Mutlu musun.?" Diye konuştu titreyen sesiyle, Islak kirpiklerimle ona bakmaya devam ettim. "Mutlusun tabi sen bir tek benim yanımda mutlu olamadın." Beni öldürmek ister gibi söylediği kelimeler nefessiz kalmama neden oldu. Gözyaşlarım usul usul yana...
Kaç saat geçmişti bilmiyorum. Saatlerdir yoğum bakımın önündeydik ama doktor hiçbir şey söylemiyordu bunu ne kadar kötüye yormak istemesem de içimdeki içimdeki kötü his buna izin vermiyordu.
Gözlerimi ağlamaktan kızarmış insanların gözlerinde gezdirdim. Sema zorla da olsa Buğlem'i alıp götürmüştü Asiye babaanneyle. Hüma başını babasının omuzuna yaslamış boş gözlerle duvara bakıyordu, Selim bey ise düşünceli bir şekilde yumruk yaptığı eline bakıyordu. Herkes bir savaş veriyordu lakin selim beyin savaşı hepsinden farkıydı, onun savaşı yürek yakan bir savaştı.
Bakışlarım elimi sıkı sıkıya Ali'nin eline kaydı, kaç saattir elimi bu şekilde tutuyordu bilmiyorum, çekmek istesem de buna izin vermiyordu sanki kaybolmamdan, gitmemden korkuyormuş gibi elimi sıkıca tutuyordu.
Titreyen dudaklarımı birbirine bastırıp bakışlarımı ona çevirdim, boş bir şekilde duvara bakıyordu. İçim titredi o an benim yüzümden ona bir şey olur korkusu içimi titretti.
Ben gururum geride bırakmıştım çoktan, ben ona bir şey olur korkusuyla sıkışıp kalmıştım bu kafeste. Ona bir şey olursa o kafeste ömür boyu tutsak kalacaktım. Bazen bazı kişiler için bazı şeyler göze alınması gerekiyordu. Ban Ali için babam beni bulur korkusuyla gidecektim o evden, onun yanından. Belki beni vicdansız, kalpsiz bilecekti lakin ben zaten kalbimi ona vererek gidecektim, ben onun yaşaması için ondan gidecektim.
Uykusuzluktan kapanmak için can atan gözlerime inat gözlerimi açarak başımı duvara yasladım. Yoğum bakımın kapısı açılıp içinden koşarak çıkan hemşireyle yüreğim ağzımda atmaya başladı, herkes hızla ayağa kalkıp yoğum bakımın önüne ilerledi.
"Bir şey oluyor." diye konuştu Hüma ağlamaklı sesiyle. Az önce giden hemşirenin yanında bu kez doktor vardı hızı adımlarla içeriye girip kapıyı kapattılar bizim korku dolu bakışlarımızı umursamadan. Hüma hıçkıra hıçkıra ağlayarak yere çömeldi.
"Bir şey oluyor baba, anneme bir şey oluyor." Selim bey yere yere çömelip sıkıca sarıldı kızına.
"Neden hiçbir şey söylemiyorlar delireceğim neden.?" Ali'nin bağırmasıyla korkuyla yerimde sıçrayıp ona çevirdim bakışlarımı, elini yumruk yapmış hıncını almak istercesine duvara yumruk atıyordu.
"Neden, Neden.?" Bağrışları kulaklarımı yırtarken hızla yanına gelip sıkıca kolunu tutmaya çalıştım lakin uyguladığım kuvvet ona etki etmiyordu bile, öfkeden gözü dönmüş gibi duvarı yumrukluyordu. Eline bir şey olacak korkusuyla elini tutmaya çalışıyordum.
"Ali yapma." Beni duymamıştı bile, başını duvara yaslayıp yavaş yavaş elini duvara vurmaya devam etti, onun bu hali beni korkutuyordu transa geçmiş gibiydi.
