HEMDEM (Tamamlandı)

5. Bölüm

Zakkum - Dile Kolay Kalbe Değil

Baran'ın oturduğu daire kapısının önünde annesi, babası, ablası, yengesi ve Aylin duruyordu. Ben onları, onlar beni gördüğü için şok olmuşlardı.

İlk şoktan Ayşe abla çıkmış '' Bade! '' diyerek sarılmıştı sıkıca. Ne tepki vereceğimi bilemez bir halde kalırken, ardından abisinin eşi Betül abla gelmiş oda sıkıca sarılmıştı bana. Gülümseyerek karşılık verdim en azından hala beni seven birileri vardı ailesinden mutlu etmişti.

Ne konuşacağımızı bilemeyip birbirimize garip bir ifadeyle bakarken annesi, '' Senin ne işin var burada? '' diyerek girmişti konuya bir anda. Merak ediyordu haliyle, olaylar o kadar yanlış anlaşılmaya müsaitti ki bir an nasıl açıklayacağımı düşündüm. Bir yerden başlamam gerekiyordu çünkü Baran'da anlatmamıştı hiçbir şey gördüğüm kadarıyla.

'' Şey... '' dedim tereddütle kekeleyerek. Boğazımı temizleyip '' Buraya atandım ben. Daha yeni geldim iki hafta olmadı. '' dedim hızlıca.

Aylin tuhaf bir şekilde gülümsemiş '' Baran'ın çalıştığı şehre atandın öyle mi? Bundan haberin de yoktur tabi şimdi senin.'' demişti imayla.

Kaşlarımı çattım Aylin'e karşı. Bu kızla daha önce hiç karşılaşmamıştım sadece birkaç resmini görmüş ve adını duymuştum. Mahalleden arkadaşlardı Baranlarla. Babası vefat etmişti, annesiyle kalıyordu ve Baran'ın anlattığı kadarıyla annesini pek takan bir kız değildi. Rahat olduğunu söylerdi. Saçlarını sarıya boyamış yeşil gözlü, uzun boylu bir kızdı. Güzeldi ama duruşunda rahatsız eden bir ukalalık vardı.

Baran'ın annesinin neden bu kızı gelin olarak istediğini düşündüm kısa bir an. Evet, çok yakındılar ama annesini tanıdığım kadarıyla anlaşabileceği bir kız değildi Aylin. Demek ki sevmişti ya da o sıra ben harici herkese oluru vardı diye düşünmeden edememiştim. Babamın davranışlarının da bu düşünceye etkisi vardı elbette.

Aylin'e cevap vermemiştim ve vermeyecektim de. O burada yok gibi davransam iyi olacaktı. Ayrıca bu kız ne diye gelmişti buraya? Ne hakla, hangi sıfatla girecekti Baran'ın evine? Daha önce de gelmiş miydi acaba, beraber kalmışlar mıydı? Benim sessiz kalmamla Baran'ın annesi bir kez daha araya girerken, '' Aynı binada oturuyor olmanız da tesadüf o zaman öyle mi Bade? Amacın ne, neden bu kadar zaman sonra çıktın yeniden karşısına Baran'ın, ne yapmaya çalışıyorsun kızım? '' diye sordu bana dönerek tamamen.

Ayşe abla, annesini ikaz ederek susmasını söylese de Emine anne ona bakmamıştı bile benden bir cevap bekliyordu. Neden her şeyin suçu, günahı benim omuzlarıma kalıyordu? Neden bütün tepkiler banaydı? Sinirle annesine döndüm bir anlık refleksle.

'' İnanın tesadüf mü, değil mi sorusunu ya da Baran'ın amacının ne olduğunun cevabını bende merak ediyorum. Oğlunuza sorup öğrenirseniz bana da söylersiniz. '' dememi beklemiyor olacak ki şaşırdı. Daha fazla kalmak istemiyordum burada, kalırsam konu farklı yerlere gelecekti ve ben kimseyle uğraşmak istemiyordum.