Old Love || Damiano David

teenagers

Damiano POV:

Wstałem o godzinie 9:40, zdziwiłem się, że Coraline jeszcze nas nie budziła. Poszedłem do jej pokoju i zauważyłem, że jeszcze śpi co było bardzo dziwne. Usiadłem na łóżku i zacząłem ją powoli przebudzać.

- Cori, wstawaj. - powiedziałem i poruszyłem dziewczyną, ale spała jak zabita. Podszedłem wiec na drugą stronę i ucałowałem ją w czoło. - Wstawaj kochana.

- Już wstaje. - powiedziała i obudziła się, nawet zaspana wyglada pięknie. - Która godzina?

- Przed 10. - odpowiedziałem a dziewczyna jak poparzona wyskoczyła z łóżka.

- Która?! - zapytała i poszła szybko wzięła swoje ciuchy. - Reszta jeszcze śpi?

- Już nie. - odpowiedziałem i wyszedłem z jej pokoju żeby na spokojnie mogła się ogarnąć. Poszedłem do kuchni w celach zrobienia jajecznicy na śniadanie. Kiedy skończyłem zawołałem wszystkich na dół, żeby zjedli. Kiedy każdy był ogarnięty zadzwoniłem po taksówkę żeby była na godzinę 11:30. Taksówka w końcu przyjechała i wsiedliśmy do niej. Zapłaciłem kierowcy i kierowaliśmy się na pociąg. Po jakimś czasie podjechał na nasz peron i weszliśmy do środka. Teraz czeka nas jakieś 3 godziny drogi. Cori naszykowała bilety i usiadła od okna a ja zaraz obok niej. Chwile później dziewczyna usnęła na moim ramieniu a każdy z zespołu uważał, że to słodkie i do siebie pasujemy. I totalnie mają rację. Może w końcu uda mi się przełamać i zaprosić ją na jakąś randkę. Fajnie by było mieć ją znowu jako swoją dziewczynę.

Coraline POV:

Wybudziłam się z krótkiej drzemki w idealnym momencie bo akurat konduktor przyszedł sprawdzać bilety. Po kontroli wyszedł i życzył nam miłej podróży.

- Jak się spało? - zapytał Damiano odkładając telefon.

- Nawet dobrze. Trochę niewygodnie. - powiedziałam i się zasmiałam. Sprawdziłam godzinę i była 14:30, wiec planowo za jakieś pół godziny powinnismy być na miejscu. Kiedy w końcu dojechaliśmy, wysiedliśmy z pociągu i udaliśmy się do starbucksa po kawę. W między czasie zamówiłam taksówkę, która miała nas zawieźć pod studio w którym miał odbyć się wywiad. Po kilku minutach byliśmy już w środku. Znowu nie zwracałam jakiejś dużej uwagi na pytania. Ale znowu zadane było pytanie w sumie odnośnie mnie.

- Czy może chciałbyś zdradzić nam Damiano, kim jest ta twoja tajemnicza dziewczyna, w której się zakochałeś? - zapytała dziennikarka a mi serce zaczęło bić szybciej i modliłam się, żeby nie powiedział.

- To tajemnica. Jak będziemy razem i się zgodzi może wtedy się dowiecie. - odpowiedział David a ja odetchnęłam z ulgą. Dziennikarka dalej zadawała pytania, ale już bardziej związane z ich muzyką i sukcesami. Po jakiejś godzinie wywiad dobiegł końca a my poszliśmy na obiad do restauracji. Każdy z nas zamówił spaghetti. Była około godzina 16:00, a pociąg mamy o 18:00. Posiedzieliśmy jeszcze chwile w restauracji i mieliśmy zbierać się na pociąg, ale nasze plany zostały trochę utrudnione przez to, że bardzo dużo ludzi zleciało się do nas i chcieli zdjęcia z zespołem. Pokazałam im, że mają maksymalnie 20 minut i poszłam zadzwonić po taksówkę. Po minionym czasie Damiano przeprosił wszystkie osoby tłumacząc się tym, że muszą już iść. Po chwili siedzieliśmy już w taksówce i jechaliśmy w stronę stacji kolejowej. Idealnie wyrobiliśmy się na pociąg i już w nim siedzieliśmy odjeżdżając do domu.

- Nie sądziłam, że aż tak fani was oblegają. - powiedziałam i zaśmiałam się na wspomnienie nastolatek napalonych na Damiano.

- No widzisz. Tak to jest być gwiazdą. - powiedział Ethan teatralnie zarzucając swoje włosy na co wszyscy się zaśmialiśmy.

- I tak najbardziej śmieszą mnie te nastolatki napalone na Damiano. Śmieszniejszego widoku nie widziałam.

- A co? Jesteś zazdrosna? - powiedział trącając mnie ręka.

- Mam być zazdrosna o jakieś nastolatki? - zapytałam i zaśmiałam się wchodząc na instagrama.

- No nie wiem, ja byłbym zazdrosny. - powiedział obejmując mnie ręką i patrząc w mój telefon. Uświadomiłam sobie, że ich nie obserwuje co w ciągu kilku sekund zmieniłam. Resztę drogi spędziłam na oglądaniu jakiś bezsensownych filmików.