My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 74

Γυρνάω να κοιτάξω δίπλα μου αφήνοντας μια ανάσα πριν στηριχτώ στα χέρια μου.

Κοιτάω τον Άρη να ξαπλώνει δίπλα μου, τα μάτια του κλειστά ενώ παράλληλα έχει τον μικρό πάνω στο στέρνο του και χτυπάει ελαφρά την πλάτη του.

"Μην μιλήσεις." Μου ψιθυρίζει πριν ανοίξει τα μάτια του και με κοιτάξει, "Τώρα κατάφερα να τον κοιμησω."

Χαμογελάω και ακουμπάω το κεφάλι μου ξανά στο μαξιλάρι πριν κλείσω στιγμιαία τα μάτια μου.

Ξαφνικά το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει και πρώτου προλάβω να το κλείσω ο μικρός αρχίζει να κλαίει.

Ξεφυσαω πριν απαντήσω την κλήση και σηκωθώ όρθια, "Έλα μαμά." Λέω και βλέπω τον Άρη που στριφογυρίζει τα μάτια του.

"Πώς είστε Εύα μου; Το μωρό;" Ρωτάει και καλύπτω το πρόσωπο μου γελώντας σιγά.

"Πώς να είμαστε ρε μαμά, προσπαθούμε να κοιμηθούμε, ο μικρός μόλις ξύπνησε." Απαντάω και ο Άρης σηκώνεται δίπλα μου κρατώντας το μωρό.

Τον παρατηρώ που κρατάει τα μάτια του κλειστά όσο προσπαθεί να τον ηρεμήσει.

"Ε από εδώ και πέρα έτσι θα είναι. Θα υπάρξουν και μέρες που δεν θα κοιμαστε και καθόλου." Λέει και γυρνάω να κοιτάξω τον Άρη.

"Τέλεια." Μουρμουριζει αυτός που προφανώς το άκουσε και γελάω μαζί με την μαμά μου από το τηλέφωνο.

"Τέλος πάντων, άντε να σας αφήσω να ηρεμήσετε τον μικρό. Πάρε με όταν μπορέσεις." Μου λέει και τερματίζει την κλήση.

Στρέφω το βλέμμα μου ξανά στον Άρη και παίρνω τον μικρό στα χέρια μου κάνοντας τον να με κοιτάξει.

"Πάνε να κοιμηθείς, δουλεύεις το απόγευμα." Του θυμίζω και τρίβει τα μάτια του.

"Μια χαρά είμαι." Απαντάει και πάει να βγει από το δωμάτιο αλλά η φωνή μου τον σταματάει.

"Ρε Άρη." Αφήνω μια ανάσα, "Αφού κοιμάσαι όρθιος." Αναφωνω και γυρνάει να με κοιτάξει.

"Καλά καλά." Κουνάει το κεφάλι του, "Αν χρειαστείς κάτι ξύπνα με."

[...]

Κουνάω τον μικρό πάνω στα πόδια μου όσο γελάει και κουνάει τα χέρια του πάνω κάτω.

"Γελάς ε;" Αναρωτιέμαι πριν χαμογελάσω.

Τον σηκώνω στα χέρια μου πριν σηκωθώ όρθια και βγω έξω στο μπαλκόνι. Κοιτάω τα σύννεφα στον ουρανό πριν κάτσω σε μια καρέκλα και στρέψω ξανά την προσοχή μου στον μικρό.