My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 38

Άρης pov,

Προχωράει μακριά μου και περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου. Γύρισα να κοιτάξω πίσω μου, από όπου άκουγα βήματα και τα χέρια της Έλλης έπεσαν πάνω στο σώμα μου.

"Είσαι ηλίθιος; Πώς μπόρεσες να της κάνεις κάτι τέτοιο!" Συνέχισε να με σπρώχνει κι εγώ δεν έκανα τίποτα για να την σταματήσω.

Γιατί είχε δίκιο και το ήξερα.

"Έλλη..." Πλησιάζει ο Μάρκος και την απομακρύνει.

"Κι εσύ...ήξερες κι εσύ τι γινόταν και δεν είπες τίποτα! Είστε απίστευτοι. Μήπως είμαι κι εγώ μέρος του στοιχήματος; Ε Μάρκο;" Γυρνάει να τον κοιτάξει απότομα.

"Όχι, φυσικά και όχι! Έλλη ότι έγινε ήταν λάθος, κανένας δεν περίμενε πως ο Άρης και η Εύα θα ερωτευτούν. Όλα έγιναν πριν έρθουν πιο κοντά, τουλάχιστον προσπάθησε να το καταλάβεις εσύ." Ο Μάρκος την πλησιάζει αργά αλλά εκείνη απομακρύνεται.

"Δεν σε πιστεύω, δεν πιστεύω κανέναν από τους δύο σας. Η Εύα είχε δίκιο από την αρχή, μόνο προβλήματα θα μας προκαλέσετε." Τα μάτια της γυαλίζουν καθώς περνάει από δίπλα μου και απομακρύνεται βιαστικά.

"Γαμώτο!" Ο Μάρκος φωνάζει τσατισμενος, "Πάντα, πάντα, πρέπει να μπλεκομαι στις ηλιθιότητες σου και να τις πληρώνω εγώ!" Μου φωνάζει και δαγκώνω τα χείλια μου.

"Το ξέρω."

"Δεν ξέρεις τίποτα! Επειδή εσένα σου αρέσει να το παίζεις κάποιος και παίζεις στοιχήματα χωρίς να σκέφτεσαι κανέναν λόγο έχασες την Εύα... Και σαν να μην έφτανε αυτό έπρεπε να χαλάσεις και την δικιά μου σχέση!" Λέει κουνώντας τα χέρια του στον αέρα.

"Δεν ήθελα τίποτα από αυτό να συμβεί και το ξέρεις... Προσπαθούσα να το αποφύγω από την αρχή." Του απαντάω.

"Ας προσπαθούσες πιο πολύ, τώρα τα γάμησες όλα."

1 βδομάδα μετά,
Εύας pov

Κοιτάω το πιάτο μου χωρίς να τρώω και λίγη ώρα αργότερα ακούω τον μπαμπά μου να ξεφυσάει.

"Για πόσο καιρό θα είσαι έτσι;" Ρωτάει απότομα και τον κοιτάω ξαφνιασμένη.

"Έχει περάσει μία βδομάδα, δεν είναι η πρώτη φορά που χώρισες με κάποιον και ούτε η τελευταία. Σε είχα για πιο εξυπνη, έπρεπε να καταλάβεις ότι δεν υπήρχαν ελπίδες με εκείνον τον αλήτη." Συνεχίζει να λέει αυστηρά αλλά η μαμά μου τον σταματάει.

"Αλέξανδρε σταματά, χρειάζεται χρόνο." Του απαντάει και δαγκώνω τα χείλια μου απομακρύνοντας το βλέμμα μου.

"Ναι, χρόνο να καταλάβει το ποσό αφελής ήταν." Λέει ξαφνικά ο αδερφός μου και γυρνάμε όλοι να τον κοιτάξουμε.

Σφίγγω τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι πριν σηκώνω όρθια και σπρώξω την καρέκλα μου.

"Δεν σας πιστεύω, ότι κι αν λέτε ο Άρης ήταν σημαντικός για εμένα. Και μετά από αυτό που έγινε απαιτείται να είμαι όπως παλιά...αλλά δεν γίνεται." Τους λέω πριν φύγω από την κουζίνα.

"Εύα!"

Μπαίνω στο δωμάτιο μου και αφού κλείσω την πόρτα ξαπλώνω στο κρεβάτι μου κοιτώντας το ταβάνι.

Αυτή ήταν η πιο δυσκολη βδομάδα που έχω περάσει, και φοβάμαι πως οι επόμενες θα είναι χειρότερες.

Πολλές φορές ο Άρης προσπάθησε να μιλήσει μαζί μου, στο σχολείο, στο σπίτι μου ή ακόμα και μετά τις προπονήσεις μου. Αλλά τις περισσότερες φορές ήταν μαζί μου ο Χρήστος έτσι ήταν πιο εύκολο να τον αποφύγω.

Δεν έχουμε μιλήσει από τότε.

Και δεν νομίζω να το κάνουμε σύντομα.

[...]

Μπαίνω στην τάξη μαζί με την Έλλη και με την άκρη του ματιού μου διακρίνω την φιγούρα του Άρη. Κάθομαι στο θρανίο πίσω από την έδρα και νιώθω μια κίνηση από πίσω μου.

"Τι; Μήπως έχεις να πεις κάτι άλλο;" Ρωτάω την Μόλλυ, σχετικά απότομα.

"Όχι, απλά ήθελα να σου πω ότι λυπάμαι." Απαντάει και κάθεται για λίγο στην θέση δίπλα μου, "Θα μπορούσα να μην μιλήσω τότε, αλλά πίστεψα πως θα ήταν καλύτερο αν ήξερες τα πάντα." Συνεχίζει.

"Μπορεί να μην με συμπαθείς, και να πω την αλήθεια ούτε εγώ το κάνω, παρόλα αυτά σου αξίζει να ξες την αλήθεια. Σε καταλαβαίνω. Μου έκαναν το ίδιο πράγμα." Λέει πριν σηκωθεί όρθια.

"Εύα, εμείς οι δυο, έχουμε πολλά κοινά."

__________________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν...

Η σχέση του Μάρκου και της Έλλης χάλασε επίσης😩

Και ο Μάρκος κατηγορεί τον Άρη για αυτό.

Όμως στο τέλος η Μόλλυ είχε μια συζήτηση με την Εύα👀

ΕΡΏΤΗΣΗ: Θέλετε να δούμε την Εύα και την Μόλλυ μαζί; (Π.χ. να αρχίσουν να κάνουν παρέα κλπ.)

Τι λέτε να γίνει μετά;

Τα λέμε❤️