Ξαπλώνω στο κρεβάτι του Άρη και νιώθω το χέρι του να με τραβάει αργά ώστε να γυρίσω και να τον κοιτάξω.
"Εύα τι σε έκαναν εκεί πέρα;" Με ρωτάει ξανά την ίδια ερώτηση και κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας μια ανάσα.
"Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό, εντάξει;" Του λέω και γυρνάω ξανά την πλάτη μου προς αυτόν.
"Πρέπει να ξέρω!" Λέει δυνατά και στηρίζομαι στο χέρι μου για να τον κοιτάξω.
"Γιατί πρέπει τόσο πολύ να ξέρεις Άρη;" Υψώνω κι εγώ την φωνή μου, "Είδες; Δεν έχεις λόγο." Λέω πιο ημέρα όταν αργεί να μου απαντήσει και ξαπλώνω ξανά.
Επικρατεί ησυχία ανάμεσα μας και τον νιώθω να κουνιέται πάνω στο κρεβάτι.
"Γιατί ήταν ο μπαμπάς μου." Η φωνή του ακούγεται σε όλο το δωμάτιο.
Τον κοιτάω αργά, εκείνος κοιτάει το ταβάνι σχεδόν ανέκφραστος χωρίς να πει τίποτα άλλο.
"Θυμάμαι μόνο ότι με χτύπησαν στο κεφάλι, όταν δεν έμπαινα στο αυτοκίνητο." Του απαντάω στην ερώτηση του και γυρνάει να με κοιτάξει.
"Σου υπόσχομαι ότι δεν θα ξανά γίνει κάτι τέτοιο." Λέει και γυρνάει έτσι ώστε να με κοιτάει.
Του χαμογελάω αχνά και μετακινώ το σώμα μου πιο κοντά στο δικό του. Βάζει το ένα χέρι του κάτω από το κεφάλι μου και το άλλο το ακουμπάει στην μέση μου με το οποίο κιόλας με τράβηξε ακόμα πιο κοντά του.
Μερικούς μήνες μετά,
"Άρη! Άρη μη!" Τσιρίζω πριν νιώσω το κρύο νερό της θάλασσας να έρχεται σε επαφή με το σώμα μου.
Κουνάω τα χέρια μου για να βγω πιο γρήγορα στην επιφάνεια και σκουπίζω το πρόσωπο μου καθώς ακούω τον Άρη να γελάει.
"Είσαι ηλίθιος!" Του φωνάζω και συνεχίζει να γελάει πιο δυνατά.
"Μπορεί, αλλά με αγαπάς ακόμα." Λέει φτιάχνοντας τα μαλλιά του και τον κοιτάω χαμογελώντας.
Χωρίς να το περιμένει ξεκινάω να τον πιτσιλάω. Μου γυρνάει την πλάτη του πριν αρχίσει να προχωράει προς τα εξω γελώντας. Γελάω κι εγώ μαζί του χαρούμενη.
Βγαίνουμε από την θάλασσα και εγώ φτιάχνω το μαγιό μου πριν κάτσω στις ξαπλώστρες όπου έχουμε τα πράγματα μας.
"Καλώς τα πιτσουνακια." Γελάει η Έλλη και την κλοτσαω στον αστράγαλο με το πόδι μου.
Κάθομαι δίπλα στον Άρη και πάω να φορέσω τα γυαλιά ηλίου μου αλλά όταν γυρνάω το σώμα μου να τα ψάξω τον βλέπω να τα φοράει ήδη.
VOCÊ ESTÁ LENDO
My anarchy
Ação"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...