The Umberella Academy

40.Bölüm

Bomboş ve soğuk sokaklarda öylece yürüyordum Robert'e gidiyordum. Bu acelem bu hırsım hızlı adımlarım bu öfkem hepsi yalanların bilinmezlerin suçuydu artık soru işaretlerinden kurtulup hayatıma bakmak istiyordum çok yoruldum... çok yoruldum bu zamana kadar hep güçlü kalmaya çalıştım güçlü olmak zorundayım gibi benden bunu beklediler bu algıyı yüklediler omuzlarıma ,buna inandım bunu yaptım ama kaldıramıyorum yorulmak ,üzülmek ,ağlamak istiyorum.  Yolu yaraladığımda gecenin hangi saati olduğu bile umurumda değildi belki de onu yatağından kaldıracak zorla konuşturacaktım bilmiyorum , her şeye hazırdım , belki de bana karşılık verecekti anlatmayacaktı , geçen sefer  olanlar aklıma geldiğinden bu sefer sakin olmalıydım. Tamam sakinim... sakinim...sakinim sakin olacağım sadece konuşacağım. Yürümeye devam ederken arkamdan birinin geldiğini fark ettim ama emin değildim takip mi ediliyorum ? adımlarımı hızlandırmaya başladığımda onunda hızlandığını gördüm bu hızlı adımlar koşmaya başladığında bende koştum bir an düşünmeden boş bir sokağa daha girdim karanlık bir yol bu yolun çıkmaza çıktığını anladığımda her şey çok geçti arkama döndüğümde yüzü görünmeyen kafası kapüşon le örtülü yüzü yere gömük elleri cebinde olan bu yapılı adamla karşılaştım karanlıkta yüzü gözükmüyordu, titreyen sesimle konuşmaya başladım 

Darla: Kimsin sen !?

Cevap yok.

Darla: Kimsin dedim ? ne istiyorsun .

Cevap vermeyince acaba öylesine sarhoş bir adam mı diye düşündüm sonra hem ona hem de tek çıkış yoluna doğru yürümeye başladı. 

yanından geçeceğim sırada kolumdan tuttu o buz gibi elleri bedenime değdiğinde öfkeyle kendimi geri attım.

Darla: Bırak beni.

Kolumu daha da   sıkarken çırpınıyordum resmen.  Gözlerimi kapattım açtığımda bu karanlığı aydınlatan şeyin ben olduğunu anladım diğer elimdeki ateş topu ? ama ben ben  yapmadım bunu nasıl oldu bu b-ben kullanmadım gücümü ? kanımı kaynatan bu ateş beni dokunulmaz yapıyordu tuttuğu yerde ateş yoktu ama dokunulmayacak kadar sıcaktım acıyla çektiği eline bakıyordum hala gücümü kullanmadan nasıl devreye girdiğinin düşüncesi ve şokundaydım. yanımdaki adamın farkına varıp bulunduğum yerden  harekete geçtim ellerimi göğüsüne   koyarak onu güçle ittim yere kapaklandığında umutsuzca tekrar sordum.

Darla: Kimsin sen !? 

 ???: Ben sadece bir piyonum paramı alır işimi yaparım.

O sırada arkamdan kahkaha sesleri gelmeye başladı sanki bu ses bir yerden tanıdık geliyordu bana tam olarak değil ama ses tonu tanıdıktı, merakla kim olduğunu görmek için arkamı döndüm gördüğüm şeyle donakaldım aynı zamanda.

??? Sana 1 kez soracağım. FİVE NEREDE !?

Bunlar Five'ın anlattığı komisyondaki kişilerdi , evimize gelip bizi tarayanlar. Ve şu anda da Five'ı arıyorlar, sustum cevap vermedim Kadının yüzünde maske filan yoktu bu sefer yüzünü de netçe görebiliyordum orta yaşlarda küt ve kaküllü saçlara sahip bu  kadın oldukça cesur ve kendinden emince konuşuyordu , yanındaki adama baktığımda koyu saçlara kısa sakallara kadından küçük olduğunu düşünüyorum kilolu  olması onu zayıf göstermek yerine daha yapılı ve kaba gösteriyordu. 

???: Peki sen bilirsin.

Üstüme yürümeye başladığında dövüşmek için harekete geçtim bana savurduğu yumruğu elimle  tutup konunu  ters çevirdim bunu yapmamla tüm bedeni küçülüp önümde diz çöktü bunula birlikte beline bir tekme atıp yere yığılışını izledim o sırada bana doğru gelen  yapılı adam bana koşmaya başladığında bende ona koşup kendimi sokağa attım karanlıkta bıraktığım kadın anında kendine gelmiş bize doğru koşuyordu adamın yakasından tuttuğum gibi yanımda gördüğüm arabanın camına  geçirdim