MUHBİR (Tamamlandı)

14- Baskın

Hoş geldiniz ❤

Medyada ne var öyle? 🤔

Sabah uyandığımda yüzümdeki gülümseme dün geceden kalmış olmalıydı. Dün gece...

Akın görevden gelmiş olmasına rağmen tüm gece öyle güzel eğlendi ki benimle. Asla yorgunluk belirtisi göstermeden şarkılar söyleyip dans ettik. Saat üçe gelirken de ayrıldık mekandan. Alkollü olduğu için arabasını almadı, ben de eve tek dönmeyi teklif ettim ama kabul etmedi.

Taksiyle beni eve bıraktı. Vedalaşırken de tekrar görüşelim mutlaka dedi ama sözleşmedik bir tarih için.

Yatakta esneyip gözlerimi açtığımda gülen suratım bana bile çok şapşal geldi. Hâlâ çok mutluydum. Telefonumu elime alıp bildirimlere baktım. Uğur aramış ardından da hesabıma yüklü miktarda para yollamıştı. Ne için olduğunu anlamak çok zor olmasa gerek.

Duşa girdikten sonra bornozum ve şehzade başı sarığı gibi duran saç havlumla kahvaltımı ederken aradım Uğur'u.

"Aramışsın beni. Ne oldu?" dedim telefon açılır açılmaz.

"Dediğin gibi dün teslimatı gerçekleştirdik. Bugün polis baskın için hazırlık yapıyormuş, haberi geldi. Haklı çıktın."

"Üstüme düşeni yaptım işte." dedim. Bu konunun dillendirilmesinden hoşlanmıyorum.

"Bu kadar hızlı olmanı ben bile beklemiyordum."

"Bir an önce şu iş bitsin ve senden kurtulayım diye çabalıyorum." dedim sert bir sesle.

"Muhbiri bulduğun an daha önce hiç tanışmamışız gibi çekiliriz hayatından. Sözüm söz bilirsin."

"En yakın zamanda bulup getireceğim sana muhbiri." diyip kapattım telefonu.

Kahvaltım bitince üstümü giyip bilgisayarın başına oturdum. Yaz okulu için kayıt yaptırdım. Birkaç dersi yaz okulunda verirsem okulum daha kısa sürede biterdi. Artık gece iş de yok, yaparım diye umuyorum. Muhbiri bulunca bu pislikten de kurtulacağım için bir mimar olmak çok gurur ve ümit verici geliyordu şimdiden.

Kayıttan sonra yayılmış film izlerken kapı çaldı. Kimseyi beklemiyordum ama benim evime davetsiz tek bir kişi gelirdi o da Emre.

Tam da tahmin ettiğim gibi kapının ardındaki oydu. Kapıyı açıp ellerimi cebime koydum ve bir şey demeden içeri geçmesini bekledim.

Salondaki koltuğa oturdu. Başını kaldırmıyordu utancından ama utanıyor diye hesap sormayacak ya da azarlamayacak değildim.

Uzun bir sessizlik oldu. "Kiraz ben özür dilerim." dedi kem küm ederek.

"Niçin?" diye sordum. Kaşlarım çatık ve sinirli bakıyordum ona.

"Dün gece için."

"Dün gece için olduğunu biliyorum gerizekalı. Dün gece ben polisleyken gelip her şeyi mahvetmek üzere olduğun için mi? Arkada beni öpmeye çalışman için mi? Adamını üstümüze salıp kavga çıkarma çalışman için mi?"

"Ben seni mi öptüm?" dedi hayretle gözleri büyürken.

"Öpmedin tabii ki. Yanağında izi duruyor hâlâ çabanın karşılığının."

Elini yanağına götürdü. "Kiraz ben hatırlamıyorum bile. Gerçekten çok özür dilerim. Oraya gelmem büyük hataydı."

"Evet en büyük hata oraya gelmendi. Her şeyi mahvedecektin Emre. Amacın neydi Allah aşkına?" diye kızdım ona.