18 H.S.★

Part 11

Kristy Point Of View ★

Waarom ik heel mijn levensverhaal heb vertelt weet ik ook niet, hij vertelde als aan mij dus ik vertelde alles terug. Het voelde ook wel een keer goed om gezegd te hebben, maar nu heb ik er spijt van, zo veel spijt.

Zuchtend kom ik weer thuis en ga ik op de bank zitten. Mijn moeder en broertje zijn niet thuis, boodschappen doen waarschijnlijk. Op dit moment zou eigenlijk mijn vader thuis moeten zijn, zoals hij vroeger ook deed. Maar hij is er niet. Hij is er al zo lang niet, maar nu raakt het me. Altijd was hij zo lief tegen me, echt een vaderfiguur.

Waarom het me nu raakt, heeft denk ik grotendeels met het gesprek van daarnet te maken. Hij leek zo gebroken toen hij het aan mij vertelde, ik snap dat echt volkomen.

"Wil je haar niet zien?" Stuur ik naar Harry, het is niet het slimst om te doen denk ik.

"Wie bedoel je?"

"Wie denk je dat ik bedoel?" Hij weet het wel, hij durft het alleen niet te zeggen.

"Mijn zusje?"

"Precies."

"Mijn ouders laten me niet bij haar, ookal is nu al bijna 17. Ze laten het niet toe."

"Snappen je ouders dan niet dat je volwassen bent geworden en zij dat ook is?" Ik snap best dat ze hem niet bij haar wilde, als het echt zo erg was maar nu is hij ouder en zij ook.

"Blijkbaar niet."

"Zou jij het willen?"

"Wat is dat nou weer voor een domme vraag?" Wat is dit dan voor een dom antwoord? Dan weet ik toch nog niks? Je weet het maar nooit met Harry.

"Dus wel?"

"Tuurlijk."

"Wanneer heb je je ouders voor het laatst gezien?"

"I don't know really, half jaar geleden denk." in mezelf knik ik.

"Je moet het met ze bespreken Harry."

"Je moet je niet met mijn leven bemoeien Kristy, zo perfect ben je niet als je denkt. Ja, misschien haal je goeie cijfers maar daar stopt het ook mee." Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Hij gaat in een paar seconden van aardig naar hatelijk wat mij dan ook weer meteen hatelijk maakt.

Ik laat Harry voor wat hij is en begin aan mijn huiswerk voor de komende week. Dit weekend heb ik nog niks gedaan.

Als ik net een halfuurtje bezig ben, belt Rick me.

"Hey." zeg ik en ik klem mijn telefoon tussen mijn oor en mijn schouder.

"Uhm.. hey, heb je het druk?" Vraagt hij en ik denk even na.

"Wel een beetje, huiswerk. Maar voor jou wil ik wel wat tijd maken."

"Graag, want ik wil graag eerlijk tegen je zijn."

"Wa-wat is er?" Hij zucht even.

"Over de telefoon vind ik zo zwak."

"Wil je het uitmaken?" Flap ik eruit en ik luister aandachtig, een frons in mijn wenkbrauwen.

"Kristy.." begint hij.

"Dat is dus een ja. Ik wil geen tijd meer aan je verdoen dan Rick." zucht ik.

"Sorry. Je bent zo'n leuke meid maar-"

"Ga dat maar tegen iemand anders lopen zeggen, doei." zeg ik bot en ik hang op. Harry had gelijk, is het eerste wat ik denk. Rick had al eerder met me zonder dat hij het wilde. Het enige waar ik nu aan kan denken is Harry, ik wil met hem praten, vertellen dat hij gelijk had. Ondertussen ben ik al in huilen uitgebarst, ergens wist ik het al maar hij was mijn eerste vriendje en hij zorgde goed voor me.