My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 18

Την επόμενη μέρα, αφού ξύπνησα και ευτυχώς δεν είχα πυρετό από χθες, σηκώθηκα έχοντας αρκετή διάθεση και πήγα σχεδόν τρέχοντας στην κουζίνα αφού πρώτα ντυθηκα.

"Καλημεραα." Είπα φωναχτά και ο Μάριος με κοίταξε με μισό μάτι.

Ναι αυτός δεν ξύπνησε καλά.

"Που την είδες την καλή μέρα μωρέ;" Είπα με στριφογύρισα τα μάτια μου πριν κάτσω απέναντι του.

"Πώς και μου έκανες καφέ;" Τον ρώτησα και ετριψε τα μάτια του.

"Δεν έφτιαξα εγώ. Ο Χρήστος έφτιαξε." Χασμουριεται.

Τον ξέχασα αυτόν.

Ξέχασες τον body guard σου;

Ναι. Δεν ξέρω πως αλλά ναι.

Λογικά θα ήμουν πολύ απασχολημένη με τον Άρη για να θυμάμαι τέτοιες λεπτομέρειες στην ζωή μου.

Τώρα που είπα Άρης, δεν έχουμε μιλήσει από τότε που με γύρισε πίσω χθες.

"Εύα ακούς;" Με σκουνταει ο αδερφός μου και τον κοιτάω.

"Ναι τι έγινε;" Του λέω και γελάει.

"Λέω νομίζω είναι η ώρα να πας σχολείο. Αν δεν θες να αργήσεις φυσικά." Απαντάει και ξεφυσαω όταν βλέπω την ώρα.

"Χρήστοο;" Γύρισα να τον κοιτάξω χαμόγελοντας και με κοίταξε περιμένοντας να του πω τι ήθελα.

"Θα με πας σχολείο;" Τον ρωτάω και ο Μάριος κουνάει το κεφάλι του.

"Δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς." Λέει και ο Χρήστος σηκώνεται όρθιος.

Έβαλα την τσάντα στον ώμο μου και τον ακολούθησα μέχρι το αυτοκίνητο του.

Όσο οδηγούσε μέχρι το σχολείο εγώ κοιτούσα το κινητό μου αφηρημένη.

"Ευχαριστώ." Του λέω όταν σταματάει μπροστά από την είσοδο και βγαίνω από το αυτοκίνητο.

Είδα την Έλλη με γυρισμένη πλάτη προς εμένα να μιλάει με τον Μάρκο και του πλησίασα αργά.

"Τι λέτε;" Είπα ξαφνιάζοντας τους και έπιασα την Έλλη από τους ώμους.

"Τίποτα μωρέ...εσύ γιατί άργησες;" Αποφυγε την ερώτηση μου και της χαμογέλασα με ένα μεγάλο χαμόγελο.

"Ξεχάστηκα απλά. Α, Μάρκο. Μίλησες καθόλου με τον Άρη χθες;" Γύρισα το βλέμμα μου πάνω του.

"Ναι το βράδυ που είχαμε βγει...αλλά δεν θυμάμαι που πήγε γιατί τα ήπιαμε και δεν θυμάμαι τίποτα." Απαντάει και ανάβει ένα τσιγάρο.