40- İyileşen Yaralar

3.2K 198 117
                                    

Hoş geldiniz ❤

Her yerim sızlıyor. Hele karnım ve kasıklarım şu an ellerimi hareket ettirebilsem dokunup param parça olup olmadıklarını sorgulayacak kadar ağrıyor.

"Ah!" diye inledim acıyla. Gözlerimi açmaya çalıştım birinden ağrı kesici bir şeyler dilenmek için. Beyaz odada volta aran Akın'ı görünce başıma gelenleri yeni hatırladım.

"Canım çok yanıyor." diye inledim. O hızla yanıma gelip baş ucumdaki sandalyeye oturdu.

"Bilerek ağrı kesici vermediler. Durumunu gözlemlemeleri lazımmış." dedi elimi tutarken.

"Kalkmama yardım eder misin? Karnım çok ağrıyor." dedim. Elini sırtıma yerleştirip dikleşmeme yardım etti, sırtıma da yastıklar koydu. Dizlerimi kendime çekince bir nebze azaldı sanki ağrım ya da kendimi kandırdım.

"Haberin var mıydı?" dedi Akın. Sesi o kadar kırgındı ki neyden haberim var mıydı anlamadım.

"Neyden? Emre'nin geleceğinden mi? Haberim olsa karşılaşmanıza izin verir miyim?" dedim hayretle.

Cidden haberim ola ola onun evine gelmesine izin vereceğimi mi sandı? Bu kadar mı güvenmiyor bana?

"Hayır onu sormadım."

"Neyden haberim var mıydı?" dedim gözlerimi kocaman açıp. Neler dönüyor acaba?

Gözleri bedenime kaydığında bile hiçbir şey anlamamıştım. Ben anlamsız gözlerle ona bakarken doktor girdi içeri.

"Geçmiş olsun Kiraz Hanım." dedi neşeli bir sesle.

"Çok ağrım var." dedim sessizce.

"Hayati tehlikeniz yok, sonuçlarınız da geldi ağrı kesiciye başlıyoruz hemen." diyip elindeki kağıtlara baktı ve devam etti.

"Ultrason sonuçlarınıza göre de kürtaj aciliyetiniz yok ama bebeğinizin yüksek düşük riski olduğunu göz önünde bulundurup ona göre hareket edin. Hatta tehlike geçene kadar hareket etmeyin. Jinekologumuz gelip özel olarak ilgilenecek sizinle." diyip gülümsedi.

Bana mı dedi? Akın'a demiştir. Ne var? Akın hamiledir belki. Ben değilim çünkü. Odada da başka kimse yok. Kesin Akın hamile. Ben dedim size Cemre tecavüz eder hamile bırakır bu adamı diye bana inanmadınız.

Doktorun arkasından bakakaldım. Karnımdaki ağrı bir anda kesildi sanki. Sadece karnımdaki de değil, tüm vücudumu hissedemez oldum.

"Bundan mı haberim var mıydı?" dedim elimi karnıma götürüp.

"Yoktu." diyerek şaşkınlığımı tescilledi Akın.

Yanıma oturup kollarını sardı bana. Gözlerimden akan yaşı öperek sildi yine ama tek farkla, bu sefer o da sarsılarak ağlıyordu. Göz yaşlarımız birbirine karışacak kadar ağlıyordu hem de.

MUHBİR (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin