Chapter 23

651 46 117
                                    

"You're making excuses Pax! Haha" i said laughing. Trying hard to hide my pain.

"First you said to me that you don't want me anymore, you're tired. Then you said that it's for pleasure. Tapos ngayon ano? Sasabihin mo dahil lang sa yaman ng pamilya ko? Pax, kung ano ano na lumalabas sa bibig mo para lang pagtabuyan ako." i move closer to her and held her chin.

"But i'm the most stubborn person you'll ever meet, my wife. Kahit ano pa sabihin mo, i won't believe on your excuses. Now, tell me. Why are you doing this kasi tang-ina! Sumasakit na ulo ko!"

She pushed me hard. Muntik na akong matumba sa lakas.

"Pax?! Explain it to me. Bakit ka nagkakaganito? Ngayon pa na tanggap na tayo ni Dad. He won't block our way now." she's just keep on pushing me.

"Lumabas ka na!! Ano bang hindi mo maintindihan, Brienne?! Yes! I'm just making excuses to get rid of you kasi ayuko na!! Ayuko na sayo... M-May iba na akong nagugustohan." pahina ng pahina ang boses nya then she bowed down her head to avoid my gaze.

"I-I don't believe you." i said shaking my head.

"Hindi ko na problema yun!" then she opened the door.

"Lumabas ka na." she said firmly.

"Pax." my voice sound so helpless. Hindi ko ma-process sa utak ko ang sinabi nya.

"Labas."

"We're married at kahit ayaw mo na, kasal pa rin tayo. Hindi kita papakawalan, Pax." my tears started to fall. Hindi ko man lang napansin na umiiyak na pala.

"Pax, please don't do this." i tried to catch her eyes but she's avoiding it.

I held her hand but she quickly pulled it.
"I love you, mahal na mahal kita, Jelay."

"Don't make it this hard, Brienne. Tumigil ka na. Mas magkakasakitan lang tayo."

Naubusan na ako ng sasabihin sa kanya. Hindi ko namalayan na nasa labas na pala ako ng kwarto at sarado na ang pinto niya.

I maybe lose for words but my tears seems like won't stop anymore.

Buong buhay ko wala akong ibang minahal ng ganito. Si Pax lang.

"AAAHHHH!!!!" I screamed in pain. I'm punching my head while crying hopelessly.

"Why are you doing this, Pax? Bakit mo pinaramdam sakin na mahal na mahal mo ko kung iiwan mo rin naman ako? Paano mo nasabing ako ang pahinga mo kung mapapagod ka lang rin naman? B-Bakit?" i know she can hear me. Pinto lang ang pagitan namin.

"Pax, i wil still chase you.. Hanggang mahal pa kita." i said before left her.

--

I was just staring at the waves. Feeling the cold breeze. I never felt this cold before.

Tumingala ako at nakita ang buwan.

"Pax, i need you." i talk to the moon like it is Jelay.

She was my moon. She was there in my darkest night. She gives me light.


While watching the moon, i heard a sob.

Is it me? Nah.

Napatingin ako sa likod at nakita ko ang isang babae na nakayakap sa kanyang tuhod. She's wearing and hoodie so i can't see her face.

Nagulat ako ng biglang nag-angat sya ng ulo at tinitigan ako ng masama.

"Oh? Anong tinitingin mo?! Ngayon ka lang ba nakakita ng umiiyak ha?!" she hissed at me. Magang maga pa ang mata nya at namumula ang ilong.

"Kung ayaw mong may nakakakita sayong umiiyak then don't cry in public!" i hissed back then turn my back.

Bondwoman 2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon