My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 46

Ο Άρης παρκάρει το αυτοκίνητο έξω από ένα σχετικά μεγάλο σπίτι και όταν βγαίνει έξω αντιγράφω τις κινήσεις του.

Πάω να πάρω τον σάκο μου αλλά σπρώχνει ελαφρά το χέρι μου και παίρνει αυτός τα πράγματα μας.

Στέκεται έξω από την πόρτα και χτυπάει το κουδούνι πριν κάνει ένα βήμα προς τα πίσω αφήνοντας εμένα μπροστά του.

Περνάει λίγη ώρα πριν η πόρτα μπροστά μας ανοίξει και από πίσω της εμφανιστεί μια κυρία, όχι μεγάλης ηλικίας και μας κοιτάει ξαφνιασμένη.

"Άρη;" Ρωτάει περίεργα και εκείνος κάνει ένα βήμα κοντά μου.

"Μπορούμε να μείνουμε για λίγες μέρες;" Της λέει και εκείνη γνεφει αμέσως κάνοντας στην άκρη να περάσουμε.

Περπατάω δίπλα στον Άρη και μπλέκω άβολα τα χέρια μου μεταξύ τους, "Χαλάρωσε." Μου ψιθυρίζει αφού μάλλον το πρόσεξε.

"Εσύ πρέπει να είσαι η Μαρία..." Η φωνή της μαμάς του με ξαφνιάζει.

"Εύα. Αυτή είναι η Εύα μαμά."

Ο Άρης την διορθώνει απότομα, "Με την Μαρία έχω χωρίσει εδώ και τρία χρόνια." Συμπληρώνει εκνευρισμένος.

"Θεέ μου, λυπάμαι πολύ κορίτσι μου. Βλέπεις τελευταία έχουν συμβεί πολλά πράγματα και τα έχω λίγο χαμένα, έχω ακούσει πολλά για εσένα. Χαίρομαι που ο Άρης σε έχει δίπλα του." Στρέφει το βλέμμα της σε εμένα και την καθησυχάζω χαμογελώντας της.

"Δεν πειράζει. Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω." Της απαντάω.

"Τι έχει συμβεί;" Την ρωτάει ο Άρης και με τραβάει από το χέρι να κάτσω δίπλα του.

"Τίποτα, τίποτα σημαντικό." Του απαντάει γρήγορα, "Άντε, πάτε να ξεκουραστείτε τώρα όλη την μέρα στον δρόμο θα ήσασταν!" Προσθέτει και ο Άρης σμίγει τα φρύδια του.

"Καλά." Ξεφυσάει και σηκώνεται όρθιος μπροστά της, "Τα λέμε αύριο."

Τον ακολουθώ καθώς ανεβαίνει τις σκάλες και ανοίγει την πόρτα από ένα δωμάτιο, προφανώς το δικό του, πριν μπούμε μέσα.

Στέκομαι στην άκρη όσο αυτός κάθεται στο κρεβάτι απέναντι μου.

"Θα κατσεις εκεί για πολύ ώρα ακόμα;" Με ρωτάει περίεργα σηκώνοντας το βλέμμα του.

Σηκώνω την τσάντα μου και κάθομαι δίπλα του, "Χαλάρωσε." Γελάει και τον χτυπάω στον ώμο με το χέρι μου.

Αφήνει αυτά που κρατούσε να πέσουν στο πάτωμα και με μια απότομη κίνηση ακινητοποιεί τα χέρια μου και βρίσκεται από πάνω μου.

Κοιτάμε για λίγη ώρα ο ένας τον άλλον μέχρι που με φιλάει πεταχτά και αφήνει το κράτημα του.

"Κοιμήσου είσαι κουρασμένη."

[...]

Το επόμενο πρωί, οι ακτίνες του ήλιου με έκαναν να ανοίξω τα μάτια μου. Κοίταξα τον Άρη δίπλα μου να κοιμάται έχοντας το ένα του χέρι γύρω από την μέση μου.

Το απομάκρυνα αργά πριν σηκωθώ όρθια, έπιασα ψηλά τα μαλλιά μου και κατέβηκα όσο πιο ήσυχα μπορούσα στον κάτω όροφο.

Η μαμά του καθόταν στο σαλόνι και κοντοσταθηκα για λίγο μέχρι που κατάλαβε την παρουσία μου.

"Καλημέρα." Μου χαμογέλασε και έκανε χώρο να κάτσω δίπλα της.

"Καλημέρα, κυρια-" Πάω να πω αλλά με διακόπτει.

"Άννα. Θα με λες Άννα, δεν χρειάζεται ο πληθυντικός." Μου λέει και χαμογελάω αχνά.

"Εντάξει." Της απαντάω και κάθομαι απέναντι της.

"Για πες μου, πόσο καιρό είστε με τον Άρη;" Με ρωτάει και αφήνει μία κούπα καφέ μπροστά μου.

"Σχεδόν δύο χρόνια." Απαντάω, "Βέβαια υπήρχε και ένα κενό μερικούς μήνες...αλλά ναι σε τρεις μήνες θα κλείσουμε δύο χρόνια." Συνεχίζω.

"Αλήθεια χαίρομαι που ο Άρης είναι μαζί σου. Φαίνεσαι πολύ καλή κοπέλα και με όλα αυτά που μου έχει πει είμαι σίγουρη ότι βρίσκεται σε καλά χέρια." Μου λέει και γελάω αχνά.

"Το όνομα μου άκουσα και δεν μ'αρεσει." Η φωνή του Άρη που μόλις μπήκε στο δωμάτιο με κάνει να γυρίσω να τον κοιτάξω.

"Απλά λέγαμε για το τι έχεις πει στην μαμά σου για εμένα." Του απαντάω καθώς τεντώνεται και αφήνει μία ανάσα.

"Ναι, ήσουν το κύριο θέμα." Έσκυψε και φίλησε τα μαλλιά μου πριν κάτσει δίπλα μου.

"Εγώ πάω να ψωνίσω, μην μου γκρεμίσετε το σπίτι." Η μαμά του γελάει αλλά την σταματάω πριν φύγει.

"Θα πάω εγώ με τον Άρη! Είναι μερικά πράγματα που χρειάζομαι..." Λέω γρήγορα και ο Άρης με κοιτάει περίεργα.

"Γιατί δεν μου το είπες όταν ερχομασταν? Τόσα περάσαμε." Λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Σήμερα θυμήθηκα τι ήθελα." Του απαντάω και πίνω λίγο καφέ από το ποτήρι μου.

Με κοίταξε περίεργα πριν γνέψει και στηρίξει το κεφάλι του στο χέρι του.

Το θέμα είναι πως θα πάρω ένα τεστ εγκυμοσύνης χωρίς να το δει ο Άρης...

________________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν γνωρίσαμε την μαμά του Άρη.

Η οποία συμπαθεί την Εύα αλλά στην αρχή την μπέρδεψε με κάποια άλλη...

Πιστεύετε η Εύα θα καταφέρει να πάρει αυτό που θέλει χωρίς να καταλάβει τίποτα ο Άρης;

Τι λέτε να γίνει μετά;

Τα λέμε❤️