'' Evlenirim. '' dedim fısıltıyla.
Başta anlamadığından kaşlarını çatarak biraz bekledi. Sonra yüzü aydınlandı. Başımı tamamen omzuna yatırarak tepkisine gülümserken, içimden çıktı usulca ve bacaklarımın arasından süzülen sıvıyla yüzüm buruştu. Kası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkama tek bir an olsun dönmeden ilerleyip, merdivenleri koşarak çıktım ve kendimi odaya güç bela attım. Odanın ortasında dikilen Esma telaşla bana bakıyordu.
'' Kızım neredesin sen? Telefonunu da almamışsın yanına delirdim iki saattir seni arıyorum. '' dedi bağırarak. Tuhaf halimi yeni fark etmiş olacak ki, '' Bade ne bu halin, ne oldu sana? '' dedi panikle yanıma gelirken. Az önce ona anlattıklarım ve söylediklerimden sebep kendimi sıkmıştım ama rahatlamamla ellerim titremeye başlamıştı.
'' Baran buradaydı. Konuştuk. Her şeyi konuştuk Esma. '' ruhsuzca konuşurken bir anda gülmeye başlamamla korkuyla suratıma baktı. Esma'nın yüz ifadesiyle kendimi tutamayıp daha da artarken gülüşüm, kapının arkasına oturarak titreyen ellerimi bastırdım dizlerime.
'' Bana ne dedi biliyor musun? '' dedim gülmeye devam ederken. '' Mecburmuş, gitmek zorunda kalmış, beni korumak için yapmışmış. '' dedim kendimi kaybetmiş bir şekilde. Ne yapacağını bilemez bir ifadeyle bana bakıp sadece dinliyordu karşımda.
'' Ha... Asıl bombaya gelmedim daha. Ay Esma şok olacaksın birazdan. Hazır mısın? '' suratıma tuhaf tuhaf bakarken, '' Ben evliymişim hala biliyor musun? Baran'la hiç boşanmamışız. Ay... Karnım... Karnım ağrıdı. Adam çıkmış karşıma bunca sene sonra sen benim hala karımsın diyor bana. Karısıymışım. Karısı. Duydun mu Esma? '' dememle kaşları çatıldı anlayamadığından.
Zar zor ayaklandım kapının arkasından ve kendimi camın önüne attım. Açıp hava almaya ve kendime gelmeye çalışırken, saçlarımı hırsla dağıttım başım ağrımaya başladığından. Öğretmen evinin karşısında kaldırımda oturan Baran, başını ellerinin arasına almış düşünüyordu. Aynı Esma gibi Serdar'da sessizce yanında oturuyordu. Gülmem bir anda ağlamaya dönmüştü.
Karşıya bakarak ağladığımı gören Esma ne olduğunu anlamak için yanıma gelip, baktığım yere bakarak bana döndü. Camın önüne çöktüm ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bu kez de. Elinde su bardağıyla yanıma oturup beni sakinleştirmeye çalışırken eli ayağına dolanmış bir halde çaresizce bekliyordu sadece.
'' Ağla Bade, ağla canım arkadaşım. '' diyebildi sarılarak. Bir süre sonra ağlamak nefesimi kesmeye başlamış ama bir türlü kendimi durduramamıştım. Esma'ya zar zor nefes alamadığımı anlatmaya çalıştım çırpınarak. Panik bir halde Baran'a bağırdığını duyuyordum camdan ama tepki veremiyordum. Yanıma çöküp kendime gelmem için uğraşırken dakikalar sonra kapı yumruklanmaya başlamıştı kuvvetlice. Koşarak kapıyı açtığında bir süre hareket etmemişti hiç biri fakat sonrasında olanları idrak etmiş olmalı ki koşarak yanıma geldi ve hızla kucağına aldı. Serdar'ın önümüzden indiğini görürken belli belirsiz, Baran'ın dudaklarını alnımda hissetmiştim. Dudaklarını alnıma dayamış sürekli bir şeyler mırıldanıyordu. Anlamaya çalıştım ama daralan nefesim dikkatimi oraya vermeme engel oluyordu.
