18 H.S.★

Part 44

Kristy Point Of View ★

Naar de sushibar gaan was leuk, zoals altijd als we op een date gaan. Ik vind het fijn dat ik kan betalen, zo voel ik dat ik werken bij de starbucks niet voor niks doe.

Harry was heel erg gefrustreerd nadat we bij mijn moeder waren geweest, wat natuurlijk volkomen terecht is. Hij denkt dat ik het niet aan hem zie, maar dat doe ik wel. Hij is vooral droeviger, praat niet zo veel en als hij praat, doet hij kortaf.

Gelukkig zijn we nu weer veilig thuis. We hangen onze jas op en ik kijk Harry aan.

"Wat zullen we doen Hazza?" Vraag ik en ik loop naar hem toe. Hij haalt zijn schouders op en stapt van me weg, voordat ik hem een knuffel kon geven. Even frons ik, voordat ik hem achterna loop en toekijk hoe hij een biertje uit de koelkast pakt en er een flinke slok van neemt. Ik ga hem dat niet afpakken, maar als hij dit doet als hij gefrustreerd is, wordt het er niet beter op.

"Harry." begin ik zachtjes en hij loopt langs me heen naar de woonkamer. Ik draai me weer met hem mee en loop achter hem aan. "Gaat het wel?"

"Ja, top." zegt hij en hij ploft op de bank neer. Ik blijf staan en kijk naar hem.

"Zo ziet het er anders niet uit." hij zucht en pakt zijn telefoon.

"Hoezo niet Kristy?"

"Je doet afwezig." hij haalt zijn schouders op.

"Dus?" Snauwt hij en ik bijt op mijn lip. Het is mijn schuld, ik weet dat mijn moeder hem niet de leukste persoon op aarde vindt en toch wil ik per se naar haar toe. Ik had hem gewoon niet mee moeten nemen.

"Sorry Harry." fluister ik en ik draai me om.

"W-wat doe je?" Vraagt hij en ik schud mijn hoofd, voordat ik naar de slaapkamer loop. Zijn voetstappen achtervolgen me en hij opent de deur, als ik hem net dicht wil doen. "Waar denk je dat je mee bezig bent?" Zijn stem is nog wel zacht, alleen er staat een frons in zijn wenkbrauwen. Ik ga op het bed zitten en kijk hem even aan.

"Ik wil gewoon even alleen zijn ja? Ik denk dat jij dat ook wilt, anders had je wel aardiger tegen me gedaan." zeg ik en ik kijk weg van hem.

"Nee Kristy! Nee zo bedoelde ik het niet! Ik.. ik was gewoon-"

"Gefrustreerd. Ja, weet ik. En dat is mijn schuld." Hij zucht en ik staar naar de witte muur.

"Niet waar!"

"Wel Harry, laat me alleen."

"Waarom loop je weg van je problemen?" Hij wordt al wat bozer, merk ik. Het is ook niet gek.

"Laat me lekker zelf uitzoeken wanneer ik wel en niet met je wil zijn." snauw ik.

"Ow? Dus dat is het? Je wilt niet met me zijn?!" Roept hij. Verkeerde woordkeuze van me. "Ga dan ook weg." fluistert hij en ik kijk hem verbaast aan.

"Wat?" Ik kijk naar hem en zie dat hij boos is, echt boos.

"Als je niet met me wilt zijn, ga dan gewoon weg." Sist hij tussen zijn tanden door en hij balt zijn vuisten.

"Je stuurt me dus weg?"

"Ja! Ga!" Roept hij nu en ik sta op om mijn spullen te pakken. Hanna krijgt haar zin, misschien is het ook wel beter zo. We houden allebei ons baantje en niemand krijgt er pijn.

Harry is de kamer al uitgelopen, naar de woonkamer denk ik. Ik pak mijn tas en stop al mijn spullen erin, als Louis binnenkomt.

"Je kan dit niet doen. Het is uit boosheid, stop met die lompe gedoe." zegt hij en ik kijk verbaast, maar dan besef ik me dat hij alles heeft gehoord, doordat we zo hard schreeuwde, ofnou Harry.