18 H.S.★

Part 50

Kristy Point Of View ★

Zo gezegd, zo gedaan. We waren thuis aangekomen en ik had hem alles vertelt over wat er was gebeurd.

"Dus alles is goed?" Vraagt hij hoopvol en ik streel door zijn krulletjes heen. Als ik hem zo bekijk, snap ik Lola dat ze hem of ons schattig vindt. Harry is ook schattig, zijn krulletjes en zijn kuiltjes.

"Ik ga er nog niet vanuit.." Hij fronst en ik frons daardoor automatisch ook.

"Hoezo niet?"

"Ze kan zich ook niks van hem aantrekken. We moeten op onze hoede zijn Harry." zeg ik zacht en hij knikt.

"Je hebt gelijk. Ik laat je niet meer alleen." ik knik en leg mijn armen om zijn nek.

"Ik jou ook niet." hij glimlacht breed en knuffelt me even.

"Ik voel me er wel beter door."

"Gelukkig." grinnik ik. "Mag ik wat vragen over je familie enzo?" Vraag ik zachtjes.

"Er valt niet echt veel over te zeggen babe." Glimlacht hij zwakjes.

"Weet ik ook wel, maar ik wil gewoon weten of je zo ooit nog zou willen zien ofzo, dat soort dingen." ik wrijf over zijn wang en kijk hem aan. Hij haalt zijn schouders op.

"Weet je wat het is Kris? Die mensen hebben me achtergelaten toen ik nog jong was, ik kon niet voor mezelf zorgen. Ze hebben me nooit gebeld ofzo met de vraag hoe het ging." ik zucht even en knik.

"Maar wat nou als ze dood gaan?"

"Het voelt voor mij als een vreemde, ik weet bijna niks meer van ze."

"Toch, het zijn je vader en moeder." Hij haalt zijn schouders weer op.

"Ik maak me er niet zo veel zorgen om."

"En wat nou als we trouwen?" Fluister ik dan zachtjes en hij bijt op zijn lip.

"Ik weet het niet." fluistert hij terug en hij haakt een pluk haar achter mijn oor. Opeens gaat de voordeur open en horen we Louis.

"Je nieuwe thuis, voor een paar maandjes." zegt hij en de deur gaat weer dicht. Ik kijk Harry verbaast aan en hij haalt zijn schouders op.

"Tegen wie praat hij?" Hij haalt zijn schouders op en ik stap van zijn schoot af om naar de woonkamer te lopen. "Louis, tegen wie praa- wtf is dit?" Vraag ik verbaast.

"Ow hey Kristy. Dit is Snoetje." zegt hij als hij het hondje omhoog houdt.

"Ahw." breng ik uit en ik loop op hem af. Harry loopt me achterna en kijkt verbaast.

"Waarom is dat beest hier?" Vraagt hij als ik Snoetje van Louis overneem en met haar knuffel.

"Hij is van Amber en mij. Hij is om de week bij mij en dan bij haar." legt hij uit en Harry komt naast me zitten.

"Wie gaat dat beest uitlaten?" Vraagt hij dan.

"Ik." zegt Louis waarna Harry lacht.

"Louis, je weet dat dat je niet lukt. Na 2 dagen geef je het op."

"Ik hou het een week vol, en dan heeft Amber hem weer. Makkelijk zat!" Zegt hij vrolijk en ik druk een kusje op het kopje van het hondje. "En Kristy lijkt hem ook wel leuk te vinden."

Ik kijk op naar hem en knik met een glimlach. "Ja, hij is lief." glimlach ik en Snoetje sluit genietend zijn ogen. "En klein, dan kan je hem knuffelen."

"Hij blijft zo klein." grinnikt Louis en ik kijk even naar Harry, die mij glimlachend aan blijft kijken.

"Je bent nog schattiger als je met dieren bent." glimlacht hij en ik bloos.

"Ik hou van dieren, ze zijn zo schattig." grinnik ik en Louis haalt Snoetje bij me weg.

"Eerst mijn huisgenoot, dan mijn hond." zegt hij met een pruillip en ik doe hetzelfde.

"Dan ga ik wel naar mijn knuffelbeer." zeg ik als ik opsta en tegen Harry aankruip. Harry grinnikt en wrijft over mijn hoofd heen. Ik kijk glimlachend op naar hem en druk een kusje op zijn wang.

★~★~★~★

Dagen werden weken, weken werden maanden en maanden werden jaren.

We zijn nu 3 jaar verder en nog steeds zijn Harry en ik zo gelukkig. Allebei zijn we van school af en hebben we een goede baan. We verdienen zelfs zo goed dat we een eigen huisje hebben gekocht, aan de rand van Londen. Het is nog steeds dicht bij Watford, maar niet meer erin.

Mijn moeder raakt steeds meer aan Harry gewend, tuurlijk is ze nog steeds niet helemaal overtuigd van zijn liefde voor mij, maar als ik vertel dat hij me heeft gevraagd om te trouwen, denk ik dat ze haar gedachten verandert.

Hij heeft zijn ouders nooit opgezocht, en ik drong dat ook niet aan. Ik snap dat hij het niet wilt en ik respecteer het als hij het niet wilt.

Het gene met Hanna is ook goed afgelopen. Toen ze erachter kwam dat ik het toch aan Harry had vertelt, dreigde ze weer met mensen die me in elkaar zouden slaan, maar ze konden het niet omdat Harry altijd bij me was. Hij is mijn schild en steun, nog steeds.

Het was tuurlijk ook wel een lastig om met hem te zijn, hij is en blijft Harry en soms herken ik die klootzak in hem die ik aan het begin kende. Als we een discussie hebben irriteer ik me zo aan hem, maar dat lijkt me wel logisch.

Ondanks ons werk, zijn we nog heel erg vaak bij elkaar. Ik denk dat het belangrijk is om meer tijd met elkaar te zijn dan te werken. Al hebben we dan wat minder geld, als het maar genoeg is om van te leven.

Tot nu toe is dat nog gelukt en daar ben ik trots op. Ik ben er voor hem en hij is er voor mij. Ik zal nooit genoeg van hem krijgen. Hij is uniek in deze samenleving en daar zal ik van genieten, tot de dood ons scheidt.

★~★~★~★~★~★~★

Dit was het dan! Het einde van 18!! Ik heb heel erg veel plezier gehad met het schrijven van dit verhaal, het liep fijn en er waren veel lieve reacties, wat het leuk maakte om te updaten ;)

Super bedankt voor de mensen die hebben gevote en gecomment!! I love you so much 💋🙈