18 H.S.★

Part 5

Kristy Point Of View ★

"Ik haat hem zo." zeg ik geïrriteerd tegen Lola, die grinnikt.

"Waarom hou je je bezig met hem? Praat niet tegen hem." ik knik een beetje en neem een slok van mijn drinken. "Zo moeilijk zal het niet zijn."

"Nee.. het zal heel makkelijk zijn omdat ik 3 uur in de week scheikunde en 2 uur natuurkunde heb, met hem." zucht ik en ik laat me achterover in mijn stoel vallen. Ze kijkt me aan en bijt op haar lip.

"Reageer niet op hem en hou je bezig met Rick. Trouwens, bij natuurkunde ben ik er ook nog." ik knik even en kijk de aula rond. Er zitten niet veel mensen omdat we nu een tussenuur hebben. "Ik heb geen idee waarom Harry zo stom tegen jou doet, tegen mij doet hij gewoon aardig."

"Ik ben anders, saai zoals hij het zegt." zucht ik, ik wil gewoon dat hij me aardig vind. Ik snap ook wel dat niet iedereen me aardig kan vinden, maar Harry komt nu ook naar de feesten op vrijdag en het zou heel mijn avond verpesten als hij me niet mag, want ik weet dat hij dat laat merken.

"Bullshit." lacht Lola een beetje en ik knik als ik haar aankijk.

"Kijk eens wie we hier hebben." zegt Rick achter me en ik draai me zo snel als ik kan om. "Hey." glimlacht hij.

"Hey." glimlach ik terug, ik sta op en geef hem een knuffel.

"Heb je ook tussenuur?" Vraagt hij als hij naast me komt zitten en ik knik.

"Ja, ik heb er zo'n hekel aan. Je doet heel de tijd niks." hij knikt en glimlacht.

"3e wiel." kucht Lola en ik kijk haar lachend aan.

"Weet je eens wat ik heb als ik met jou en Lucas ben." ze rolt haar ogen naar me wat mij doet grinniken.

★~★~★~★

Na school heb ik nog huiswerk gemaakt met Rick, voordat ik naar huis ben gegaan.

"Hey liefje, hoe was het op school?" Vraagt mijn moeder als ik mijn tas in de hoek leg.

"Goed." zeg ik terug en ik ga naast haar zitten op de bank, de storm die er een paar dagen was, is weer voorbij, nu kan ik weer normaal tegen haar praten. Ik kijk naar haar haakwerkje waar ze druk aan het werk is en dan weer weg. "Wanneer komt Jordy? Ik mis hem."

"Op vrijdag, zoals altijd." Ik zucht bij de gedachte dat het pas dinsdag is en leg mijn hoofd in mijn handen. "Waarom maak je er zo'n groot probleem van? Normaal zie hem toch ook altijd een hele schoolweek niet?"

"Nu heb ik geen doei kunnen zeggen." zucht ik en ik loop naar de keuken voor een glas water.

"Je weet dat hij speciaal onderwijs nodig heeft." zegt ze als ik weer naast haar ga zitten.

"En jij weet dat hij mijn broertje is en dat ik hem gedag wil zeggen." ze zucht even, een teken dat ze gaat toegeven.

"Sorry Christina, ik zal de volgende keer jou inlichten." ik knik en neem een slok van mijn water. "Waarom was je zo laat thuis?" Vraagt ze.

"Ik was bij Lola, leren." ze knikt goedkeurend, legt haar haakwerkje weg en staat dan op. Ik staar voor me uit en denk na. "Kan ik morgen niet naar Jordy toe?" Roep ik naar haar als ze in de keuken staat.

"Zo ga ik geen gesprek met je voeren." zucht ze, net duidelijk genoeg om mij te horen. Ik sta op en loop naar de keuken.

"Kan dat?" Vraag ik als ik tegen de deurpost aanleun. Ze kijkt naar me en knikt.

"Dan bel ik wel even naar het zorgcentrum dat je komt." ik knik en loop weer terug naar de woonkamer. Nog steeds heeft ze mijn telefoon ingenomen dus ik kan zelf niet bellen ofzo, of nu met iemand whatsappen.

