My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 78

Κάθομαι δίπλα στην Έλλη έχοντας το χέρι μου γύρω από τους ώμους της όταν ο Άρης βγαίνει από το δωμάτιο που βρίσκεται ο Μάρκος και μας κοιτάει.

"Άρη αν ξες κάτι, πες το." Η Έλλη σηκώνει το βλέμμα της και ο Άρης κουνάει το κεφάλι του αφήνοντας μια ανάσα.

"Δεν ξέρουμε τίποτα ακόμα στα σίγουρα." Της απαντάει και εκείνη ξεφυσαει.

"Κάτι υποψιάζεστε... Δεν μπορεί να μην σαν έχει περάσει τίποτα από το μυαλό. Πόση ώρα είσαι μέσα." Επιμένει και την κοιτάω στιγμιαία.

"Μπορεί ο Τζακ να είναι πίσω από το ατύχημα." Ο Άρης λέει τελικά και τον κοιτάω ξαφνιασμένη.

"Μα είστε φιλοι— είστε στην ίδια ομάδα και..." Σταματάω και ξεφυσαω.

"Ήταν προειδοποίηση Εύα. Για να δείξει ότι δεν θα κάνει πίσω..." Μου απαντάει και νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου.

Ένας γιατρός μας πλησιάζει και μόλις φωνάζει το όνομα της Έλλης εκείνη σηκώνεται βιαστικά και εγώ στέκομαι από πίσω της.

"Το μωρό είναι μια χαρά. Ίσως υπάρξουν αιμορραγίες τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης, δεν είναι τίποτα ανησυχητικό. Καλή ξεκούραση." Της λέει και μπορώ να δω το χαμόγελο στο πρόσωπο της.

"Είδες; Σου είπα όλα μια χαρά θα πάνε." Χαϊδεύω τα μαλλιά της και γελάει, "Ο Μάρκος ξέρει;" Λέω πιο σιγά και κουνάει αρνητικά το κεφάλι της πριν με κοιτάξει.

"Δεν νομίζω να είναι η κατάλληλη στιγμή να του το ανακοινώσω. Πόσο μάλλον αν αυτό με τον Τζακ είναι αλήθεια." Λέει ανήσυχα και γνέφω.

Στρέφει στιγμιαία το βλέμμα της στον Άρη πριν γυρίσει ξανά σε εμένα και σκύψει κοντά στο πρόσωπο μου, "Πρόσεχε Εύα." Ψιθυρίζει.

"Αν έκανε κάτι τέτοιο στον Μάρκο, ο Τζακ δεν θα διστάσει σε εσένα. Ξέρει τις αδυναμίες του Άρη, ίσως περισσότερο από ότι εσυ— και εσύ είσαι μια από αυτές. Έχεις και το μωρό." Μου λέει και γέρνω το κεφάλι μου.

"Μη μου λες τετοια." Αφήνω μια ανάσα σταυρώνοντας τα χέρια μου, "Όχι, δεν θα το τραβήξει τόσο." Κουνάω το κεφάλι μου.

Ξαφνικά το κινητό μου χτυπάει και μόλις βλέπω το όνομα της μαμάς μου στην οθόνη νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται.

"Έλα μαμα, έγινε κάτι;" Την ρωτάω αμέσως και ο Άρης γυρνάει να με κοιτάξει γρήγορα.

"Όχι Εύα, μην ανησυχείς. Πηρα να δω πως είναι η Έλλη." Απαντάει και αφήνω μια ανάσα ανακούφισης.

"Καλά είναι μαμά." Κάνω νόημα στον Άρη ότι όλα είναι οκευ.

"Θα κάτσεις μαζί της ή θα περάσεις από εδώ;" Με ρωτάει και κοιτάω την Έλλη.

"Μάλλον θα κάτσουμε και το βράδυ. Αν γίνει το οτιδήποτε πάρε με." Της λέω πριν τερματίσω την κλήση.

[...]

Ακουμπάω στον ώμο του Άρη, έχοντας τα μάτια μου κλειστά και τα χέρια μου γύρω από τους ώμους μου.

Τον νιώθω να κουνιέται απότομα και αφήνω μια ανάσα κοιτώντας τον, "Σόρρυ." Ψιθυρίζει και τυλίγει το χέρι του γύρω μου πριν ξαπλώσω ξανά στον ώμο του.

Πιάνω το χέρι του και τυλίγω τα δάχτυλα μας μεταξύ τους, "Κοιμήσου λίγο." Του λέω.

"Δεν μπορώ να κοιμηθώ." Μου απαντάει και αφήνει μια ανάσα, "Έχω ένα κακό προαίσθημα Εύα."

"Και εγώ." Του απαντάω συμφωνώντας μαζί του.

Την στιγμή που νιώθω τα μάτια μου να κλείνουν το κινητό μου δονείται μέσα στην τσέπη μου και σχεδόν πετάγομαι όρθια για να απαντήσω.

"Ναι." Λέω βιαστικά αλλά επικρατεί ησυχία, "Ποιος είναι;" Επαναλαμβάνω και ο Άρης σμίγει τα φρύδια του.

"Δώσε μου τον Άρη." Η φωνή του Τζακ ηχεί στα αυτιά μου και γυρνάω στον Άρη.

Μόλις παίρνει το κινητό στα χέρια του η έκφραση του αλλάζει και δαγκώνω τα χείλια μου, "Τι σου είπε;" Τον ρωτάω μόλις κλείσει το κινητό και με κοιτάει αργά.

Ανοίγει το στόμα του να μιλήσει αλλά δεν λέει τίποτα, "Άρη." Λέω και παίρνει μια ανάσα.

"Πρέπει να φύγω." Μου λέει και γουρλωνω τα μάτια μου.

"Τι; Όχι, δεν θα φύγεις." Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου, "Θα σου την έχει στημένη, μην τολμήσεις και φύγεις." Τον προειδοποιω μόλις σηκώνεται όρθιος.

Τον τραβάω από το χέρι και σηκώνομαι όρθια μπροστά του όταν κάνει πως με αγνοεί, "Δεν δίστασε στον Μάρκο, και δεν θα διστάσει ούτε σε εσένα, Άρη."

"Μην φύγεις."

___________

Γειαα

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Πιστεύετε πως ο Τζακ θα στρεφόταν εναντίον της Εύας, μόνο και μόνο για να 'πονεσει' τον Άρη;

Τι λέτε πως θα γίνει μετά;

Τα λέμε❤️