TUTSAK

44-✴SÜRPRİZ TEKLİF✴

Sen benim en çok saklandığım
Sen benim durup durup saplandığım.

~Cahit zarifoğlu~

Bol ama bol yorum istiyorum.💜
__________________💦

"Hey!"

İkisine seslenmemin hemen ardından Yavuz hızlıca geriye doğru bir adım atığında aralarına mesafe koydu. İkisininde bakışları bana dönerken ben hala şaşkınca bakıyordum.

"Açıklayabilirim Efsun." Gizem'in konuşmasıyla gözlerimi Yavuz'dan ayırıp ona baktım. Açıklamasını gerektirecek hiçbir şey yoktu. Ben daha önce de farketmiştim. Bunu anlayışla karşılamalıyım. Bir anda her ikisini o halde görmek beni şaşkına uğratmıştı. Bu yüzden onlara kızacak, darılacak değilim.

"Açıklamana gerek yok Gizem. Ben daha önce aranızda bir şey olduğunu farketmiştim." Onun rahatlaması adına yüzüme küçük bir gülümseme ekledim.

"Gerçekten sana söylemedim diye bana kızmadın mı?" Kaşlarımı hafifçe çatarak gözlerimi ona diktim. "Neden kızacak mışım? Birbirini seven iki insanın sevgili olması kadar doğal bir şey yok." Bakışlarım Yavuz'a kaydı hala şaşkınca beni izliyordu.

"Ne bu tedirgin haliniz? Saklamak istiyorsanız saklayabilirim. Kimseye söylemem"

"Hayır ondan değil. Zaten biz de nasıl açıklayacağız diye düşünüp duruyorduk." Yavuz şaşkınlığını bir kenara bırakıp konuşmuştu.

"Tamam o zaman endişelenecek bir şey kalmadı. Artık eve dönebilir miyiz?" Eve dönüp sakin kafayla düşünmek istiyordum. Bir de Ali'nin yapmak istediği bir sürprizi vardı onun içinde hazırlanmam gerekiyordu. "Geliyoruz." Aldığım onayla geriye doğru adımlayarak sınıf kapısını tekrar üzerlerine kapadım. Yönümü koridora çevirip yavaş adımlarla ilerledim. Aklımı Gizem ve Yavuz'dan uzaklaştırmak adına Ali'nin bu akşam bana yapacağı sürprizin ne olduğunu düşünmeye karar verdim.

Beni bir yere mi götürecekti. Muhtemelen götürücek çünkü hazırlanmamı istemişti. Peki nereye gidecektik? Düşündüm. Daha önce ona gitmek istediğim yerlere dair bir bilgi verdim mi? Hayır söylemedim. O zaman başka bir şey ama ne?

Merdiven basamaklarından yavaş adımlarla ilerledim. Düşünürken yere yuvarlanmamak için dikkatlice yürüyordum. İki kat boyunca düşüncelerim arasında inmiş koridordan çıkışa doğru ilerlerken arkamda duyduğum tanıdık sesler ile durmadan başımı arkaya çevirdim. Gizem ve Yavuz el ele tutuşmuş bir şekilde konuşarak arkamdan geliyorlardı. Onları el ele görmek içime hüzünle doldurdu. Ali'yi özlemiştim. Onunla dün gece beraber uyumuş olsamda sabah Ali'yi görememek onu görme isteğimi artırmıştı.

Önüme dönüp çıkı kapısından dışarı çıktım. Okul merdivenlerinden inerken gözlerim etrafı inceliyordu. Bahçede bizden başka kimse yoktu okulun dağılmasından sonra içeride olan bir kaç kişilerdendik. Son basamağıda iner inmez bahçe kapısına yürümeye devam ettim. Arkamda daha yakınımda duyduğum Yavuz'un sesiyle benim hemen arkamdan yürüdüklerini anladım. Onları rahatsız etmemek için başımı çevirip bakmıyordum. Gizem'in benim gerçeği öğrenmemin sonrasında bakışlarıma henüz alışamadığını farketmiştim. Ona biraz zaman tanımalıyım.

Kapıdan dışarı çıktığımda kaldırım kenarında sürekli olarak bindiğim siyah arabayı gördüğümde adımlarımı oraya ilerlettim. Yürürken etrafı incelediğimde sol tarafta gördüğüm bana arkası dönük, tanıdık bedenle adımlarım yavaşladı. Daha dikkatli bakmak istedim. Belki onu başkasına benzetmişimdir ama ona çok benziyordu. Bu o olabilir miydi? Arkası bana dönük beden bana doğru döndüğünde gözlerimin yaşardığını anladım. Bu oydu uzun zaman sonra onu tekrar gördüm.