizi kapattık. Bugünkü korumalık görevini Yavuz, Serhat'tan alarak okul boyunca yanımızda duracaktı. Ona neden gelmek istediğini sorduğumda bugün şirket işlerinden kaçınmak adına korumalık görevini bahane etmek istediğini söylemişti.

Ben de onun bahanesine destek olarak bugün yanımda durmasına izin vermiştim. Şimdi ise okulun bahçesinde uzanmış zil çalana kadar biraz kafa dinlemek istiyordum. O gece Ali'nin anlattıkları aklımı kurcalarken bugün kendimi derse vermekte epey zorlanıyordum. Bu yüzden düşünmek adına burada uzanıp dinlenmeyi seçtim.

Ali'ye hafta sonumun son gününde Yavuz ve Serhat hakkındaki düşüncelerimi söylemek istemiştim ama Ali buna izin vermedi. O na önemli bir konu hakkında konuşmam gerektiğini söyledim. Ama o bugün onun hakkında bir şey duymak istemediğini belirtti. Bu yüzden ben de bir türlü anlatamadığım konuyu bugün eve gidince ona söylemeye karar verdim. Ama öncesinde Yavuz ile fırsat bulduğumda onunla konuşmam gerektiğini düşünüyordum.

"Gizem Korkmaz!" Bir kız sesinin Gizem'e seslenmesi ile gözlerimizi açarak seslenen boynunda Nöbetçi öğrenci kartı olan kıza baktık.

"Gizem Korkmaz sen misin?"

"Evet benim."

"Müdür yardımcısı seni odasında bekliyor."

"Neden?"

"Bilmiyorum bana sadece seni çağırmamı istedi." Dediğinde Gizem anlamayan bakışlar atarak uzandığı yerden kalktığında ben de doğruldum.

"Efsun sınıfta buluşuruz."

"Tamam."

Gizem arkasını dönerek nöbetçi öğrencinin peşinden ilerledi. Gözlerim ileride durup Gizem'in arkasından sorgulu bakışlarıyla bakan Yavuz'u buldu. Onunla konuşmanın tam sırası olduğunu düşündüm. Bir daha onu yalnız ve rahatça bulup konuşabileceğimi sanmıyorum. Bu yüzden hala arkası bize dönük okulun girişine ilerleyen Gizem'e bakan Yavuz'a seslendim.