My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 75

Κοιτάω έξω από το παράθυρο έχοντας τον μικρό να κοιμάται στα χέρια μου πριν νιώσω κάποιον να με κοιτάει.

Σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω μέσα από τον καθρέφτη τον Τζακ να έχει το βλέμμα του πάνω μου.

"Μπορώ να μιλήσω;" Με ρωτάει και κοιτάει ξανά τον δρόμο μπροστά του.

Τον κοιτάω για λίγη ώρα, "Ναι." Μουρμουρίζω και κοιτάω ξανά έξω από το παράθυρο στο πίσω κάθισμα.

"Καταλαβαίνω πως η φάση που βρίσκεστε τώρα είναι κάτι καινούργιο εντάξει; Καταλαβαίνω το στρες που έχετε και οι δύο... Αλλά για αυτό που έγινε δεν φταίει ο Άρης." Λέει και αφήνω μια ανάσα, "Εγώ φταίω."

Σηκώνω τα μάτια μου να τον κοιτάξω, "Τι εννοείς εσύ φταις;"

"Ας πούμε ότι έχω κάποιες ανοιχτές παρτίδες. Αλλά δεν έχει σημασία αυτό, το θέμα είναι ότι ο Άρης δεν φταίει." Λέει και σμιγω τα φρύδια μου.

"Τότε γιατί ήρθαν στο σπίτι του Άρη αφού εσύ έχεις ανοιχτές παρτίδες;" Κουνάω το κεφάλι μου, "Τι δουλειά έχουμε εμείς σε όλο αυτό;"

Αφήνει μία ανάσα, "Και να σου εξηγήσω δεν θα καταλάβεις. Δεν ξέρεις πως λειτουργούμε σε τέτοιες περιπτώσεις."

Επιλέγω να μην του απαντήσω, τον παρατηρώ που με κοιτάει ξανά μέσα από τον καθρέφτη.

"Ξέρω ότι αντέδρασα υπερβολικά." Ξεφυσαω, "Απλά ήμουν μόνη μου με το μωρό, με πήρες κι εσύ τηλέφωνο και τρόμαξα."

"Δεν με παίρνεις ποτέ τηλέφωνο αν δεν έχει γίνει κάτι κακό." Γελάω και λίγο αργότερα γελάει και αυτός μαζί μου.

"Πέρα από την πλάκα όμως, μίλησε με τον Άρη. Έφυγες πολύ απότομα." Γυρνάει να με κοιτάξει μόλις σταματάει έξω από το σπίτι της μαμάς μου και κουνάω το κεφάλι μου.

"Θα πάω να του μιλήσω το βράδυ." Τον επιβεβαιώνω πριν ανοίξω την πόρτα και βγω από το αυτοκίνητο.

Τον κοιτάω που οδηγάει και εξαφανίζεται από το οπτικό μου πεδίο πριν χτυπήσω το κουδούνι και κρατήσω καλύτερα τον μικρό πάνω μου.

Η πόρτα ανοίγει και χαμογελάω στην μαμά μου μόλις μας ανοίγει, "Γρήγορα γρήγορα μπείτε μέσα θα βρέξει σε λίγο." Κάνει στην άκρη και αφήνω μια ανάσα.

"Δεν μου είπες ότι θα ερχόσουν, που είναι ο Άρης;" Ρωτάει περίεργα και γυρνάω να την κοιτάξω.

"Θα σου πω σε λίγο, πάω να αφήσω τον μικρό στο δωμάτιο μου." Της λέω ανεβαίνοντας τις σκάλες.