My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 44

1 μήνας μετά,

Κάθομαι στο κρεβάτι του Άρη όσο αυτός κάθεται στο πάτωμα παίζοντας στην τηλεόραση.

"Ξες, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα." Του λέω και με κοιτάει στιγμιαία πριν γυρίσει στο παιχνίδι.

"Και τι θες να πεις με αυτό;" Γελάει και κάνω πίσω μερικές τούφες από τα μαλλιά μου.

"Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να σπάσουμε την μονοτονία στο σπίτι σου και να στολιζαμε κάτι." Πειράζω τα μαλλιά του.

"Όχι, μου αρέσει έτσι το σπίτι μου." Λέει κάθετος και αφήνω μια ανάσα.

"Έλα, θα βάλουμε λαμπάκια μόνο." Σκύβω μπροστά του και γελάει με την κίνηση μου.

"Θα δούμε." Αφήνει μία ανάσα και χαμογελάω νικητήρια.

Κάθομαι οκλαδόν και χαζεύω για λίγο στο κινητό μου πριν πέσει πάνω μου με φόρα και με ρίξει προς τα πίσω.

"Θα με σκάσεις." Γελάω και στηρίζει τα χέρια του κοντά στο πρόσωπο μου.

Με κοιτάει στα μάτια καθώς απομακρύνει μερικές τούφες από τα μαλλιά μου και χαμογελάω αχνά.

Πιέζω τα χείλια μου στα δικά του και τον νιώθω να χαμογελάει μέσα στο φιλί. Μετακινω τα χέρια μου στο πρόσωπο του και τον αφήνω να βαθυνει το φιλί.

Τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τον κορμό του και με μια απότομη κίνηση μας γυρίζω ανάποδα. Γελάει αχνά καθώς κάθομαι πάνω του και φτιάχνω τα μαλλιά μου κοιτώντας τον.

Ξαφνικά, με μια γρήγορη κίνηση βγάζω την μπλούζα μου και την αφήνω να πέσει στο πάτωμα πίσω μου.

Με κοιτάει, ή μάλλον με χαζεύει, για λίγη ώρα. Ανεβάζει δειλά τα χέρια του στην μέση μου και ανατριχιαζω όταν το κρύο άγγιγμα του έρχεται σε επαφή με το δέρμα μου.

"Θα με κοιτάς για πολλή ώρα;" Τον ρωτάω με ένα στραβό χαμόγελο.

"Δεν ξέρω, εξαρτάται τι επιτρέπεται να κάνω." Απαντάει και γελάω σκύβοντας πιο κοντά στο σώμα του.

"Ότι θες. Έχεις την άδεια μου για όλα." Του λέω και με κοιτάει προβληματισμένος.

"Εύα..."

"Άκου. Σε εμπιστεύομαι, ίσως περισσότερο από ότι έκανα ήδη. Και ξέρω πως ότι και αν γίνει, θα γυρνάμε πάντα ο ένας στον άλλον." Τον σταματάω πριν πει οτιδήποτε.

"Δεν μετανιώνω για τίποτα μαζί σου, για αυτό να είσαι σίγουρος." Συνεχίζω και λίγη ώρα αργότερα πιέζει τα χείλια του στα δικά μου.