18 H.S.★

Part 28

Kristy Point Of View ★

Na school de volgende dag, ga ik toch alleen naar Jordy. Harry snapt me nu beter, gelukkig. Ik stap in de metro en rij naar Londen, nu let ik wel beter op, Londen is wel echt een gevaarlijke stad als je het zo bekijkt. Het afscheid met Harry was lang, maar ik voel me goed dat we het zo hebben gedaan, mijn buik kriebelt nog steeds van de vlinders.

Als ik voor de deur van Jordy sta, klop ik snel op de deur. Hij gaat open en Jordy staat daar, hij staart me aan, geen knuffel, geen glimlach, niks.

"Hey." zeg ik zacht en hij schudt zijn hoofd.

"Van mama mag dit niet." zegt hij voordat de deur dichtgaat. Mijn mond zakt open, wat? Neemt ze me dit nou ook al af? Mijn broertje..

"Jordy, alsjeblieft, mama neemt alles van me weg, je bent mijn broertje en ik hou van je." mompel ik verbaast.

"Is Harry er ook?" Hij herkent hem.. hij heeft nog nooit iemand herkent, op zijn familie en de zusters na, hij weet welke gezichten het zijn maar de namen erbij kan hij niet.

"Nee.. hij is er niet, hij zit op school." de deur gaat langzaam open, alleen zijn gezicht is te zien.

"Alleen samen met Harry wil ik je zien."

"Waarom?" Vraag ik met een frons.

"Hij is sterk, dus hij zal me beschermen als je iets raars doet." Zegt hij en hij duwt zijn brilletje beter op zijn neus.

"Wat? Jordy wat zou ik doen?"

"Me pijn doen." mijn hart breekt, waarom zou hij denken dat ik dat zou doen?

"Waarom denk je dat ik dat zou doen?"

"Je hebt mama ook geslagen." hij sluit de deur en ik blijf ernaar staren. "Bij Harry voel ik me veilig."

Ik schud langzaam mijn hoofd, wat is dit? Mijn moeder maakt alles kapot, mijn broertje tegen me opzetten. Tranen wellen op in mijn ogen en ik loop voorzichtig bij de deur weg. Ik pak mijn telefoon en bel Harry, maar die neemt niet op. Ook dat nog, hij zit natuurlijk nog in de les. Ik veeg mijn tranen weg en loop naar de metro. Misschien kom ik precies op tijd aan en kan ik samen met Harry naar huis rijden.

Als ik in de metro zit, belt Harry. Ik haal mijn neus nog op en neem dan op.

"Harry." zeg ik zacht.

"Kristy, wat is er? Waarom belde je?" Ik voel mijn buik tintelen bij zijn stem, god wat hou ik van zijn stem.

"Ik.. leg het straks wel uit, hoe lang moet je nog?"

"Half uurtje denk ik." ik knik een beetje.

"Okay, dan sta ik voor school."

"Is goed, tot straks." zegt hij wat ongemakkelijk.

"Tot straks." ik hang op en veeg opnieuw mijn tranen weg, het doet gewoon echt pijn. Mijn broertje was de enige van het gezin waar ik nog contact mee had en dat neemt mijn moeder nog weg.

Na 20 minuten stap ik de metro uit en loop ik naar school, als ik net een paar minuutjes sta te wachten, gaat de bel. Ik wacht nog even, tot Harry de school uitkomt. Mijn benen brengen hem rennend zijn armen in en mijn tranen gaan opnieuw rollen.

"Hey babe, wat is er?" Fluistert hij als hij over mijn hoofd aait. Ik voel mijn schouders schokken en duw mijn hoofd tegen zijn borst aan. Hij fluistert rustgevende dingen en kust mijn voorhoofd, wat mij rustiger maakt.

"Mijn moeder.. ze, ze maakt alles kapot." snik ik en hij knuffelt me. "Jordy wil me niet meer zien, alleen als jij erbij bent, jij kan hem beschermen."