My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 26

Μια βδομάδα μετά,

Βγαίνω από το προαύλιο μαζί με την Έλλη και περπατάμε προς τα σπίτια μας.

"Θεέ μου δεν θα άντεχα ούτε άλλο ένα λεπτό εκεί μέσα. Μετανιώνω την στιγμή που σε άκουσα και διάλεξα ίδια κατεύθυνση με εσένα." Παραπονιέται η Έλλη και γελάω.

Καθώς περνάμε τον δρόμο ακούμε μια κόρνα αυτοκινήτου από πίσω μας και γυρνάμε να κοιτάξουμε.

"Έλλη...αυτό είναι το αυτοκίνητο του-" Δεν με αφήνει να ολοκληρώσω και με τραβάει να περπατήσω.

"Ναι, του Άρη. Ξέραμε ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο και είπαμε τι θα κάνεις οπότε απλά συνέχισε να περπατάς." Μου λέει κοιτώντας τακτικά πίσω.

Ο ήχος της κόρνας ακούγεται ξανά και ξαφνικά ο Άρης σταματάει το αυτοκίνητο μπροστά μας.

"Εύα μπορούμε να το συζητήσουμε;" Μου λέει και παίρνω μία ανάσα πριν τον κοιτάξω μετά από μέρες.

"Να συζητήσουμε τι; Το ότι εγώ έμεινα εδώ επειδή μου το ζήτησες και εσύ έφυγες χωρίς να μου πεις τίποτα;" Του λέω και απομακρύνει το βλέμμα του από πάνω μου.

"Ούτε καν που μιλάς." Τον δείχνω με τα χέρια μου, "Πάμε Έλλη." Της λέω και προχωρά μπροστά.

"Μπες μέσα στο αυτοκίνητο και θα σου εξηγήσω τα πάντα." Τον ακούω να λέει αλλά προσπαθώ να τον αγνοήσω.

"Εύα!" Φωνάζει ξανά και η Έλλη γυρνάει να τον κοιτάξει.

"Ρε Άρη κατάλαβε ότι δεν θέλει να σε ακούσει! Απλά φύγε και ασ' την ήσυχη." Του λέει απότομα.

Χωρίς να το περιμένω δύο χέρια τυλίγονται στην μέση μου και με σηκώνουν στον αέρα.

"Αρη- Άρη άσε με κάτω!" Του φωνάζω όταν με ρίχνει στον ώμο του, "Μα το Θεό Άρη." Λέει η Έλλη εκνευρισμένη.

"Μάρκο πάνε την Έλλη σπίτι της, θα μιλήσουμε μετα." Λέει ο Άρης όταν ο Μάρκος βγαίνει από το αυτοκίνητο και γνέφει.

"Θα με αφήσεις κάτω;" Ξεφυσαω ενοχλημένη.

Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και με βάζει να κάτσω όσο αυτός έκανε τον κύκλο για να κάτσει στην θέση δίπλα μου.

"Άντε λοιπόν εξήγησε μου." Σταυρώνω τα χέρια μου και γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Άκου δεν είχα σκοπό να φύγω. Έγινε κάτι και έπρεπε να φύγω από την Θεσσαλονίκη για λίγο καιρό, θα σου το έλεγα αλλά δεν είχα χρόνο." Με κοιτάει και αυτός.

"Τι έγινε;" Τον ρωτάω περίεργα.

"Κάτι με την ομάδα δεν θα καταλάβεις." Απαντάει και γνέφω.

"Γιατί δεν απάντησες στα μηνύματα μου; Ή ακόμα και στις κλήσεις που σε έπαιρνα;" Τον ξανά ρωτάω αλλά δεν απαντάει, απλά κοιτάει μπροστά μας.

"Γιατί δεν απαντούσες Άρη;" Επιμένω.

"Γιατί ήξερα ότι ήσουν νευριασμένη μαζί μου και δεν μπορούσα να ακούσω το κράξιμο σου. Είχα αρκετά προβλήματα και αν σου μιλούσα θα είχα κι άλλα." Μου απαντάει και τον κοιτάω ξαφνιασμένη.

"Άρα με βλέπεις σαν ένα πρόβλημα σου;" Του λέω απότομα και γυρνάει να με κοιτάξει.

"Όχι, δεν το εννοούσα έτσι Εύα." Λέει βιαστικά και ρολαρω τα μάτια μου, "Εννοούσα ότι αν μιλούσαμε θα σκεφτόμουν συνέχεια εσένα και έναν τρόπο να επανορθώσω και όχι το πώς να τα βγαλω πέρα." Εξηγεί αφήνοντας μια ανάσα.

"Βέβαια το μόνο πρόβλημα που έχω μαζί σου είναι το ότι είμαι κολλημένος μαζί σου." Μου λέει και χαμογελάει.

Χαμογελάω αχνά με αυτό που λέει.

"Πρώτη φορά είσαι τόσο ξεκάθαρος μαζί μου." Γελάω κοιτώντας τον, "Αλλά μην περιμένεις να είμαστε όπως πριν." Του λέω πιο σοβαρή και γνέφει αργά.

"Το δέχομαι, φτάνει να με αφήσεις να επανορθώσω." Μου απαντάει και ακουμπάω το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα.

"Καλά τώρα μπορώ να φύγω;" Του λέω απότομα αλλά χωρίς να το θέλω, "Θα σε γυρίσω εγώ." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

Όσο οδηγάει επικρατεί ησυχία και εγώ ακουμπάω το κεφάλι μου στο παράθυρο. Ο αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου και ανακατώνει τα μαλλιά μου κάνοντας τον Άρη να γελάσει με τις προσπάθειες μου να τα κρατήσω μακριά από το πρόσωπο μου.

"Ευχαριστώ." Του λέω όταν σταματάει έξω από το σπίτι μου και παίρνω την τσάντα στα χέρια μου πριν ανοίξω την πόρτα.

"Ε Εύα." Μου λέει και γυρνάω να τον κοιτάξω, κάνει νόημα να πάω στο παράθυρο από την μεριά του και ξεφυσαω καθώς προχωράω προς τα εκεί.

"Τι έγινε πάλι;" Αφήνω μια ανάσα και στηρίζομαι στην πόρτα.

Πιάνει το πρόσωπο μου και πιέζει τα χείλια του στα δικά μου ξαφνιάζοντας με. Όταν απομακρύνεται με κοιτάει στα μάτια και παίρνει μερικές τούφες από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.

"Στις εννιά στο πάρκο."

________________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν ο Άρης επέστρεψε👀

Και πήγε να μιλήσει στην Εύα, η οποία βέβαια προσπάθησε να τον αποφύγει αλλά φυσικά δεν τα κατάφερε.

Τι λέτε να γίνει μετά;

Πιστεύετε η Εύα θα πάει να συναντήσει τον Άρη το βράδυ;

Τα λέμε❤️