My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 3

Την κοιτάω σοκαρισμένη.

"Ποιοι είπες θα μας πάνε;"ρωτάω ξανά

"Ο Άρης με τον Μάρκο"ανασηκώνει τους ώμους της

"Εγώ γιατί δεν το ήξερα από πριν;"λεω

"Κοίτα αν στο έλεγα δεν θα ερχόσουν..για την ακρίβεια δεν θα το σκεφτόσουν καν"απαντάει και καταλαβαίνω ότι έχει ένα δίκιο

"Επίσης δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη..είναι είδη κάτω από το σπίτι σου"λεει

"Θα το πληρώσεις"της λέω και γελάει

Όταν βγαίνουμε από το σπίτι βλέπω δύο μηχανές και γυρνάω να κοιτάξω την Έλλη.

"Τελεια"λέω ειρωνικα και στριφογυρίζει τα μάτια της

Όσο αυτή ανεβαίνει στην μηχανή του Μάρκου ο Άρης μου δίνει το χέρι του για να ανέβω στην δικιά του.

"Κράτα με..οδηγαω γρήγορα"λέει κοιτώντας με ελάχιστα

"Να μου λείπει..προτιμώ να πέσω"απανταω

Ξεκινάει απότομα την μηχανή και πιάνονται γρήγορα από πάνω του. Τον ακούω να γελαει.

Ίσως πρέπει να σταματήσω να είμαι τόσο εγωιστρια.

Όταν φτάνουμε έξω από το μέρος όπου γίνεται το πάρτυ πιάνω τους ώμους του για να κατέβω από την μηχανη.

Μπαίνουμε μέσα στο κλαμπ και νιώθω αρκετά βλέμματα πάνω μου.

Άντε να δούμε τι θα γίνει..

...

Γυρνάω να κοιτάξω δίπλα μου την Έλλη η οποία μιλάει και γελάει με τον Μαρκο.

Κοιτάω τριγύρω μέχρι που ο Άρης κλοτσαει τα πόδια μου κάνοντας με να τον κοιτάξω.

"Τι;"τον ρωτάω

"Βαριέσαι σωστά;"λέει

"Λίγο"απαντάω και κοιτάω το κινητό μου

"Ωραία πάμε να φύγουμε γιατί βαρέθηκα κι εγώ"λέει και τον κοιτάω περίεργα

"Φύγουμε; Θα φύγουμε μαζί;"λέω

"Εφόσον εγώ σε έφερα εδώ..εκτός αν έχεις κάποιον άλλον να σε γυρισει"απαντάει

"Καλά πάμε"λέω και τον βλέπω να χαμογελάει

"Εγώ φεύγω"λέω στην Έλλη και γνεφει

Όταν βγαίνω από το κλαμπ γυρνάω να κοιτάξω τον Άρη ο οποίος βρίσκεται πίσω μου.

"Μπορείς να με αφήσεις ένα στενό πριν το σπίτι μου;"τον ρωταω

"Σίγουρα; Είναι 3 ηωρα"με κοιτάει

"Σίγουρα"απαντάω και περιμένω να ανέβει στην μηχανή

Πιάνω το χέρι του και κάθομαι από πίσω του.

"Μην τρέχεις πάλι όπως πριν..θα μας βρουν σε κανένα στενό"του λέω και γελάει

"Μην ανησυχείς δεν είμαι τόσο άχρηστος ώστε να τρακαρω σε άδειους δρόμους"με κοιτάει ελάχιστα

"Θα ξεκινήσεις;"ρωτάω μετα από λίγη ώρα

Με κοιτάει και πιάνει απότομα τα χέρια μου κάνοντας με να ξαφνιαστω. Τα τοποθετεί γύρω από τον κορμό του και πιάνει το τιμόνι της μηχανής.

"Θα πέσεις και μετά θα σε ψάχνω"γελάει και στριφογυρίζω τα μάτια μου

Λίγη ώρα αργότερα σταματάει όπως του ζήτησα ένα στενό πριν το σπίτι μου και με βοηθάει να κατέβω από την μηχανή του.

"Ευχαριστώ"χαμογελάω άχνα

"Τίποτα. Αύριο αξίζει να έρθω σχολείο ή όχι;"με ρωτάει και γελάω

"Αν θες να γράψεις μαθηματικά έλα τι να σου πω..πάντως εγώ δεν θα πάω"ανασηκωνω τους ώμους μου

"Προφανώς ούτε κι εγώ. Τέλος πάντων. Τα λέμε μικρη"λέει πριν χαθεί από το οπτικό μου πεδιο

______________________
Γεια
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο?

Συγνώμη για την καθυστέρηση απλά τώρα που άνοιξαν τα σχολεία και τα φροντιστηρια  δεν έχω αρκετό χρόνο.

Τέλος πάντων όσο αφορά την ιστορία..

Θα κάνω ένα μικρό σποιλερ για την συνέχεια:

Οι σχέσεις του Άρη και της Εύας θα καλυτερέψουν

Αυτά προς το παρών,
Τα λέμε σύντομα♥️