MUHBİR (Tamamlandı)

20- Sorulacak Hesaplar

Hoş geldiniz ❤

Bu şarkı bizden annesine geç kalan Kiraz'a gelsin:

Gülmedi hayat senin güzel hatrına
Ben sana bi kez daha anlatmam mı?
Yetti bitmedi ertelemeler, oyalanmalar.
Kendime bunun hesabını sormam mı?

"Tamamdır, teşekkür ederim." diyip kapıya yöneldi Akın. Allah'ım yalvarırım aynı zamanda çıkmasınlar. Ne olur?

Akın kapıdan bir adım atmamışken yatak odasınından gürültülü bir ses geldi. Emre senin ayarına sokayım. Mal!

Şimdi Akın'a gel sese bakalım diyip bahçeye çıkmasını engellesem, açılan pencereyi açıklayamam. Yok sesi duymazdan gelip göndersem dışarda Emre var ve karşılaşmaları an meselesi. Neydi? İki ucu...

Ben afallamışken Akın çoktan ayakkabısını çıkarıp içeri geçmiş ve yatak odasına gidiyordu bile. Koşup yanına gittiğimde koluyla beni arkasına saklayıp sessiz olmamı gösteren bir ima ile işaret parmağını dudaklarına götürdü. Belinden silahını çıkardı.

Kapıyı aniden açıp silahının namlusu odanın içini gösterdiğinde tahmin ettiğim gibi açılan pencere ve savrulan perdeden başka hiçbir şey yoktu. Akın yine de odanın içini aramadan indirmedi silahını.

"Pencereyi tam kapatmamışım heralde, rüzgar esince açılmış olmalı." diye bir bahane savurdum.

Akın silahını beline yerleştirip yanıma geldi, alnıma bir öpücük kondurup "Bende kal bugün. Tedirgin olma." dedi.

"Tedirgin değilim. Oluyor zaten arada ben alıştım."

"Benim kalmamı ister misin?" dedi. Olur, tabii ki isterim ama korktuğum için değil. Senin yanımda olman beni çok mutlu ettiği için. Yine de kal demeyecektim çünkü ilgilenmesi gereken bir işi vardı. Zaten benim yüzümden başı beladayken bir de işinden geri kalırsa iyice batardı.

"Teşekkür ederim. İşlerine ilgilen. Yarın görüşürüz." dediğimde biraz morali bozuldu ama belli etmemeye çalışarak çıktı evden. Emre çoktan gitmiş olduğundan içim bir nebze rahattı. Ucuz atlattık.

Banyoya gidip uzun bir duş aldım ve yatağıma sığınıp uyumaya çalıştım. Annemi arayacaktım ama geç oldu diye kıyamadım. Yarın mutlaka duyayım sesini.

Sabah kalktığımda bugün proje teslim günümdü, sunumum vardı buna ek olarak. Bunu atlatırsam uzayan okulum bir buçuk yıldan bir yıla düşecekti. Bence harika.

Duştan sonra hazırlanmaya başladım. Siyah yüksek bel İspanyol paça bir pantolon, üzerine dantelli ve spagetti askıları olan bralet giydim. Braleti kısmen kapatacak kadar oversize ama kombini resmileştirecek kadar da bedenime uygun siyah ceketimi de giyince hazırdım. Pantolonun altından görünmeyen stilettoları da giyince çıktım.

Yaptığım maketi arabamın arkasına özneyle yerleştirip yola koyuldum. İlk projemi yaptığım günü hatırlayıp güldüm kendi kendime. Taksinin küçük bağajına sığdırmaya çalıştığım maketim, bağajda taksici amcanın mangal takımının da yardımıyla daha yoldayken perişan olmuştu da geçememiştim dersten.

Okulun önünde arabamı park edince maketimi alıp kurulun olduğu odanın önüne gittim. Yaz okuluna kalan kişi sayısı az olduğundan çok beklemem gerekmedi.

Başarılı bir sunumun ardından notum söylenmese de dersten geçtiğimi anladım. Bir yılım kaldı mimar olmaya. Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle çıktım okuldan. Akın'a gitmek istedim.