Venandi

Anastasia w Krainie Czarów

Srebrne sztućce uderzały raz po raz z donośnym stuknięciem w białe talerze ozdobione na krańcach niebieskimi kwiatami. Ta nieskazitelna barwa powoli wyłaniała się spod resztek surówek, mięsa i ciemnego sosu, które wcześniej wszyscy sprawnie nałożyli na swoje talerze. Każdy bez wyjątku przyczynił się do znikania ze stołu kolejnych półmisków. Wraz z każdym kęsem wzrastała też wrzawa przyjacielskich rozmów, które pochłonęły grupę zasiadających w jadalni. Młodsi angażowali się w rozmowy starszych, a dorośli uważnie przysłuchiwali się dyskusjom na temat szkoły, sportu czy nowych wydarzeń organizowanych w Hays przez młodych mieszkańców. W gronie tych ożywionych rozmówców znalazła się trójka licealistów, którzy właśnie poruszali temat koncertów organizowanych w mieście na wiosnę.

- Musimy zorganizować całą ekipę na te dwa koncerty - zdecydował w końcu po długiej dyskusji Todd, który przy tak swobodnej rozmowie nie zważał już na elegancki język. Był gorąco zaangażowany w rozmowę na temat muzyki, więc i jego postawa wydawała się być naturalniejsza niż na co dzień.

- Wiesz, ja bym się jeszcze pokusił o występ Price'a trzeciego dnia - wysunął sugestię Adrian, wspominając nazwisko znakomitego gitarzysty i wokalisty, którego Anastasia kojarzyła dzięki swojemu bratu. On sam od dziecka był jego wielkim fanem. - Dla takiego artysty warto się tam pojawić - przypomniał nieprzekonanemu Toddowi.

- Jeśli będzie mi się chciało to możemy pójść... - odparł z niechęcią Todd, odwracając głowę, niby szukając na stole czegoś do jedzenia. Faktycznie jednak obrócił się w kierunku An i przewrócił teatralnie oczami, na co ona tylko pokręciła głową, patrząc na to dziecinne zachowanie nastolatków.

- Słuchasz czegoś? - spytał Daniel siedzący po jej prawej stronie. Chociaż ona sama starała się nie przeszkadzać w rozmowie, blondyn kilkakrotnie pytał się o jej zdanie.

- Niezbyt gustuję w muzyce - wydukała w odpowiedzi zgodnie z prawdą. Jej brat był w tym znawcą i podrzucał jej utwory warte uwagi, ale wśród dziesiątek współczesnych artystów nie mogła się odnaleźć.

- Każdy czegoś słucha - upierał się Daniel, na co Todd poparł go od razu. Także Adrian nastawił uszu, by dokładnie usłyszeć jakąś mądrość wypowiedzianą przez nastolatkę. Nawet Lucas siedzący obok swojego brata zerknął w jej kierunku.

- Kojarzycie jakieś zespoły rockowe sprzed Epidemii? - dopytała, nie wiedząc, czy była w stanie rozwinąć temat. Todd i Daniel od razu pokiwali ochoczo głowami, choć Adrian i Lucas nie wyglądali na osoby zorientowane w tej dziedzinie. - To tam możecie szukać moich preferencji muzycznych - dodała, nie rozwijając swojej wypowiedzi. Nie miała tego dnia ochoty skupiać na sobie uwagi, bo wiedziała, że przed nimi była jeszcze jedna ważna rozmowa.

- Nie mów mi, że słuchasz Queen czy Beatlesów! - zawołał nagle Todd, czym zwrócił na nich uwagę swojej mamy, która rozmawiała o czymś z Dolores, lecz czterdziestolatka szybko zbyła to krótkim uśmiechem w jej stronę.

- Czasami się zdarza posłuchać klasyków sprzed całego tego wariactwa - potwierdziła w końcu, a Todd od razu ożywił się na nowo, wypytując ją o jej ulubione utwory i płyty.

- Jeśli już skończyliście, to sprzątajcie! - zawołała Dolores gdy wszystkie talerze już były wyczyszczone z jedzenia, a Todd skończył już przeprowadzać z An wywiad na temat jej ulubionej muzyki.

Anastasia od razu położyła wszystkie swoje brudne serwetki na talerzyk, a sztućce poprawiła tak, by nie zleciały jej przypadkowo w trakcie odnoszenia naczyń do kuchni. Podniosła się z drewnianego krzesła jak pozostali. Nie myśląc o swoim stanie, stanęła na własnych nogach, co było ogromnym błędem. Poczuła, że jej ciało po raz kolejny traci równowagę. W ostatniej chwili przytrzymała się ramienia Daniela, który jeszcze nie zdążył odejść od stołu. Kiedy tylko poczuł jej dłoń na swoim ramieniu okrytym rękawem granatowej koszulki, rzucił jej zdziwione spojrzenie.