*Μια βδομάδα μετά*
Καθομαι σε ένα παγκάκι στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου και περιμένω τον Άρη να έρθει αλλά από ότι φενεται δεν είχε σκοπό να εμφανιστεί.
Αφήνω μια ανάσα και σηκώνομαι όρθια. Βάζω τα χέρια μου στις τσέπες από το μπουφάν μου καθώς προχωράω πίσω στο σπίτι μου.
Με αποφεύγει όλη την βδομάδα. Πάντα οταν πάω να του μιλήσω φεύγει συνέχεια ή απλά κάνει πως δεν με ακούει.
Όταν του έστειλα μήνυμα να βρεθούμε και να συζητήσουμε απλά το διάβασε και δεν απάντησε. Παρόλα αυτά εγώ περίμενα να έρθει.
Κάποιος με τραβάει από το χέρι και πριν προλάβω να αντιδράσω με κολλάει σε έναν τοίχο και στέκεται μπροστά μου.
"Άρη;" Είπα περίεργα όταν κατάλαβα ότι ήταν αυτός. "Περίμενα ότι δεν θα έρθεις..." Τον κοίταξα καλύτερα.
"Ναι δεν σκόπευα να έρθω στην αρχή." Απάντησε και ξεκίνησε να προχωράει οπότε τον ακολούθησα.
"Μπορείς να μου πεις γιατί φέρεσαι έτσι; Αν είναι επειδή θα φύγω αλήθεια Αρη-" με σταματάει.
"Για αυτό είναι! Καταφέραμε να είμαστε μια χαρά και φεύγεις." Με κοιτάει στιγμιαία και μετά ξανά μπροστά του.
"Και γιατί να θες να φύγεις τόσο πολύ; Ακόμα και για έναν μήνα ή για πόσο θα πας...σκέφτηκες τι θα κάνουν οι άλλοι αν φύγεις;" Μου λέει και σταματάω να περπατάω.
Γυρνάει να με κοιτάξει περίεργα.
"Δεν θα φύγω Άρη. Είπα ότι τελικά δεν θα μπορέσω να πάω. Αυτό προσπαθούσα να σου πω όλη την εβδομάδα αλλά εσύ με απόφευγες." Του απάνταω.
"Κάτσε...τι;" Ρωτάει ξαφνιασμένος.
"Δεν θα πάω Αγγλία θα μείνω εδώ." Του λέω ξανά και γυρνάει το σώμα του προς τα εμένα.
"Και πως έπεισες τους γονείς σου; Θέλω να πω ότι δεν μπορεί να σε άφησαν έτσι απλά να αλλάξεις γνώμη." Λέει και γελάω.
"Απλά ανάγκασα την μαμά μου να αλλάξει γνώμη. Ούτο σι αλλος στα αλήθεια δεν ήθελα να πάω τελικά." Είπα και ξεκίνησα να προχωράω προς το μέρος του ξανά.
Όσο με κοιτούσε είδα ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του πριν κοιτάξει μπροστά του.
"Βγήκες έξω τέτοια ώρα για να συναντηθείς μαζί μου;" Με ρωτάει και γνέφω.
"Ουαου νιώθω σημαντικός." Γελάει και τον κοιτάω.
"Μα είσαι σημαντικός." Του απάνταω και γυρνάει να με κοιτάξει ξαφνιασμένος.
CZYTASZ
My anarchy
Akcja"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...