My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 33

Πασάρω την μπάλα στην Έλλη δίπλα μου και το βλέμμα μου πέφτει στις κερκίδες και τα άτομα που κάθονται εκεί.

"Μας παρακολουθούν;" Αναρωτιέμαι και η Έλλη γυρνάει να κοιτάξει ξαφνιασμένη.

"Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να σκέφτονται. Δεν θα βγάλεις άκρη όπως και να έχει." Ανασηκώνει τους ώμους της και νιώθω ένα άγγιγμα στην πλάτη μου.

"Μην χάνεται χρόνο, θα τα πείτε μετά." Γυρνάω για να δω τον Χάρη πίσω μου.

Κοιτάω ξανά δειλά προς την κατεύθυνση του Άρη πριν επιστρέψω στην σειρά μου και συνεχίσω την προπόνηση.

"Καλά τώρα βρήκε να πεταχτεί κι αυτός;" Ξεφυσάει η Έλλη και χαχανιζω δαγκώνοντας τα χείλια μου.

Όταν τελειώσει η προπόνηση ρίχνω την τσάντα στους ώμους μου και προχωράω προς τα αποδυτήρια μέχρι που πέφτω πάνω στον Άρη με τον Μάρκο.

"Θα αγνοήσω τον τύπο εκείνον από πριν και θα σου πω να πας να ντυθείς για να βγούμε όλοι μαζί." Μου δίνει μια τσάντα με ρούχα και σηκώνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω.

"Εμ, δεν μπορώ." Του απαντάω και με κοιτάει περίεργα, "Έχω κανονίσει." Εξηγώ και σηκώνει τα φρύδια του.

"Τι ώρα να περάσω να σε πάρω;" Η φωνή του Χάρη με κάνει να σφίξω τα χέρια μου μεταξύ τους και ο Άρης τον κοιτάει ξαφνιασμένος.

"Δεν χρειάζεται να την πας κάπου." Με τραβάει πάνω του και περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου, "Θα την πάω εγώ." Του λέει και παίρνω μία βαθιά ανάσα.

"Και ποιος είσαι εσύ; Ο αδερφός της ή κάτι τέτοιο;" Τον ρωτάει ειρωνικά ο Χάρης και τότε η Έλλη μας πλησιάζει.

"Το αγόρι της, αν ήμουν ο αδερφός της θα σε είχα κρεμάσει ήδη από την μπασκέτα." Του απαντάει και με σπρώχνει ελαφρά από την πλάτη για να βγούμε έξω.

"Θα σας περιμένουμε έξω." Λέει ο Μάρκος δίνοντας τα ρούχα της στην Έλλη και τους κοιτάω περίεργα.

"Γιατί έχετε φάει κόλλημα με τον να βγούμε αμέσως τώρα; Γιατί οχι πιο μετά;" Τους ρωτάω και ο Άρης ρολαρει τα μάτια τους.

"Άμα θέλεις έλα. Για την ακρίβεια άμα θες μπορείς να βγεις και με τον άλλον." Γυρνάει να με κοιτάξει και σμιγω τα φρύδια μου.

"Ξες, δεν χρειάζεται να ζηλεύεις τόσο πολύ. Κυρίως για κάτι που δεν θα έπρεπε!" Του λέω δυνατά.

"Έτσι είμαι εγώ, αν δεν σου αρέσει αυτό είναι δικό σου πρόβλημα." Απαντάει απότομα.

"Όχι δεν μου αρέσει! Δεν μου αρέσει το ότι ζηλεύεις επειδή μιλάω με κάποιον...κάνεις σαν να μην με εμπιστεύεσαι." Σταυρώνω τα χέρια μου.

"Σε εμπιστεύομαι, οι άλλοι είναι που δεν εμπιστεύομαι. Ξέρω τι θέλουν γιατί αυτό θέλω κι εγώ!" Με πλησιάζει και το χέρι μου πέφτει με δύναμη στο πρόσωπο του.

"Αϊ στο διάολο, Άρη!"

Βάζω με φόρα τα ρούχα που μου έφερε μέσα στον σάκο μου και προχωράω έξω από το γυμναστήριο.

"Δεν το εννοούσα έτσι γαμώτο!" Μου φωνάζει για να τον ακούσω και αφήνω και ανάσα.

Κάποιος έρχεται δίπλα μου και είμαι έτοιμη να μιλήσω απότομα αλλά μόλις βλέπω την Έλλη της χαμογελάω αχνά και συνεχίζουμε να περπατάμε.

"Ωραία σφαλιάρα." Λέει ξαφνικά και γελάμε μαζί.

Άρης pov

Περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου και ο Μάρκος δίπλα μου ξεφυσάει.

"Δεν μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό μια φορά έτσι;" Με ρωτάει ενοχλημένος.

"Ξες ότι δεν το εννοούσα σωστά;" Γυρνάω να τον κοιτάξω καθώς βγαίνουμε κι εμείς έξω από το γυμναστήριο.

"Μάρκο..." Του λέω όταν δεν μου απαντάει, "Το ξέρεις έτσι;" Επαναλαμβάνω.

"Δεν ξέρω, όντως δεν το εννοούσες Άρη; Ή απλά είπες την αλήθεια πάνω στην ένταση;" Σταυρώνει τα χέρια του και σμιγω τα φρύδια μου.

"Φυσικά και δεν το εννοούσα, τι σε κάνει να πιστεύεις το αντίθετο." Του απαντάω αμέσως.

"Τι θα γίνει με το στοίχημα; Πιστεύεις ότι όλοι το έχουν ξεχάσει;" Με ρωτάει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.

"Το θυμάται η Μόλλυ. Δεν πρέπει να μάθει τίποτα η Εύα." Αφήνω μια ανάσα.

"Δεν θα μάθει, θα βρούμε έναν τρόπο για να μην το μάθει."

______________

Γειαα

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Λοιπόν είδαμε τον Άρη να ζηλεύει 😋

Τι έχετε να πείτε για αυτό;

Και τι έχετε να πείτε για ότι του είπε ο Μάρκος;👀

Τι λέτε να γίνει μετά;

Τα λέμε❤️