My anarchy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 57

Τζακς pov,

Παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από το νοσοκομείο και μπαίνω μέσα με τον Μάρκο ακριβώς δίπλα μου.

Όταν φτάσαμε στα επείγοντα ο Μάρκος άρχισε να προχωράει πιο γρήγορα και στάθηκε μπροστά από μια κοπέλα.

"Έλλη! Πώς είναι;" Την ρωτάει και εκείνη τον κοιτάει κλαίγοντας κουνώντας το κεφάλι της.

"Δεν— Μάρκο καταστράφηκαν και οι δύο." Τραυλίζει και σμιγω τα φρύδια μου.

"Τι εννοείς;" Την ρώτησε κρατώντας τους ώμους της πριν σηκώσει τα χέρια του στο πρόσωπο της.

"Το χτύπημα ήταν σοβαρό. Θα δημιουργήσει προβλήματα και στους δύο." Λέει και καλύπτει το πρόσωπο της.

"Που είναι τώρα;" Ρωτάω και αφήνει μία ανάσα.

"Τους κάνουν ακόμα εξετάσεις."

"Είναι εδώ οι γονείς της Εύας;" Βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και μου γνέφει.

"Καλά, θα δω μήπως μπορέσω να τους δω ή μάθω κάτι νεότερο." Ανακοινώνω και ο Μάρκος πάει να με ακολουθήσει αλλά τον σταματάω, "Εσύ θα μείνεις μαζί της. Θα σε ενημερώνω." Του λέω πριν γυρίσω την πλάτη μου.

Πηγαίνω στην κοπέλα που βρίσκεται στην ρεσεψιόν και στηρίζω το σώμα μου στο γραφείο.

"Που βρίσκεται ο Άρης Μαυρίδης;" Την ρωτάω και σηκώνει το βλέμμα της να με κοιτάξει.

Κοιτάει τα χαρτιά μπροστά της, "Μήπως κάνετε κάποιο λάθος; Δεν υπάρχει κανένας με αυτά τα στοιχεία." Μου λέει και ξεφυσαω.

"Με πήραν τηλέφωνο για δύο παιδιά μου τράκαραν σχεδόν πριν μια ώρα. Που τους έχουν;" Επαναλαμβάνω.

"Είχαμε δύο περιστατικά, μήπως μπορείτε να μου πείτε το όνομα από το δεύτερο άτομο;" Μου λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Αν θυμόμουν το επίθετο της Εύας θα σου το έλεγα.

Πάω να μιλήσω αλλά ακούω γρήγορες ομιλίες από τον διάδρομο και όταν γυρνάω να κοιτάξω βλέπω κάποιους από το νοσοκομείο να μεταφέρουν κάποιον πάνω σε ένα φορείο.

Τους πλησιάζω με μεγάλα βήματα και όταν καταλαβαίνω πως είναι ο Άρης σταματάω το βήμα μου.

Το πρόσωπο του είναι γεμάτο με μικρές γρατσουνιές και αίματα από τα γυαλιά που έπεσαν πάνω του. Του έχουν βάλει οξυγόνο και παρατήρησα ένα μηχάνημα στα πόδια του πριν μπουν σε ένα δωμάτιο και κλείσουν οι πόρτες πίσω του.