Becoming the one - Harry Styles

Hoofdstuk 62

Hi guys,
Sorry voor de verwarring. Deel 2 bestaat niet meer want ik ga dit verhaal verder schrijven. Vanaf deel 60 zijn de nieuwe hoofdstukken, dus ik zou even terug lezen! Nogmaals sorry, maar dit werkt het beste voor mij!🥰

Kus R.
..............................

'Mag ik dan nu slapen?' Vraag ik zachtjes.

'Ja nu mag je slapen, we zullen je zo terug naar de afdeling brengen' zegt de verpleegster lief en ik sluit direct mijn ogen.

Na alle testen en onderzoeken begint de zon al op te komen. Ze hebben allerlei scans gemaakt van mijn buik en van mijn hoofd aangezien ik me niet precies kan herinneren wat er is gebeurd. Kleine herinneren schieten me soms te binnen, maar ik zou niet weten hoe ik op de brancard ben beland. Elke keer als ik mijn ogen dicht wilde doen zeiden ze dat ik wakker moest blijven. Ze hebben meerdere keren bloed afgenomen en ze wilde zelfs inwendige testen doen. Ik heb ze lief bedankt toen ik dat hoorde. Ik hoef geen groot apparaat erin daar beneden. Ze mogen ego's maken, maar meer hoeft er niet te gebeuren. Jack heeft me alleen wat klappen gegeven het is niet zo dat hij me verkracht heeft.... Toch? Mijn maag kneld in elkaar en ik wordt misselijk van de gedachtes. Dat zal hij nooit doen. Ik probeer de gedachte van me af te duwen, maar achter  blijft het toch ergens zitten. Ik hoop maar dat ik kan uitslapen en dat ze me niet op een kamer zetten met een snurkende oude man.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

'Goedemorgen Liv, de arts komt zo even bij je kijken, dus ik wilde vragen of je alvast wat wilde eten' hoor ik iemand zeggen en ik open voorzichtig mijn ogen.

'Hoelaat is het?' Vraag ik, terwijl er bijna niks uit mijn keel komt.

'Half 7' zegt de verpleegster.

'Tering' zeg ik en ik zie dat ze haar lach in probeert te houden.

'Sorry' zeg ik en ze begint te giechelen.

'Er is trouwens bezoek voor je. Er zit al de hele nacht een man op de gang en hij wilde niet weg. Ik ben de beroerdste niet dus heb niet de beveiliging gebeld, maar misschien luisterd hij wel naar jou' zegt ze en ik kijk haar verbaast aan.

'Ik zal wel tegen hem zeggen dat hij binnen mag komen, goed?' Zegt ze en ik knik.

'Tussen de 1 en de 10 hoe erg beschauw je je pijn?' Vraagt ze en ik haal mijn schouders op.

'Valt wel mee. Ik ben vooral erg moe' zeg ik en ze knikt.

'Als je wel pijn krijgt dan kan je op deze knop drukken en dan kan ik pijnstilling aan je geven, goed?' Zegt en en wijst naar de knop op het bed en ik knik.

'Helemaal goed' zegt ze en loopt de kamer uit.

Ik sluit mijn ogen en zou zo graag nog even willen slapen. Vannacht was echt een hel. Alle testen en vragen die aan mij werden gesteld. Ik was doodmoe.

'Liv...' hoor ik een zachte bekende stem en open mijn ogen.

'Harry alsjeblieft...' begin ik maar wordt inderbroken

'Liv laat me alsjeblieft even met je praten. Ik beloof je dat ik daarna weg ga' zegt hij en ik zucht.

Hij neemt plaats op een van de stoelen naast mijn bed en pakt mijn hand vast. Ik trek zachtjes mijn hand uit zijn handen en zie hem somber neerkijken.

'Ik heb je gemist' zegt hij zachtjes.

'Oh' zeg ik emotieloos.

'Ik heb het je zo vaak willen vertellen over de concerten en over Casey, maar ik kreeg de kans er niet voor' zegt hij.

'Harry... je hebt genoeg kansen gehad' zeg ik en hij schud zijn hoofd.

'Wil je me alsjeblieft vergeven. Ik kan niet zonder je Liv' zegt hij smeekend.

'Harry jou familie keurt mij en onze relatie af. Zodra we een paar maanden verder zijn ben jij me weer vergeten en is mijn leven weer de oude. Je hebt me voorgelogen en meerdere leugens recht voor mijn neus volgehouden. Ik kan niet meer leven als je geheimen voor me hebt' zeg ik en zijn hoofd valt neer.

Hij kijkt somber naar de vloer en durft me niet aan te kijken.

'Ik wil je vergeven, maar daar zal het ook bij blijven... Ik zal je vergeven, zodra jij je aangifte tegen Jack laat vallen' zeg ik en hij staat boos op.

Zijn hele lichaam is praktisch verstijfd. Zijn ogen kijken vurig mijn kant op en als blikken konden doden, dan was ik nu levend verbrand.

'Nooit. Van. Mijn. Leven' zegt hij en loopt woedend de kamer uit.

'Harry!' Schreeuw ik, maar het blijft stil.

Ik heb hier weken over nagedacht na de laatste keer dat ik Jack zag. Aangifte zal alles alleen maar erger maken, tenzij er hard bewijs is. Dan zal het een ander verhaal worden. Wanneer Jack vrijgesproken zou worden of na een gevangenisstraf vrijgelaten worden weet ik 100% zeker dat hij achter me aan komt. Ik ben nergens meer veilig zodra ik aangifte tegen hem doe. Dan zijn mijn ouders, vrienden en familie niet veilig. Jack zal niet rusten totdat hij zijn wraak heeft gehad en tot nu toe is hij steeds gestoord tijdens zijn wraak. Ik moet voorzichtiger zijn en hem nooit meer vertrouwen met wat dan ook. Jack is gevaarlijk en manipuleert totdat hij zijn zin krijgt. Jack heeft mij al vaak genoeg emotioneel en verbaal mishandeld. Daar begon het mee. Uiteindelijk kreeg hij fysiek mishandelende trekjes. Ze zeggen het toch vaak genoeg 'Once a cheater always a cheater'. Dat is precies hetzelfde bij dit soort dingen. 'Once abusive always a abusive'