Μια βδομάδα μετά
Βγαίνω έξω στην αυλή και κάνω μεγάλα βήματα για να φτάσω τον Μάρκο μπροστά μου.
"Εϊ Μάρκο!" Του λέω δυνατά και γυρνάει να κοιτάξει πίσω του.
"Α Εύα, έγινε κάτι;" Με κοιτάει περίεργα.
"Όχι απλά ήθελα να σε ρωτήσω...Αν ξες γιατι ο Άρης δεν έχει έρθει εδώ και δύο μέρες σχολείο. Θέλω να πω είναι καλά ή-" Με σταματάει.
"Δεν σου είπες;" Ρωτάει και τον κοιτάω μπερδεμένη.
"Να μου πει τι;" Ρωτάω κι εγώ και αφήνει μία ανάσα. "Να μου πει τι, Μάκρο;" Ξανά λέω και κοιτάει τριγύρω πριν στρέψει το βλέμμα του ξανά σε εμένα.
"Ο Άρης..." Ξεκινάει να λέει και χάνει τα λόγια του.
"Ο Άρης έφυγε." Λέει γρήγορα.
Κάνω ένα βήμα μακριά του κοιτώντας τον περίεργα.
"Τι...τι εννοείς έφυγε;" Λέω αργά.
"Έφυγε. Δεν είναι Θεσσαλονίκη...επέστρεψε Αθήνα." Μου απαντάει.
"Μου είπε ότι στο είχε πει, αλλά λογικά απλά δεν ήθελε να...να αντιδράσεις έτσι. Εφόσον εσύ έμεινες εδώ για αυτόν και αυτός έφυγε..." Συνεχίζει αλλά δεν κάθομαι να ακούσω κάτι άλλο.
Τον προσπερνάω και βγάζω το κινητό μου από την τσάντα μου καθώς περπατάω προς το σπίτι μου.
Καλώ τον Άρη και περιμένω να απαντήσει.
Μια,
Δύο,
Τρεις...
Τηλεφωνητής.
Τον ξανά καλώ αλλά πάλι το ιδιο.
Χωρίς να το έχω καταλάβει, έχω φτάσει έξω από το σπίτι μου. Ανοίγω την πόρτα και με γρήγορες κινήσεις βγάζω τα παπούτσια μου πριν τρέξω στο δωμάτιο μου.
Αφήνω την τσάντα μου να πέσει στο πάτωμα και ανοίγω το κινητό μου αφού κάτσω στο κρεβάτι μου.
You:
Μπορείς να μου πεις τι έγινε;
Send: 14:47
You:
Γιατί έφυγες τόσο ξαφνικά;
Send: 14:48
You:
Και απαντά στις κλήσεις μου. Είναι προτιμότερο να πεις ότι δεν θες να μιλήσουμε από το να μου το κλείνεις στην μούρη...
Send: 14:50
You:
Απορώ γιατί πίστεψα ότι όντως τα πράγματα ήταν καλύτερα ανάμεσα μας. Εγώ έμεινα για εσένα κι εσύ έφυγες, ωραίος.
Send: 14:53
YOU ARE READING
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
