'' Evlenirim. '' dedim fısıltıyla.
Başta anlamadığından kaşlarını çatarak biraz bekledi. Sonra yüzü aydınlandı. Başımı tamamen omzuna yatırarak tepkisine gülümserken, içimden çıktı usulca ve bacaklarımın arasından süzülen sıvıyla yüzüm buruştu. Kası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- 6 EYLÜL 2019 -
Pilotun anonsuyla İstanbul'dan havalanan Hakkâri Yüksekova uçağında şehri tepeden seyrediyordum. Yıllarca uğruna nice savaşlar yapılmış bu güzeller güzeli şehrin; kaç insanın acısına, mutluluğuna, ölümüne, düşüşüne ve yeniden ayağa kalkışına şahitlik ettiğini geçirdim aklımdan. Kulağıma dolan şarkıda da dediği gibi kalpler yangın yeriyken kaç insanın daha bu şehir de benim gibi her şeyi olmamış, yaşanmamış sayıp yeniden ayağa kalkarak hayatına devam etmeye çalıştığını düşündüm.
Gözlerim dolarken yanımda oturan en yakın arkadaşım Esma'nın koluma destek olmak istercesine dokunmasıyla kendime geldim. Küçük bir tebessüm gönderip, gözlerimi kapatıp açarak iyi olduğumu hissettirmeye çalıştım.
Üniversite hayatımda tanıştığım tanımakta hep geç kaldığımı düşündüğüm en yakın dostumdu o benim. Bir zamanlar her şey dört dörtlük dediğim anlar da, hayatım da yer edinmiş birinin müdahil olduğu olaylarla girmişti yaşamıma ve ondan kalan en iyi şeydi bana.
Şimdi yine birlikte atandığımız yeni şehre doğru yola çıkmıştık. Çok çabalamıştık aynı şehir için ve istediğimiz olmuştu. Esma lise matematik öğretmeni, ben ise okul öncesi öğretmeniydim.
Konya'da okurken girivermiştik birbirimizin hayatına ve o günden sonra o bana, ben ona yuva olmuştuk. Kimsesizdi, yurtta büyümüş daha sonra evlatlık olarak alınmış ama hayat yine yüzüne gülmemişti ve ailesini yine trafik kazasında kaybetmişti. Ondan sonra da kendi başının çaresine bakması gerektiğini anlamış ve kimseye muhtaç olmamak için her şeyle tek başına mücadele etmişti. Alışveriş merkezleri, kafeler nerede iş bulursa orada çalışmış, çabalamış, okumuş şimdi ise çektiği onca sıkıntıyı geride bırakarak yeni hayatına adım atıyordu.
İki saatlik yolculuğun nihayet sonuna gelmiştik. Yeşilliğin olmadığı, uçsuz bucaksız dağlar ve sapsarı ovaların içine inivermişti uçağımız. Uçaktan iner inmez daha eylül başı olmasına rağmen esen rüzgâr iliklerime kadar işleyerek içimin titremesine neden olurken Esma'yla göz göze gelerek koca bir gülümseme gönderdik birbirimize. Koşarak girdiğimiz havaalanından valizlerimizi alarak çıkışa doğru ilerledik.
'' Acaba diyorum babanı dinleseydik de daha sıcak yerler mi yazsaydık Bade ya şuna baksana kızım daha eylül başı ama içimi titretti hava be, bu ne! '' diyerek söylenen Esma'ya kahkaha atarak cevap verdim
'' Dedi Konya'da tipi görmüş insan. Kızım Konya çok mu sıcaktı, alıştık artık biz soğuk havaya merak etme buraya da alışırız. Ayrıca sıcak yerler yazsaydık biraz zor aynı yere düşerdik. Sen değil miydin biz ayrılamayız diye başımın etini yiyen? Ayrılmadık çok da güzel oldu ama her güzel şeyin maalesef birde böyle kötü yanları olabiliyor ne yaparsın. Hadi uzatmayalım da artık bir taksiye binip şu öğretmen evini bulalım bir an önce götüm dondu burada seninle çene çalacağım diye '' sinirle söylendim.
