My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 63

Άρης pov,

Ανοίγω αργά τα μάτια μου και σηκώνω το βλέμμα μου να κοιτάξω τριγύρω μου.

Στηρίζομαι στα χέρια μου όταν δεν βλέπω την Εύα δίπλα μου όπου θυμόμουν ότι βρισκόταν.

"Εύα;" Αναφωνω δυνατά και σηκώνομαι όρθιος.

Βλέπω την τσάντα με τα πράγματα της στο πάτωμα μια σμιγω τα φρύδια μου βγαίνοντας από το δωμάτιο.

"Εύα." Ξεφυσαω φορώντας την μπλούζα μου.

Δεν παίρνω καμία απάντηση. Ούτε την βρίσκω κάπου στο σπίτι. Παίρνω το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμό της όταν βλέπω πως τα παπούτσια και η ζακέτα της λείπουν.

"Ο χρήστης που καλέσατε, πιθανότατα να έχει το τηλέφωνο του απενεργοποιημένο." Η φωνή ακούγεται και αφήνω μια ανάσα.

Περιμένω λίγη ώρα πριν την ξανά καλέσω αλλά γίνεται πάλι το ίδιο.

Σπρώχνω τα μαλλιά μου προς τα πίσω και πετάω το κινητό μου στον καναπέ πριν πάω στο μπάνιο.

[...]

"Λείπει πάνω από δύο ώρες, κοντεύει έντεκα το βράδυ και δεν απαντάει στο τηλέφωνο." Αφήνω μια ανάσα.

"Εντάξει, μπορεί να έκλεισε το κινητό της από μπαταρία, δεν χρειάζεται να ανχονεσαι." Ο Μάρκος μου απαντάει και κουνάω το κεφάλι.

"Το ξέρω, απλά το πρωί είχαμε μαλώσει κατά κάποιον τρόπο." Ακουμπάω το πρόσωπο μου στα χέρια μου.

"Και φοβάσαι;" Ρωτάει και γνέφω.

"Πήρες την Έλλη; Μπορεί να είναι μαζί." Μου λέει και σηκώνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω.

"Πέντε φορές. Δεν το απάντησε..." Απαντάω και σμίγει τα φρύδια του.

"Δεν ξέρω Άρη..." Αφήνει μία ανάσα, "Εγώ πάντως θα πάω από το σπίτι της Έλλης, έχω το αυτοκίνητο μου εκεί. Έλα κι εσύ." Ανασηκώνει τους ώμους του.

Σηκώνομαι όρθιος και αφού πάρω τα κλειδιά από το αυτοκίνητό μου τα δίνω στον Μάρκο και βγαίνουμε έξω.

"Ξες, κάποια στιγμή πρέπει να με αφήσετε να ξανά οδηγήσω. Βαρέθηκα." Του λέω ενοχλημένος και γελάει πριν κάτσει στην θέση του οδηγού.

"Δεν έχεις αναρρώσει ακόμα πλήρως Άρη. Μην βιάζεσαι." Απαντάει και ξεκινάει να οδηγάει, "Και το αυτοκίνητο με τα χίλια ζόρια το πήρες." Μου θυμίζει και αφήνω ένα γελάκι.

Λίγη ώρα αργότερα σταματάει έξω από το σπίτι της Έλλης και αφού βγούμε έξω χτυπάμε το κουδούνι.