Becoming the one - Harry Styles

Hoofdstuk 40

POV LIV:
Ik doe mijn ogen open en kijk recht in de felle zonnestraal die tussen de gordijnen door glipt. het bed is leeg. Harry zal wel al beneden zitten. Ik gooi de dekens van me af en stap in mijn slippers. Ik trek mijn nachtjurk recht en loop de trap af naar beneden. Het is verassend stil beneden en ik ben benieuw waar Harry zich bevind. Ik loop de keuken in, maar geen spoor van Harry. De woonkamer is ook leeg. Ik vervolg mijn weg naar de andere kamers in het huis en check ze een voor een, maar allen zijn ze leeg. 

Waar zou Harry heen zijn gegaan. Ik open de gordijnen en kijk over het weiland, maar ook geen spoor te vinden van Harry. Het huis is leeg en koud en eigenlijk begin ik een beetje bang te worden. Alles hier is zo groot en ik heb geen idee waar Harry heen is. Ik loop terug de trap op richting de slaapkamer, maar blijf verstijf wanneer ik bloedspetters op de trap zie. Het zijn er niet veel, maar ze zijn duidelijk te zien. Ik volg de trap omhoog, maar kan geen bloedspetters meer zien. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en probeer Harry te bellen, maar hij neemt niet op. Godverdomme Harry neem je telefoon op!

Straks is hij gewond of is hij meegenomen? Waarom zou er bloed liggen op de trap. Ik bel Derek, maar krijg ook zijn voicemail. Wat zal er in Gods naam gebeurd zijn hier. In mijn hoofd maak ik het misschien erger dan wat het is, maar er liggen weldegelijk bloedspetters op de trap. Ik denk niet dat er is ingebroken, want harry heeft gisteren het alarm aan gezet, maar dat harry zomaar is weggegaan zonder iets te zeggen kan ik ook niet geloven. Ik bel Derek nog eens en gelukkig hoor ik de telefoon dit keer overgaan. 

"Liv?" Hoor ik hem slaperig zeggen.

"Derek. Is harry bij jou?" vraag ik en ik hoor een gegrom door de telefoon. 

"Nee hoezo?" 

"Ik weet niet waar hij is. Ik werd wakker en het hele huis was leeg en op de trap ligt bloed dus ik maak me zorgen"

"God damn it harry" hoor ik hem grommen. 

"Hij neemt niet op als ik hem bel misschien wel als jij hem belt?" vraag ik.

"Ik regel het Liv maak je geen zorgen oke?" 

"Oke" zeg ik bezorgd en hang op. 

Waar in godsnaam kan hij toch zijn? Ik loop naar de kast en trek snel een broek aan en een veel te grote trui. Ik hoop dat hij niet ernstig gewond is. Straks is hij naar het ziekenhuis? of is hij meegenomen door een drugs kartel. Je weet het maar nooit met London. Volgens mij is niks hier te gek. Ik loop de trap af en loop voorzichtig langs de bloedspetters, misschien wordt dit nog wel een plaat delict. 

Oh kom op Liv. Hou je hoofd erbij. Zo ernstig is het ook weer niet. Ik probeer harry nog eens te bellen, maar alweer krijg ik direct de voicemail te horen. Ik hoop dat Derek hem al heeft bereikt. Ik loop naar de keuken en kijk op het briefje die Gemma mij gister heeft gegeven. Ze vroeg me gisteren of ze een keer met haar en haar vriendinnen naar de bar wilde gaan, en gaf toen haar telefoonnummer. Ik aarzel geen seconde en toets Gemma haar nummer in mijn telefoon. Gelukkig gaat haar telefoon wel over.

"Met Gemma!" hoor ik een enthousiaste stem zeggen. 

"Hoi Gemma je spreekt met Liv. Heb jij toevallig iets van Harry gehoord? Ik maak me zorgen, want hij was vanmorgen nergens te vinden en hij neemt zijn telefoon niet op" Zeg ik ongerust. 

"Geen zorgen hij was net nog hier. Hij is onderweg naar huis" zegt ze en ik blaas de adem uit die ik blijkbaar in had gehouden. 

"Ohh oke bedankt" zeg ik en hang op. 

Ik haal diep adem en haal mijn handen door mijn haar. Wat was ik ongerust voor niks. Hij was gewoon bij zijn moeder langs. Ik moet stoppen met mezelf gek maken om niks. Ik maak iedereen ongerust. Al hoewel is dat bloed op de trap nog steeds een raadsel. Ik draai me om naar het koffiezet apparaat en hoor een auto aankomen rijden. Ik zet het koffiezet apparaat aan en loop richting de voordeur. Ik open de deur en zie Harry een auto uitstappen. 

"Mooie auto" zeg ik als hij langs me het huis in loopt. 

"Ja dat is mijn auto" zegt hij en ik knik. 

Ik loop achter hem aan de keuken in en pak mijn koffie onder het apparaat vandaan. 

"Vertel eens waar ben je geweest? Hoezo had je me niet wakker gemaakt en hoezo zit er bloe op de trap?" Zeg allemaal in 1 adem. 

"Uhm op welke vraag wil je het eerste antwoord?" vraagt hij lachend. 

"Harry ik vind dit totaal niet grappig. Ik maakte me dood ongerust en jij zit hier nu als een klein kind te lachen?" zeg ik geïrriteerd en loop met mijn koffie de keuken uit. 

"Liv kom op zeg, waar komt dit opeens vandaan?" Vraagt hij.

"Ik maakte me zorgen Harry! Je was niet te bereiken en niemand wist waar je was. Voortaan vertel je me waar je heen gaat of je zet gewoon je telefoon een keer aan! Er zijn hier mensen genoeg die zich zorgen om je maken als je ineens verdwijnt!" zeg ik kwaad. 

"Kom op schatje doe niet zo" zegt hij en probeert me te knuffelen.

Hij komt dichterbij en ik ruik een sterke lucht alcohol zijn lichaam af komen. 

"Harry.... Heb je gedronken?" vraag ik en probeer mezelf rustig te houden. 

"Chill schatje... waar komt die kwade Liv vandaan" zegt hij.

"Niet te geloven!" Zeg ik en ruk mezelf los van hem. Ik storm de trap op en gooi de slaapkamer deur dicht. 

Ik kan hem niet geloven. Dat ik me nog zorgen om hem maakte ook. Hij verdient het niet eens. Dat hij stom dronken nog terug durft te komen. Belachelijk! We hebben nog geen maand een relatie, maar dit wordt de ergste ruzie tot nu toe. Ik ben nog nooit zo boos geweest op iemand. Ik kan hem niet uit staan!