'' Evlenirim. '' dedim fısıltıyla.
Başta anlamadığından kaşlarını çatarak biraz bekledi. Sonra yüzü aydınlandı. Başımı tamamen omzuna yatırarak tepkisine gülümserken, içimden çıktı usulca ve bacaklarımın arasından süzülen sıvıyla yüzüm buruştu. Kası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- EYLÜL 2011 -
Heyecanla geçen koca geceden sonra nihayet sabah olmuştu. Bugün üniversite hayatım için İnegöl'e gidecektim. Sınav puanım iyi gelmesine rağmen Bursa içinde dört yıllık okul öncesi öğretmenliği tutturamadığım ve babam başka şehre gitmeme kesinlikle izin vermediğinden konu kapanmıştı. Her hafta sonu yanlarına gelmem ve sürekli onlarla irtibat halinde olmam koşuluyla İnegöl'de okumama izin vermişti. Çok şükür ki çocukluktan beri hayalim olan anaokulu öğretmenliğini seçmeme laf etmemiş, hevesimi kursağımda bırakmamıştı. Kısaca hem yakınında olacak hem de ne zaman isterse teftişe gelebilecekti.
Bir hafta önce beraber İnegöl'e gitmiş, kalacağım yurda kayıt yaptırmış tüm işleri halletmiştik. Bugün ise tek başımaydım. Artık kavgalardan, sıkıntılardan bıktığım bazen nefes almamın bile zorlaştığı bu evden biraz da olsa ferahlamak için uzaklaşacaktım.
Sınava hazırlık dönemimde annemle babamın bitmek bilmeyen kavgaları, abimin boşanmasıyla tavan yapmasına sebep olmuştu. Ben canla başla ders çalışmak için çabalarken sebepsiz yere başlayan kavgalar içime sıkıntıların çökmesine sebep oluyor, birazcık da olsa var olan çalışma isteğim uçup gidiyordu. Erkek kardeşimin de bu durumdan iyi etkilendiği söylenemezdi. Ne zaman kavga başlasa birbirimizle göz göze gelirdik. Ona kocaman gülümser yanıma çağırır en sevdiği oyun olan araba yarışını açar, kulağına kulaklığı takar sesleri dinlememesi için büyük çaba sarf ederdim.
İnsanlar mutsuzsa kesinlikle ayrılmalıydı. Bir evlilik bu şekilde devam etmemeliydi. Annemle, babamın yıllardır bitmek bilmeyen ve hep aynı konulardan ettikleri kavgaların çözüme kavuşması artık imkânsızdı. Babam annemi çok severek evlenmiş hatta zamanında rest bile çekebilmişti bu konu için ama annesine ve ablasına bu durumu bir türlü kabul ettiremediğinden sonuçta da annem istenmeyen gelin olmuştu. Halam ve babaannemle de sürekli görüşmemizden sebep bu sorunlar hiçbir zaman sona ermiyordu. Hatta işler öyle bir boyuta gelmişti ki aile içi meselelerimize her daim karışma hakkını kendinde gören halam, çok büyük olaylara sebep olarak abimin boşanmasına neden olmuştu. Annem için gelinen son nokta tam olarak bu olmuş, babama ailesiyle iletişimini kesmesi, bize sahip çıkması için rest çekmişti.
Tabi ki de babam, annesine karşı gelemeyip bunu yapamayacağını yalnız bir kadın olduğunu söylemişti. Annem ise tam olarak buradan sonra delirmiş artık her ağzına geleni söylemeye başlamıştı. En son babaannemin, babamdan annemi boşamasını istemesiyle de ipler kopmuş, evimize bir daha asla gelmemesi konusunda abim ve benden sıkı bir veto yemişti.
Tüm bu olaylar benim sınav zamanıma denk gelmiş üstüne babamla da aramız babaanneme söylediklerimizden sonra ciddi mana da bozulmuştu ve tam olarak ilk soğukluk işte o zaman girmişti aramıza. Gelen sınav sonuçlarımla beni başka şehre göndermeyerek bir nevi cezalandırmıştı kendince. İnsanın babası bir kız için çok önemliydi belki ama benim için yaşanan şu olaylar kalbimde koca bir kırgınlık yaratmış, baba kelimesini her kullandığımda içimi yakan koca bir sızının oluşmasına sebep olmuştu.
