My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 76

Λίγες μέρες μετά,

Στηρίζω τον μικρό πάνω μου όσο ψάχνω κάτι στην κουζίνα μέχρι που ακούω το κουδούνι να χτυπάει.

Σμίγω τα φρύδια μου αφήνοντας μια ανάσα.

Πάλι ξέχασε ο Άρης τα κλειδιά του;

Ανοίγω την πόρτα και κοιτάω ξαφνιασμένη τον Τζακ που πλέον στέκεται μπροστά μου.

"Είναι ο Άρης εδώ;" Με ρωτάει αμέσως και κάνω στην άκρη να περάσει.

"Όχι, είχε μια δουλειά." Του απαντάω κλείνοντας την πόρτα, "Δεν θα αργήσει πολύ, σε λίγο θα έρθει." Κουνάω το κεφάλι μου πριν κάτσω στον καναπέ.

Κάθεται σε μια καρέκλα πιο δίπλα μου και τον κοιτάω περίεργα καθώς αφήνει μία ανάσα και κοιτάει τριγύρω.

"Όλα οκευ;" Τον ρωτάω κρατώ τας καλύτερα τον μικρό στα χέρια μου.

Με κοιτάει ξαφνιασμένος, σαν να τον έβγαλα από τις σκέψεις του.

"Ε; Ναι, ναι." Λέει γρήγορα.

"Σίγουρα; Φαίνεσαι κάπως;" Σμίγω τα φρύδια μου και κουνάει το κεφάλι του.

Κοιτάει τον μικρό στα χέρια μου και χαμογελάει στιγμιαία πριν κοιτάξει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Όμως τραβάω ξανά την προσοχή του όταν σηκώνομαι όρθια, "Μπορείς να τον κρατήσεις λίγο; Πρέπει να πάω στο μπάνιο." Του λέω και με κοιτάει πριν απλώσει αργά τα χέρια του.

Στην αρχή διστάζει να κρατήσει το μωρό κοντά του αλλά όταν ο μικρός κουνιέται πάνω στα πόδια του, όπου τον είχε στηρίξει, και πέφτει προς τα πάνω του γελώντας πανικοβάλλεται και τυλίγει τα χέρια του γύρω του.

Γελάω κρυφά πριν φτιάξω τα χέρια του Τζακ πάνω στον μικρό και κατευθύνω προς το μπάνιο.

Κλείνω την πόρτα πίσω μου και ακουμπάω την πλάτη μου πάνω της καθώς βγάζω το κινητό μου και ψάχνω την επαφή του Άρη.

"Έλα; Έγινε κάτι;" Ακούγεται η φωνή του λίγη ώρα αργότερα και αφήνω μια ανάσα.

"Όχι ακριβώς. Απλά..." Κάνω μια παύση κάνοντας ησυχία προσπαθώντας να ακούσω κάποιον θόρυβο από έξω.

"Εύα;" Ο Άρης αναρωτιέται και κάνω κύκλους μέσα στο μπάνιο.

"Άκου είναι ο Τζακ εδώ και σε ψάχνει. Δεν ξέρω τι έχει γίνει πάντων δεν φαίνεται καλά." Ψιθυρίζω όταν νομίζω πως ακούω βήματα έξω από την πόρτα.

"Ο γνωστός ο Τζακ;" Λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Όχι ο άγνωστος.