Wiersze cz. 3, myśli

180

Prawdziwe ostrze rani
Prawdziwa krew plami
białe prześcieradła
i niebieskie koszule nieba
przecina szkarłatem

Prawdziwe łzy oczyszczają powieki
z resztek tuszu i zmyślonych ziaren Ciebie

Prawdziwe serca biją nawet wtedy
gdy ból rzuca do sznurów

Nadzieja,
prawdziwa czy nie
rozcina pętle

Aby prawdziwe dłonie, stopy
mogły raz jeszcze poczuć wiatr, sól, żar