18 H.S.★

Part 42

Kristy Point Of View ★

Terwijl Harry staat te koken, zit ik naast Louis op de bank. Hij staart naar de tv en ik pulk zenuwachtig aan mijn nagels en al die dingen.

"Louis." zeg ik zacht en hij kijkt op.

"Ja?" Vraagt hij en ik beweeg even, om iets te doen maar niks te zeggen.

"Arg.." grom ik en hij fronst. Ik kijk naar de opening van de keuken, Harry kan ons niet horen omdat de radio aanstaat en hier de tv.

"Er kwam bij de starbucks een collega van me naar me toe." begin ik en ik kijk naar mijn nagels. "Ze heet Hanna, eerst sloeg ze me en toen vertelde ze me dat ik het uit moet maken met Harry omdat zij met hem wil. Ik mocht niet tegen hem zeggen wat ze allemaal heeft gezegd. Als het niet binnen een maand uit is, gaat ze tegen onze baas zeggen dat we samen zijn."

Hij zucht even en haalt een hand door zijn haar. Ik voel tranen opkomen en probeer ze weg te knipperen als ik naar hem kijk. Radeloos kijkt hij om zich heen.

"Wat als je het wel tegen hem zegt?" Vraagt hij en hij kijkt me aan. Ik kijk weg en slik.

"Dan had ze nog wel een paar vrienden die niet bang zijn om me kapot te slaan." fluister ik en ik leg mijn handen over mijn gezicht. Hij komt naast me zitten en wrijft over mijn rug om me te kalmeren. Ik veeg mijn tranen weg en kijk hem aan. "Wat moet ik doen?" Fluister ik bang.

"Wat als je het niet uitmaakt?"

"Dan zegt ze het tegen mijn baas zodat we ontslagen worden en drijft ze ons alsnog uit elkaar." Ik haal mijn neus op en hij denkt na.

"Kan je tegen je baas zeggen dat ze het heeft gedaan? Eerlijk opbiechten dat je een relatie met Harry hebt." ik haal mijn schouders op.

"Misschien wel."

"Probeer het, er is een kans dat hij het goed vindt. Ofnou.. Goed.."

"Het kan nooit slechter worden." hij glimlacht zwak. "Bedankt Louis."

Ik geef hem een korte knuffel. "Geen dank Kristy. Ik heb Harry nog nooit zo gelukkig gezien nu jij er bent."

Ik glimlach naar hem en trek mijn knieën tegen mijn borst. "Zo iets heeft nog nooit iemand over ons gezegd. Nog nooit heeft iemand gezegd dat we goed bij elkaar passen."

"Dat doen jullie wel." zegt hij en ik glimlach nog wat breder.

"Bedankt Lou." het maakt me niet ofdat hij het zei alleen maar om me blij te maken, het heeft geholpen.

"Kristy?!" Roept Harry en ik loop meteen naar de keuken.

"Wat is er?" Vraag ik als ik tegen de deurpost leun.

"Niks, ik miste je gewoon." hij steekt zijn hand uit en ik leg mijn hand in die van hem. Dan glimlacht hij en trekt hij me naar hem toe. Ik lach en geef hem een knuffel.

"Ik jou ook." fluister ik en ik wrijf over zijn rug heen. Hij roert met zijn ene hand door de pan en zijn andere hand steunt op mijn onderrug. Ik leg mijn voorhoofd tegen de zijkant van zijn nek en mijn armen om zijn middel. Het laat me zenuwachtig voelen, hoe we hier nu staan. Telkens denk ik eraan dat ik dit moet laten gaan. Ik moet het zelf stuk maken, of iemand anders doet het voor me.

Het plan van Louis kan helpen, maar ik denk niet dat het echt beter wordt. We worden alsnog ontslagen als hij weet dat we bij elkaar hebben, nu ik er zo overna denk, is het helemaal niet slim..

Ik zucht even, Louis wil het beste voor ons, en daarom zal ik het wel doen. En precies zoals ik eerder zei, het kan niet veel erger worden. Ik pak Harry nog wat steviger vast en verberg mijn gezicht. Binnen een paar minuutjes moet ik huilen, als ik hier aan blijf denken.