Becoming the one - Harry Styles

Hoofdstuk 21

"Harry... ik kan niet geloven dat iedereen hier is... heb jij dit geregeld?" Vraag ik en ga naast hem op het bed zitten.

"Ja ik dacht..." Stottert hij, maar maakt zijn zin niet af.

"Wat is er? Ik zie aan je dat er iets dwars zit" zeg ik en kijk heb vragend aan.

"Niks ik ben oké" zegt hij en ik pak zijn hand vast.

"Harry alsjeblieft" smeek ik.

"Liv... echt het gaat... ga alsjeblieft terug naar je gezelschap. Ik red me wel" zegt hij en haalt zijn hand uit de mijnen.

Ik kan niet plaatsen waarom Harry zo reageerde op die knuffel met David. Ik heb Harry nog nooit zo gezien. Zelfs niet op foto's en filmpjes. Hij ziet er zo schattig uit met dat plukje dat op zijn voorhoofd is gevallen, maar hij ziet er niet gelukkig uit. Ik heb het gevoel alsof ik wat fout heb gedaan, maar kan niet plaatsen wat. Ik hoop niet dat ik hem zoveel pijn heb gedaan met wat ik zei vanmiddag. Ik was moe en als ik moe ben dan praat ik niet zoals ik wil. Ik kan niet geloven dat ik Harry verdrietig heb gemaakt. Dat is wat ik juist niet wil. Vind hij me niet meer leuk? Is dat het soms? Gaat hij zeggen dat hij bij me weg wil nu hij mij heeft leren kennen?

"Ik ga niet weg totdat je me vertelt wat eraan de hand is" beveel ik en hij kijkt op.

Ik kijk recht in zijn waterige groene ogen en zie nu pas dat er een traan van zijn wang afloopt. Ik kruip dichter naar hem toe en leg mijn hand op zijn rug. Met een draaiende bewegingen wrijf ik over zijn rug.

"Het spijt me" snikt hij.

"Voor wat?" Vraag ik.

Hij schuift verder van me vandaan, waardoor ik zijn rug niet meer kan aanraken. Hij draait zich naar mij om en kijkt me diep in mijn ogen aan. Soms denk ik dat hij door mij heen kijkt. Zijn ogen zijn bijna net als lasers. Ze schieten er dwars doorheen.

"Voor dit alles" zegt hij en ik frons.

"Harry ik vind het geweldig. Mijn hele familie is er en al mijn vrienden. Ik heb geen idee hoe je iedereen zo snel hebt uitgenodigd" zeg ik blij en hij schud zijn hoofd.

"Dat bedoel ik niet... ik bedoel dat ik je een leven heb gegeven die je niet wilt. Ik zie aan je dat dit allemaal te veel is. Alle mensen en alle paparazzi. Ik weet dat het te veel was, maar toch heb ik het gedaan omdat ik egoïstisch ben en alleen maar aan mijzelf denk. Ik wil jou op elke manier dan ook, maar ik weet dat dit niet is wat je wilt"

"Harry ik... ik weet niet wat ik moet zeggen" stamel ik.

"Het is te veel voor je toch?"

"Jawel, maar het is gewoon even wennen. Mijn hele leven is veranderd Harry daar kan ik niet even in een week aan wennen" zeg ik en schuif dichter naar hem toe.

Hij schuift niet verder van mij vandaan, maar ik zie dat hij het niet fijn vindt. Zijn handen trillen en zijn ogen zijn half dicht. Ik voel mijzelf vreselijk dat hij zich nu zo voelt. Alsof hij iets fout heeft gedaan, maar dat heeft hij niet. Ik heb geen idee wat ik moet doen om Harry dat te laten weten. "Hou je nog van me?" Zijn stem kraakt.

"Natuurlijk Harry... hoe kan je daar nu aan twijfelen?" Vraag ik hem.

"Omdat ik weet dat het niet waar is... je haat me vast" zegt hij en ik sta boos op.

"Hou je mond! Stop gewoon!" Zeg ik met een hardere stem.

Hij kijkt verschrikt op. Zijn ogen zijn waterig en zijn lippen zijn opgezwollen van de tranen die erlangs lopen. Ik kijk hem woest aan en loop dan de slaapkamer uit. Ik laat de deur achter mij open en ga in de woonkamer staan met al mijn vrienden en familie leden. Ik pak een kruk uit de keuken en zet hem midden in de woonkamer. Ik klim op de stoel en neem een diepe zucht.

"Mag ik even!" Schreeuw ik.

De kamer valt stil en kijken mij met een verbaasde blik aan. Ik schrik van de stilte en val zelf ook even stil, maar ik herpak mijzelf snel.

"Ik moet jullie iets vertellen. Als familie of vriend zou ik het fijn vinden als jullie deze informatie in deze kamer houden. Vorige week leiden ik nog een normaal leven: ik ging naar school, ik deed aan sport, ik trede soms op en ik at s 'avonds met mijn ouders....Tot ik naar een concert ging van degene waar ik al jaren fan van ben. Ik werd uitgekozen om te komen zingen en nu is mijn leven een en al chaos. Het leven wat ik nu heb is geweldig en ik geniet van elke seconde, maar het heeft ook een slechte kant. Elke seconde waar ik ook ben staan fotografen, televisiecamera's en fans. De fans zijn geweldig, maar die andere twee maken het leven nogal moeilijk. Ik heb iemand ontmoet waar ik van ben gaan houden met heel mijn hart. We hebben veel herinneringen gemaakt in zo'n korte tijd, maar zal die nooit vergeten. Ik hou van hem..."

Mijn blik gaat naar de slaapkamerdeur waar een donkerharige jongen staat. Hij kijkt mij met hoopvolle ogen aan en ik zie dat zijn stemming is veranderd. Hij ziet er prachtig uit en als ik de kamer rondkijk zie ik dat iedereen naar Harry staart.

"Harry en ik hebben een relatie. We hebben dit stil gehouden omdat onze manager denkt dat dat voor nu even beter is. Graag willen we daarom vragen om het nog even stil te houden" zeg ik en ik hoor zachtjes gefluister.

Harry komt naar mij toe lopen en legt zijn handen op mijn heupen, zodat ik van de kruk kan springen. Mijn ogen kruisen die van zijn en niet langer daarna raken onze lippen elkaar. Zijn glimlach is niet te houden en ik kan hem voelen glimlachen door mijn lippen heen. Het zelfvertrouwen straalt van hem af en dat is nou precies waarom ik het deed.