My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 50

Μια βδομάδα μετά,

Ξάπλωνα στο κρεβάτι μου χαζεύοντας στο κινητό μου όταν η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και ο Μάριος μπήκε μέσα.

"Τι λέει; Πώς το βλέπεις θα βγεις καμιά φορά από εδώ μέσα;" Με ρωτάει ειρωνικά και ξεφυσαω πριν γυρίσω να τον κοιτάξω.

"Τι θες;" Τον ρωτάω πριν στηριχτώ στα χέρια μου για να σηκωθώ.

"Κάποιος είναι έξω και θέλει να σου μιλήσει." Μου λέει σοβαρός και σμιγω τα φρύδια μου.

"Αν είναι ο Άρης να του πεις να φύγει." Αναφέρω το πρώτο άτομο που μου ήρθε στο μυαλό και στριφογυρίζει τα μάτια του.

"Αν ήταν ο Άρης δεν θα σου έλεγα καν ότι είναι εδώ. Δεν τον ξέρω... Μου είπε πως σε ξέρει και θέλει να μιλήσετε." Απαντάει και αφήνω μια ανάσα.

"Καλά." Ξεφυσαω πριν σηκωθώ όρθια.

Φοράω βιαστικά τα παπούτσια που βρήκα μπροστά μου και παίρνω το μπουφάν με το κινητό μου καθώς κατεβαίνω τα σκαλιά.

Όταν ανοίγω την πόρτα και βλέπω το αγόρι απέναντι μου παγώνω και κρατάω το χέρι μου στην πόρτα.

"Τι στο καλό κάνεις εσύ εδώ;" Τον ρωτάω και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

"Ουαου εσύ είσαι όντως χαλιά..." Μουρμουριζει και ξεφυσαω ενοχλημένη.

Πάω να ξανά μπω μέσα στο σπίτι αλλά με σταματάει τραβώντας το χέρι μου, κάνοντας με να τον κοιτάξω.

"Άκου ήρθα εδώ γιατί θέλω να μιλήσουμε." Μου λέει σοβαρός χωρίς να αφήσει το χέρι μου.

"Τι έχουμε να πούμε εμείς οι δύο, Τζακ;" Τον ρωτάω κρατώντας μια απόσταση.

"Κοίτα...δεν είχα ιδέα για το τι είχε γίνει μεταξύ εσένα και του Άρη. Πίστεψέ με αν ήξερα θα τον είχα βάλει στην θέση του—" Αρχίζει να λέει και τον σταματάω.

"Γιατί προσπαθείς να απολογηθεις για κάτι που έκανε εκείνος;" Σταυρώνω τα χέρια μου.

"Δεν απολογουμαι για τίποτα. Θέλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου απέναντι σου γιατί από την στιγμή που ο Άρης μου ζήτησε να σε προσέχω έχω ανακατευτεί σε ένα τέτοιο θέμα χωρίς καν να το ξέρω." Μου απαντάει και τον κοιτάω ξαφνιασμένη.