My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 28

Άρης pov

Οδηγάω προς την αποθήκη, εκεί που είπα τους υπόλοιπους από την ομάδα να με περιμένουν.

Περνάω το ένα μου χέρι μέσα από τα μαλλιά μου καθώς με το άλλο κρατάω το τιμόνι σφιχτά.

Όταν φτάνω, αφήνω το αυτοκίνητο στην άκρη και με γρήγορες κινήσεις βγαίνω έξω από αυτό και το κλειδωνω. Σπρώχνω την σιδερένια πόρτα της αποθήκης και με μεγάλα βήματα κατευθύνομαι στο κεντρικό δωμάτιο.

"Τι έγινε;" Με ρωτάει ο Τζακ και σηκώνεται από την θέση του για να με πλησιάσει.

"Πήραν την Εύα." Στηρίζω τα χέρια μου πάνω στο γυάλινο τραπέζι και δαγκώνω τα χείλια μου.

"Πώς έγινε αυτό;" Ο Μάρκος ρωτάει αμέσως ανήσυχα.

"Δεν έχω ιδέα. Θα με συναντούσε σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι της, ήμουν εκεί από πιο νωρίς αλλά αυτή άργησε. Όταν ξεκίνησα να φύγω την άκουσα να φωνάζει αλλά δεν πρόλαβα τίποτα." Τους λέω αφήνοντας μια βαθιά ανάσα.

Βγάζω το κινητό της από την τσέπη μου και το αφήνω μπροστά μας, ο Τζακ το παίρνει στα χέρια του και το ξεκλειδώνει. Τον παρατηρώ καθώς ανοίγει την συλλογή του τηλεφώνου της.

"Είμαστε τυχεροί που η μικρή είναι έξυπνη, τους έχουμε φωτογραφίες." Λέει ο Τζακ και χαμογελάει κουνώντας το κινητό.

"Τότε γιατί χάνουμε χρόνο;" Λέω και πάω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι.

"Άρη, σοβαρέψου. Πρέπει να βρούμε την βάση τους πρώτα, μπορεί να ανησυχείς για την Εύα αλλά δεν θα ρισκάρουμε όλοι την τύχη μας για να την σώσουμε." Μου λέει και τον κοιτάω στα μάτια.

"Δεν φταίει σε τίποτα, πρέπει να κάνουμε κάτι γρήγορα." Του απαντάω και παίρνω το κινητό από τα χέρια του.

Κοιτάω προσεκτικά τις φωτογραφίες μαζί με τον Μάρκο δίπλα μου, πάει να αλλάξει φωτογραφία αλλά τον σταματάω και ζουμαρω στο πρόσωπο κάποιου.

"Αυτός είναι ο μπαμπάς μου..."

[...]

Βαράω την πόρτα του αυτοκινήτου μου και γυρνάω να κοιτάξω τον Μάρκο δίπλα μου.

"Ακολουθαμε το σχέδιο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιο λάθος." Μου λέει σοβαρός και προχωράει μπροστά μου.

Περιμένουμε πίσω του για να ανοίξει την πόρτα του κτηρίου. Όταν τα καταφέρνει και μπαίνουμε μέσα χωριζομαστε έτσι όπως ακριβώς μας είπε ο Τζακ.