Mutlu musun.?" Diye konuştu titreyen sesiyle, Islak kirpiklerimle ona bakmaya devam ettim. "Mutlusun tabi sen bir tek benim yanımda mutlu olamadın." Beni öldürmek ister gibi söylediği kelimeler nefessiz kalmama neden oldu. Gözyaşlarım usul usul yana...
Kulaklarıma dolan bağırma sesleri içimdeki merak duygusunu uyandırıyordu. Araf beyin kime bağırdığını kime bağırdığını deli gibi merak ediyordu. Sessiz, sakin olan birisiydi, doğrusunu söylemek gerekirse onun sesini ilk kez bu denli öfke barındırırken duyuyordum.
Sırtımı yatağın başlığına yaslayıp dizlerimin üzerinde duran ellerime çevirdim bakışlarımı bağrışlar hala kulaklarıma geliyordu.
"Abi sakin olur musun? Kime baktı Tolga?" Dedi Ali Araf beyi yatıştırmak için sakin tuttuğu sesiyle, lakin Araf beyin sakin olmaya niyeti yok gibi.
"Olamam ali bu şerefsiz bu eve bir daha gelmeyecek." Sesi öyle gördü ki yanında olmadığım halde korkmuştum, bir şeyin düşme sesiyle Sema'nın çığlık sesi ilişti kulaklarıma. Alt dudağımı dişlerimin arasına alıp merakıma yenik düşerek yataktan kalkıp yavaş adımlarla kapıya yaklaşıp kapıyı sessizce araladım.
Gördüklerimle gözlerim kocaman açılmıştı, Araf bey Ahmet amcayla birlikte gelen asistanı Tolgayı yere yatırmış yüzüne acımasızca yumruk atıyordu, Tolga kendisini savunmaya çalışsa da Araf bunu müsaade veriyordu. Ali Araf beyi durdurmaya çalışsa da Araf bey gözü dönmüş gibiydi.
Selim bey Ahmet amca Ayşe hanımın odasından çıkıp hızlı adımlarla yanlarına gidip Selim bey gür sesiyle bağırdı.
"Araf kes şunu ne yaptığını sanıyorsun sen." Ali Araf beyin havaya kalkan elini tutup Tolgaya vurmasına mani olduğunda Araf bey ateş saçan gözlerle onlara bakıp kolunu Ali'nin elinden kurtardı, Ali yüzünü buruşturarak elini koyduğunda içime korku gün gibi doğdu.
"Hadi bir daha bak ona da göreyim seni, o gözlerini yerinden çıkarmıyor muyum.!!"Öyle çok bağırıyordu ki sesi kulaklarımda yankılanıyordu, kendisini kaybetmiş gibiydi. Gözlerim kapının kenarında korku içinde sessizce ağlayan Semaya kaydığında kaşlarım kendiliğinden çatıldı. Tolga kime bakmıştı.
Araf bey Tolgaya tekrar vurmak için hamle yaptığında Sema korkuyla yanına gidip yere çömelerek kolunu tuttu. Araf beyin bakışları Semayı bulduğunda gözlerindeki öfke yok olmaya başlamıştı sanki.
"Yapma.. Lütfen." Diye konuştu titreyen sesiyle Sema. Korkudan ve ağlamaktan sesi kısılmıştı, Araf bey bakışlarını Sema'nın yüzünde gezdirip Tolgaya vurmak için kaldırdığı elini yumruk yaparak indirip Tolganın üzerinden kalktı ardından da Semayı kolundan tutarak kaldırdı çömeldiği yerden.
