My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 65

Άρης pov,

Ακούω το κινητο μου να χτυπάει και ξεφυσαω πριν απορρίψω την κλήση.

Περνάει λίγη ώρα πριν αρχίσει να ξανά χτυπάει, "Ρε γαμώτο." Ξεφυσαω και το παίρνω στα χέρια μου.

"Ποιος;" Ρωτάω κρατώντας κλειστά τα μάτια μου.

"Σου πήρε λίγη ώρα." Ο Μάρκος ακούγεται και αφήνω μια ανάσα, "Σήκω άνοιξε μου είμαι έξω από το σπίτι σου." Λέει και σηκώνομαι όρθιος.

Τερματίζω την κλήση και προχωράω μέχρι την πόρτα, την ανοίγω ελάχιστα και κάνω στην άκρη να περάσει.

"Τι θες εδώ τέτοια ώρα;" Του λέω βλέποντας πως είναι έντεκα τι πρωί.

"Ναι καλημέρα και σε εσένα." Ξεφυσάει πριν γυρίσει να με κοιτάξει.

"Άντε πες τι έγινε." Αφήνω μια ανάσα πριν φόρεσα μια μπλούζα.

Κάθεται στον καναπέ και γυρνάει να με κοιτάξει, "Πάνε πλησου πρώτα να ξυπνήσεις και μετά θα σου πω." Λέει ακουμπώντας τα πόδια του πάνω στο τραπέζι και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Αφού πάω στο μπάνιο και πληθω βγαίνω ξανά έξω στο σαλόνι κρατώντας στο χέρι μου μια πετσέτα.

"Άντε." Του λέω μια στέκομαι απέναντι του.

"Μμμ, μισό να δω πως θα σου το πω." Λέει και τον κοιτάω ενοχλημένος.

"Θα μου πεις επιτέλους ή θα αλλάξουμε χρόνο πρώτα και μετά." Του λέω ειρωνικά και σηκώνει το βλέμμα του πάνω μου.

"Καλά ρε, θα έρχεται η κόρη σου και θα θέλει να σου πει κάτι με τρόπο, έτσι κάνεις;" Λέει και σμιγω τα φρύδια μου.

"Άλλο αυτο—" Σταματάω, "Τέλος πάντων πες τι θες να τελειώνουμε, είμαι με δύο ώρες ύπνο." Λέω μια ξεφυσάει.

"Θεέ μου, είσαι ηλίθιος." Καλύπτει το πρόσωπο του γελώντας.

"Χα χα αστείο." Αφήνω μια ανάσα και τον κοιτάω.

"Ρε μαλακά... Έχεις κόρη και δεν το ξέρω;" Ρωτάει και τον κοιτάω περίεργα.

"Όχι." Του απαντάω και κουνάει τα χέρια του.

"Τότε τι μου λες άλλο αυτό;" Γελάει αλλά συνεχίζω να νιώθω πως έχω κάψει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα.

"Πες ότι είναι να πεις και άσε τους γρίφους." Αφήνω μια ανάσα και ακουμπάει το κεφάλι του πίσω αφήνοντας μια ανάσα.

"Η Εύα ρε βλάκα." Λέει μια τον κοιτάω ξαφνιασμένος.

"Η Εύα τι;"