My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 32

Άρης pov

Απομακρύνεται με μεγάλα βήματα και αφήνω μια ανάσα πριν τρέξω για να την προλάβω.

"Εϊ εϊ περίμενε." Της λέω αλλά με αγνοεί, "Εύα γαμώτο!" Φωνάζω και την τραβάω απότομα από το χέρι της για να με κοιτάξει.

"Γιατί στο διάολο φέρεσαι έτσι;" Την ρωτάω ξανά, η ανάσα της τρέμει καθώς ξεφυσάει και βάζει το ένα χέρι της μέσα στην ζακέτα της.

"Απλά θέλω να γυρίσω σπίτι." Τρίβει το πρόσωπο της και μου γυρνάει ξανά την πλάτη της.

Προχωράω δίπλα της, χωρίς να πει κανένας από τους δύο μας κάτι σε όλη την διαδρομή μέχρι το σπίτι της. Όταν φτάνουμε, πηγαίνουμε από την πίσω μεριά όπου βρίσκεται και το δωμάτιο της και της κοιτάω.

"Να σε σηκώσω;" Την ρωτάω και δείχνω το παράθυρο του δωματίου της, εκείνη γνέφει αργά και την πιάνω από την μέση πριν την ανεβάσω στους ώμους μου.

Αφού ανέβει πάνω, κάνω κι εγώ το ίδιο ξαφνιάζοντας την, "Θα κοιμηθώ εδώ αν δεν σε πειράζει. Δεν βρίσκω τα κλειδιά μου." Ψεύδομαι και γνέφει αφήνοντας την ζακέτα της πάνω στην καρέκλα.

Βγάζω κι εγώ τα παπούτσια μου μαζί με την μπλούζα μου πριν κάτσω στο κρεβάτι της. Λίγη ώρα αργότερα βγαίνει από το μπάνιο και με πλησιάζει έχοντας τα μαλλιά της πιασμένα σε έναν ψηλό κότσο.

Ξαπλώνει δίπλα μου και βάζει το κεφάλι της πάνω στο στέρνο μου. Εγώ τυλίγω το χέρι μου γύρω από την μέση της και μυρίζω τα μαλλιά της.

"Ευχαριστώ, που προσπαθείς." Ψιθυρίζει έχοντας τα μάτια της κλειστά.

"Πάντα πριγκίπισσα."

[...]

Το επόμενο πρωί είμαι αυτός που ξυπνάει πρώτος. Χαμηλώνω τα μάτια μου για να κοιτάξω την Εύα να κοιμάται κυριολεκτικά πάνω μου.

Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου και την σκουνταω ελαφρά για να ξυπνήσει.

"Εύα." Της λέω και την φιλάω στο πρόσωπο κάνοντας την να μου γυρίσει την πλάτη της.

Αφήνω μια ανάσα και σηκώνομαι όρθιος για να πάω στο μπάνιο να πλυθω. Καθώς πλένω όμως το πρόσωπο μου ακούω την πόρτα του δωματίου της να χτυπάει.

"Εύα, άντε κορίτσι μου θα αργήσεις στο σχολείο."

Ακούω την μαμά της να λέει, όταν πάω να βγω από το μπάνιο εκείνη προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα και για μία στιγμή κάνω ένα βήμα πίσω.

"Εύα γιατί η πόρτα σου είναι κλειδωμένη;"

Ακούγεται ανήσυχη και εγώ πλησιάζω την Εύα, "Καλό θα ήταν να ξυπνήσεις, μικρή." Την σκουνταω και τα βλέφαρα της πεταριζουν.

"Ωχου άσε με να κοιμηθώ." Παραπονιέται και ρολαρω τα μάτια μου.

Την σηκώνω στα χέρια μου και ανοίγω το νερό της βρύσης από το μπάνιο πριν της βρέξω το πρόσωπο.

"Είσαι τρελός;" Μου λέει δυνατά και σκουπίζει γρήγορα το πρόσωπο της.

"Σόρρυ πριγκίπισσα, αλλά η μαμά σου είναι έξω από την πόρτα σου και αν καθυστερήσεις κι άλλο θα αργήσουμε στο σχολείο." Της λέω γελώντας αχνά.

Αφήνει μία ανάσα και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω. Φοράω τα παπούτσια μου βιαστικά όσο αυτή περιμένει για να ανοίξει την πόρτα.

"Θα περιμένω πιο κάτω." Την ενημερώνω και αφήνω ένα φιλί στα μαλλιά της πριν βγω από το παράθυρο.

[...]

Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο μου και η Εύα αφήνει το χέρι μου για να πάει δίπλα στην Έλλη. Εγώ γυρνάω να κοιτάξω τον Μάρκο όπως κι εκείνος.

"Η Εύα φέρεται πολύ παράξενα, στα ξαφνικά." Του λέω καθώς τις ακολουθούμε από πίσω.

"Και η Έλλη. Δεν μου λέει όμως τι." Ανασηκώνει τους ώμους του, "Πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει." Προσθέτει και γνέφω.

"Άκου, είδα το πρόγραμμα της Εύας για σήμερα. Έχουν προπόνηση στις πέντε, θα πάμε χωρίς να το ξέρουν και θα τις πούμε να πάμε μια βόλτα." Του λέω το έχω σκεφτεί.

"Θα είναι με τις στολές, πρέπει να τις πάμε ρούχα." Μου θυμίζει και αφήνω μια ανάσα.

"Για αυτό θα τις πάμε ρούχα. Θα πάμε στα σπίτια τους και θα πάρουμε ή απλά θα δώσουμε κάποια δικά μας." Ανασηκωνω τους ώμους μου και γελάει.

"Τα έχεις κανονίσει όλα." Λέει και γνέφω γελώντας.

"Είμαι το μυαλό της υπόθεσης τι νόμιζες;" Του λέω και με σκουντάει με τον ώμο του.

"Εϊ εσείς οι δύο σκοπεύετε να έρθετε ποτέ;!"

________________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν ο Άρης με τον Μάρκο σκέφτονται να 'κατασκοπευσουν' τα κορίτσια 😃

Πιστεύετε ότι τους κρύβουν κάτι;

Τι θα θέλατε να δείτε στα επόμενα κεφάλαια;

Τα λέμε❤️