Ik sta zuchtend op en loop weer naar de keuken. "Krijg ik mijn telefoon nog terug?" Vraag ik als ik weer tegen de deurpost aanleun. Mijn moeder schudt alleen haar hoofd.

"1 week, ik heb je nog nooit zo brutaal horen praten tegen me, dat neem ik niet zomaar van je aan." ik zucht en kijk naar de vloer. "Ga de tafel maar dekken, papa zal er zo wel zijn."

Ik knik even en dek de tafel. Mijn vader komt inderdaad binnen een paar minuutjes binnen en geeft me een kus op mijn wang.

"Hoe was het op school?" Vraagt hij, precies hetzelfde als mijn moeder, als hij aan tafel gaat zitten.

"Goed hoor." zeg ik als ik tegenover hem ga zitten. Mijn moeder zet de pannen op tafel en schept het eten op.

★~★~★~★

De volgende dag, ben ik om 1 uur uit. Altijd op woensdag, dan heb ik maar 5 uur les, inplaats van 7 of 8.

In de pauze heb ik al met Rick besproken over vanmiddag, ik heb hem vertelt dat ik naar mijn oma ga, de waarheid hoeft hij niet te weten.

Ik gooi mijn tas over mijn schouder en loop naar het goede metro station die vanaf Watford, het dorpje waar ik woon, naar Londen rijdt. Londen is hier niet zo heel erg ver vandaan, vanaf hier naar het centrum van Londen is het 3 kwartier. Maar het zorgcentrum zit aan de rand van Londen, wat het een halfuurtje maakt.

Als de metro er is, stap ik in en ga ik in een stoeltje zitten. De metro is vrij leeg, ook niet heel erg gek.

Ik kijk wat in mijn schoolboeken, stap een paar keer over van metro totdat ik er ben. Lopend vervolg ik mijn weg en als ik dan eindelijk het gebouw zie, groeit mijn blijdschap. Ik maak de deur open en loop naar de balie toe.

"Kan ik u helpen?" Vraagt de mevrouw en ik knik.

"Ik kom voor Jordy Adams, mijn moeder had gebeld als het goed is." ze knikt en kijkt in haar computer.

"Weet je waar hij zit?" Ik knik. "Dan mag je naar hem toe gaan."

Opnieuw knik ik en bedank ik haar. Ik loop door de gangen heen en klop op de goede deur. Mijn broertje doet open en legt zijn handen over zijn mond als hij me ziet, typisch.

"Hey!" Zeg ik vrolijk en ik knuffel hem.

"Hey Kristy." zegt hij vrolijk terug als hij mij ook knuffelt. "Hoe kom jij hier nou weer?"

"Ik miste je, ik had geen afscheid kunnen nemen maandag, dus ik dacht ik ga langs." hij kijkt me aan en knikt blij.

"Leuk." glimlacht hij en hij drukt zijn brilletje recht op zijn neus. "Wil je wat te drinken?"

"Ja isgoed." glimlach ik en hij knikt even voordat hij mijn hand pakt.

"Dan gaan we naar de kantine." ik glimlach naar hem en knik. Hij pakt nog snel de sleutel van zijn kamer en dan lopen we naar de kantine, ook hier zijn niet zo veel mensen, het is ook niet echt een lunchtijd. "Wat wil je?"

Hij kijkt op naar mij en ik denk na. "Doe maar thee." hij knikt en drukt op de knopjes van de machine voor thee, voor zichzelf pakt hij hetzelfde. We gaan aan een tafeltje zitten en ik leg mijn arm om hem heen, waardoor hij hetzelfde doet. De soort mensen waar Jordy tot behoort zijn altijd heel erg knuffelig, weet ik uit ervaring.

Hij pakt met zijn hand die over is mijn haar vast en kijkt ernaar. "Ik vind het leuk dat je er bent." hij laat zijn grootste glimlach zien wat mij ook doet glimlachen.

"Ik miste je gewoon, ik kon niet wachten tot vrijdag." zijn korte armpjes knuffelen me en ik knuffel hem terug.