"Έλα σταματά." Γελάω μαζί με την Έλλη και καλύπτει το πρόσωπο της γελώντας.
"Καλά, καλά." Παίρνει μια ανάσα και προσπαθεί να ηρεμήσει, "Λοιπόν, τι σκοπεύεις να κάνεις; Σε μια βδομάδα περίπου θα μπορέσεις να πάρεις εξιτήριο." Με ρωτάει και τοποθετώ μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου.
"Δεν μπορώ να μην δώσω εξετάσεις..." Της απαντάω.
"Ναι αλλά αν δεν μπορέσεις να δώσεις;" Ανασηκώνει τους ώμους της, "Μπορεί να συμβεί κάτι εκείνη την στιγμή Εύα, μισή βδομάδα ήσουν χωρίς τις αισθήσεις σου." Μου θυμίζει και ξεφυσαω.
"Έχω δύο μήνες μπροστά μου- Και δεν με ανχονει αυτό. Ανησυχώ για τον Άρη, Έλλη... Αν δεν ξυπνήσει;" Την ρωτάω και χαμηλώνει το βλέμμα της.
"Δεν μπορώ να ξέρω Εύα. Όταν έφτασαν τα ασθενοφόρα, ο Άρης ήταν νεκρός- χρειάστηκε ώρα για να τον επαναφέρουν και πάλι με δυσκολία. Ίσως αν φορούσε ζώνη όπως εσύ ήταν σε καλύτερη κατάσταση." Απαντάει και πιέζω τα νύχια μου στα χέρια μου.
"Με βάση όλα αυτά που λένε, εσύ έμεινες στο κάθισμα και ο Άρης βγήκε έξω από το όχημα. Θα έχει πρόβλημα Εύα... Δεν θα είναι όλα όπως ήταν." Συνεχίζει και αφήνω μια ανάσα.
Πριν προλάβω να πω κάτι άλλο, η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και δύο άντρες με στολές της αστυνομίας μπήκαν στο δωμάτιο.
"Η Εύα Παπαδημητρίου;" Με ρωτάνε και αφού κοιτάξω στιγμιαία την Έλλη γνέφω.
"Ήρθαμε για το ατύχημα που συνέβη πριν δύο βδομάδες." Λέει ο ένας από αυτούς και σηκώνομαι στα χέρια μου για να κάτσω καλύτερα.
"Θυμάστε τίποτα από το επεισόδιο;"
"Ναι... Γυρνούσαμε σπίτι μου και ξαφνικά πετάχτηκε ένα αυτοκίνητο πάνω μας." Απαντάω.
Συνέχισαν να κάνουν ερωτήσεις και όσο η ώρα περνούσε ζητούσαν όλο και πιο πολλές λεπτομέρειες.
"Ο οδηγός του άλλου οχήματος είναι νεκρός, αντίθετα ο οδηγός που ήταν μαζί μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη κατάσταση. Πιστεύετε ήταν μπλεγμένος κάπου; Διότι υπήρχε όπλο στο όχημα.." Με ρωτάει ο ένας κοιτώντας με επίμονα όσο ο διπλανός του κοιτάει τριγύρω.
"Από όσο ξέρω όχι, δεν είχε μπλεξίματα τον τελευταίο καιρό..." Απαντάω αργά και κοιτάει ο ένας τον άλλον.
"Αλλά υπήρχε περίπτωση να ήταν μπλεγμένος κάπου στο παρελθόν;" Προσθέτει και παγώνω.
Γυρνάω να κοιτάξω την Έλλη η οποία καταλαβαίνει πως δεν ξέρω τι να απαντήσω.
Αν πω όχι, έχουν την δυνατότητα να ψάξουν και να δουν καταγγελίες εις βάρος του Άρη.
Ενώ αν πω ναι, τότε θα μπλέξω τον Άρη ακόμα περισσότερο.
"Δεν... Δεν γνωρίζω." Χάνω τα λόγια μου.
"Αν ξέρεις πρέπει να μας πεις την αλήθεια. Δεν θα υπάρξει τίποτα εναντίον σου..."
"Σας είπα δεν ξέρω." Επαναλαμβάνω.
"Εάν υπάρξουν υποψίες ότι δώσατε ψευδείς πληροφορίες τότε θα υπάρξουν προβλήματα." Ξανά λένε και πάω να μιλήσω αλλά μια άλλη φωνή με σταματάει.
"Είπε δεν ξέρει." Ο Μάρκος λέει καθώς στέκεται στην πόρτα έχοντα τα χέρια του σταυρωμένα.
"Επίσης νομίζω ότι η ανάκριση τελείωσε, ήδη πήρατε παραπάνω χρόνο από όσο έπρεπε." Προσθέτει ο αδερφός μου και αφήνω μια ανάσα ακουμπώντας το κεφάλι μου στο μαξιλάρι πριν κλείσω για λίγο τα μάτια μου.
Τζακς pov,
Γυρνάω να κοιτάξω τους αστυνομικούς που βγαίνουν από το δωμάτιο που έχουν την Εύα και τον αδερφό της με τον Μάρκο από πίσω.
Επιστρέφω το βλέμμα μου στο παράθυρο από το δωμάτιο του Άρη και αφήνω μια ανάσα.
Ακούω βήματα προς το μέρος μου και μόλις γυρνάω να κοιτάξω σμιγω τα φρύδια μου.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" Την ρωτάω και κοιτάω προς το μέρος που βρίσκεται η Έλλη με τον Μάρκο πριν σταθώ μπροστά της.
"Έμαθα τι έγινε και ήρθα να δω." Μου απαντάει και αφήνω ένα ειρωνικό γελακι.
"Μαρία, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή." Της λέω μια ξεφυσάει.
"Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει. Αν δεν ήταν κάτι σοβαρό δεν θα ερχόμουν, ο Μάρκος δεν με άφησε να έρθω τις προάλλες... Τζακ ξέρω τον Άρη από το λύκειο, ότι και να έχει γίνει δεν μπορώ να μην ανησυχώ." Λέει και ξεφυσαω.
"Και εγώ τι θες να κάνω; Να σε βάλω μέσα; Δεν μπορώ." Κουνάω τα χέρια μου και με κοιτάει.
"Δεν χρειάζεται να με βάλεις εσύ μέσα." Απαντάει και πάει να με σπρώξει στην άκρη αλλά την κρατάω από τα χέρια και την κοιτάω.
"Δεν πρέπει να είσαι εδώ..." Της λέω και στριφογυρίζει τα μάτια της, "Πρώτα από όλα δεν επιτρέπεται να μπεις μέσα, δεύτερων έχουμε αρκετά στο κεφάλι μας όλοι αυτές τις μέρες για αυτό μην δημιουργείς κι άλλα προβλήματα." Αφήνω μια ανάσα.
Σταυρώνει τα χέρια της και πάει να μιλήσει αλλά την σταματάω.
"Φύγε, και θα σε ενημερώνω εγώ για το τι γίνεται."
______________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Λοιπόν η αστυνομία πήγε στην Εύα..
Και η Μαρία εμφανίστηκε στο νοσοκομείο 😬
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️
YOU ARE READING
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
