"Benden seni özgür bırakıp gitmeni isteyeceksin ama bu mümkün değil"
"Neden? Polise ihbar etmeyeceğim benden ne istiyorsun!"
"Seni bırakamam bu zamana kadar işlerimde bir pürüz çıktığında hemen hallederdim. Ama ben kararımı sana bir şans vermekte kı...
Zaman, yalnızca başlangıçta yeterince sağlam olmayan şeyleri değiştirebilir.
__________________💦
6 Eylül
Günler bir su gibi akarak aylarımı ve günlerimi hızla geçirerek heycanla açılmasını beklediğim okulumun günü gelip çatmıştı. Uzun zaman sonunda tekrar okula gidebilecektim. Çok mutluyum bir o kadar da heyecanlı. Giyinme dolabımdan sade, kırmızı sırt çantamı elime alarak kapağını kapattım. Çantamı sağ koluma asarak aynaya doğru ilerledim.
Aynanın karşısında durup kendime son kez bir baktım. Üzerimde belimi sıkan, kırmızı bir ceket, ceketimin orta kısımlarında altı düğme sıralı bir biçimde duruyordu. Ceketimin içerisinde beyaz gömlek, yaka kısmımda orta boyda kırmızı mavi rengi karışık bir kurdele, göğsümün sol kısmında ise altın renginde armam vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Altımda ise mavi ve kırmızı karışımında, dizlerimin üzerinde biten eteğim vardı. Beyaz ayakkabılarımla üniformamın uyumu iyiydi. Uzun zaman sonra tekrar okul üniformasını giymek güzel hissettirmişti. Sağ elimi kaldırarak çantamı düşmesin diye tutarak arkamı döndüm. Odamın kapısına ilerleyerek dışarı çıktım.
Koridordan yavaş adımlarla ilerledim. Kahvaltımızı etmiş yola çıkmak için hazırdık. Yola çıkmadan çantamı almak için odama gitmiştim. Muhtemelen Ali beni kapının önünde beni bekliyor olmalıydı. Koridorun sonuna yaklaştığımda Ali'yi kapıda beni beklerken buldum. Tahminim doğru çıkmıştı.
Ali elindeki telefonla ilgilenmeyi kesip bana baktı. Ona gülümseyerek yanına ilerleyip durdum.
"Hazır mısın? Gidelim."
"Evet." dediğimde sol elini uzattı. Uzattığı elini tutarak dış kapıyı açıp önde ben arkada o çıktık. Bizim olduğumuz kattaki açık asansöre ilerleyip bindik. Ben geriye doğru yürüyüp sırtımı cama yasladım. Ali ise sıfıra basıp arkasını dönerek bana yaklaştı. Aramızda hiç mesafe bırakmadığı halde daha fazla yaklaşıp dibime girdi. Sağ elini kaldırıp yüzümü avucu arasına aldı.
"Okulda dikkatli ol tamam mı?"
"Ali, Serhat sürekli yanımda olacak lütfen artık endişe etme."
"Yanımda olmadığın bir saniye de bile senin için endişeleniyorum. Bu yüzden endişe etmeden rahat olmam mümkün değil Efsun."
"İyi olacağım." Dediğim an açılan asansör kapısıyla onu kendimden hafifçe iterek uzaklaştırdım. Ali elimi bırakmadan arkasını dönerek asansörden çıktı. İkimizde aynı hızla yürüyerek ilerlerken benim gözlerim her zamanki gibi etrafta dolanıp duruyordu. Sabah olduğu için büyük alanda pek insan yoktu.
Ali ile beraber çıkış kapısından dışarı çıkarken arabaların park edilen tarafında üç siyah araba arka arkaya dizilmiş şekilde duruyor Serhat ise ortalarındaki siyah arabanın önünde ellerini arkasında bağlamış bir şekilde duruyordu. Arabalara doğru ulaşıp yanlarına geldiğimizde Serhat hemen arka kapıya hızlı adımlarla ilerleyip açmıştı.
